Αν κι έχει περάσει ένας χρόνος και πλέον, αυτό είναι ένα δύσκολο βράδυ. Ένα βράδυ που πρέπει να πάρεις μια απόφαση. Θέλεις να καθίσεις εκεί, στην αγαπημένη σου πολυθρόνα, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, να παρατηρήσεις τις αντανακλάσεις του φεγγαριού στα έπιπλά σου και να αφουγκραστείς την απόλυτη σιωπή τούτης της στιγμής. Να επιτρέψεις στις σκέψεις σου να τρέξουν στο παρελθόν- ίσως όμως και στο παρόν και στο μέλλον σου. Ψυχή δεν ακούγεται απ’ έξω. Όλα έχουν σιωπήσει λες και σέβονται την κατάσταση που βιώνεις. Νόμιζες τόσους μήνες πως είχες καταφέρει να βρεις τις ισορροπίες σου αλλά γελάστηκες. Σήμερα συνειδητοποίησες ότι είχες πλάσει τη νέα σου ζωή σε κόσμο ουτοπικό. Έφτασαν μερικά δευτερόλεπτα για γκρεμιστεί το κάστρο από άμμο.
Πολλές οι προσπάθειες που κατέβαλλες για να βγάλεις αυτόν τον άνθρωπο από το μυαλό σου. Πίνεις μια γουλιά κρασί και επιτρέπεις στη σκέψη σου να σε πάει πίσω σ’ εκείνη τη μέρα. Από το πρωί που είχες ξυπνήσει η καρδιά σου χτυπούσε διαφορετικά. Ένα τρελό προαίσθημα σε είχε καταβάλει αλλά δεν μπορούσες να κατανοήσεις τι σήμαινε. Μετά τη δουλειά το τηλεφώνημα ενός φίλου να βγεις για ένα κρασί δε σε βρήκε σ’ ετοιμότητα, όμως κάτι σου έλεγε να ετοιμαστείς και να πας να συναντηθείτε με τη νέα παρέα που είχε γνωρίσει πρόσφατα.
Έφτασες λοιπόν, έγιναν οι συστάσεις, η βραδιά κυλούσε όμορφα κι ευχάριστα και καθώς μια συζήτηση δίπλα σου είχε απορροφήσει όλη σου την προσοχή δεν αντιλήφθηκες το νέο άτομο που ήρθε στην παρέα. Αισθάνθηκες όμως την καρδιά σου να χάνει τους ρυθμούς της. Άκουσες να γίνονται ξανά κάποιες συστάσεις. Μια ενέργεια σε τραβούσε να γυρίσεις το κεφάλι σου, εσύ όμως κατέβαλλες προσπάθεια να παρατείνεις τη στιγμή που το βλέμμα σου αντίκριζε το νέο αυτό πρόσωπο. Ήθελες να κερδίσεις χρόνο για να επανέλθει η ηρεμία σου και να προετοιμαστείς ψυχολογικά γι΄αυτό που η μοίρα σου είχε ετοιμάσει. Πήρες βαθιές ανάσες, γύρισες το κεφάλι σου και χάθηκες σε ένα ζευγάρι μάτια.
Το «χαίρω πολύ» βγήκε πνιχτά από τα στόματά σας. Ο χρόνος είχε σταματήσει και για τους δυο σας. Το αισθάνθηκες, δε χρειάζονταν να σου πει τίποτα. Αντιλήφθηκες ότι οι κουβέντες γύρω σας είχαν σταματήσει και σας κοιτούσαν με ερωτηματικά βλέμματα μέχρι που κάποιος πρόφερε δυνατά την ερώτηση που όλοι ήθελαν να ξεστομίσουν: αν γνωριζόσασταν. Τι ν’ απαντήσετε, ότι δε γνωριζόσασταν αλλά ήταν σαν να γνωρίζεστε μια ζωή; Κοιταχτήκατε και σαν να συνωμοτήσατε εκείνη τη στιγμή, ανακτήσατε την αυτοκυριαρχία σας, το αρνηθήκατε, χαμογελάσατε και συνεχίσατε τις συζητήσεις σας χωρίς να ξανακοιταχτείτε· αν το κάνατε ξέρατε πως θα υπήρχε κίνδυνος, μεγάλος κίνδυνος. Εξάλλου εσείς θα βρισκόσασταν αργότερα.
Κι η ταινία στο μυαλό σου συνεχίζεται. Ήρθε η ώρα που αποφασίσατε να αποχωρήσετε. Εγκάρδιες καληνύχτες ειπώθηκαν απ’ όλους, εκτός από εσάς τους δυο. Για εσάς η νύχτα δεν είχε τελειώσει, αντιθέτως μόλις ξεκινούσε μια νέα ζωή. Ακολούθησε ο καθένας τη δική του διαδρομή κι όμως ξέρατε με βεβαιότητα ότι οι δρόμοι σας θ’ αντάμωναν. Για λίγη ώρα περιφερόσασταν μέχρι που σε κάποιο στενό συναντηθήκατε. Προχωρήσατε μαζί χωρίς να μιλάτε.
Μπαίνοντας στο σπίτι σου τα χέρια σας δεν κρατήθηκαν άλλο. Πέσατε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και μείνατε εκεί για αρκετή ώρα. Μόλις απομακρυνθήκατε και κοιταχτήκατε στα μάτια, η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη. Τα χείλη σας ενώθηκαν κι ήταν σαν να ξεδίψασαν μετά από καιρό. Τα ρούχα σας αφαιρέθηκαν και βρέθηκαν στο πάτωμα. Τα χείλη και τα δάχτυλά σας διέτρεχαν τα κορμιά σας σαν να τα σμίλευαν ξανά από την αρχή. Δε χρειάζονταν να τα κατευθύνετε, δε χρειάζονταν να ζητήσετε τίποτα. Το κάθε άγγιγμά σας, σάς πήγαινε από τον παράδεισο στην κόλαση, από τη φωτιά στη θάλασσα.
Το ταξίδι συνεχίστηκε για μήνες χωρίς ποτέ κανένας να μάθει τίποτα. Δε σας ενδιέφερε ποτέ να μετρήσετε τις συναντήσεις σας. Κάθε συνάντηση φάνταζε καλύτερη από την προηγούμενη. Κάθε που βλεπόσασταν έμοιαζε το πάθος να μην έχει ταβάνι. Είχε όμως ημερομηνία λήξης. Δεν είχε ειπωθεί από κανέναν σας, το ξέρατε και το είχατε αποδεχτεί. Κάποια στιγμή, λοιπόν, τελείωσε.
Πόνεσες. Αναρωτήθηκες πολλές φορές γιατί σου συνέβη αυτό, αφού το ήξερες, αφού το περίμενες. Γιατί δεν έλαβες υπόψη σου έναν αστάθμητο παράγοντα, ότι αυτόν τον άνθρωπο τον ερωτεύτηκες. Ερωτεύτηκες, όπως ένας άνθρωπος ερωτεύεται μόνο μια φορά στη ζωή του. Και σήμερα; Τι έγινε σήμερα. Η μοίρα αποφάσισε να σας φέρει και πάλι αντιμέτωπους. Ξέρεις πλέον, ότι η ζωή ακόμη δε σας έχει ξεπληρώσει αυτό που σας χρωστάει. Κι όσο τα φέρνεις όλ’ αυτά στον νου σου, περιμένεις το κουδούνι να ηχήσει.
«Εγώ είμαι. Ήρθα.»
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Παναγή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
