Οι αριθμοί μιλάνε όντως πολλές φορές από μόνοι τους κι όταν αναφερόμαστε σε αριθμούς από την Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία σε θέμα διαζυγίων, τα συμπεράσματα είναι απογοητευτικά. Ανά χίλιους κατοίκους στην Ελλάδα, σημειώνονται αναλογικά περίπου 5 γάμοι προς 2 διαζύγια. Η τελευταία μέτρηση έδειξε αύξηση της τάξης του 74,2%, καθώς το 2017 εκδόθηκαν 19.120 διαζύγια σε σχέση με τα 11.013 που εκδόθηκαν το 2016. Επίσημα στατιστικά στοιχεία δεν υπάρχουν για τα επόμενα έτη, αυτό όμως που είναι σίγουρο είναι ότι η τάση είναι αρκετά αυξητική κι ανησυχητική.
Αν αναλογιστούμε ότι πρωτιά στη λύση του γάμου έχουν ζευγάρια μεταξύ 35 και 44 χρόνων, αναρωτιέμαι ποια είναι εδώ η λέξη κλειδί και μήπως υπάρχει τελικά λύση κι ελπίδα. Αν πάρουμε ως παράδειγμα ότι ως ζευγάρια γνωριζόμαστε μετά τα φοιτητικά μας χρόνια, θεωρητικά πάντα μιλώντας, θα έχουμε μια κοινή πορεία 15-20 χρόνων. Επειδή η τάση της προηγούμενης γενιάς της ελληνικής οικογένειας επέβαλλε μετά τις σπουδές να έρχεται ο γάμος και τα παιδιά, πολλοί από εμάς ακολούθησαν αυτό το μοτίβο χωρίς η επιλογή του συντρόφου να ήταν απαραίτητα η πλέον κατάλληλη, ή γίνονταν και με κάποια επιπολαιότητα, για να προχωρήσει η ζωή στο επόμενο στάδιό της.
Σκέφτομαι λοιπόν εδώ, πόσο σημαντικό ρόλο θα έπαιζε η συγκατοίκηση πριν τον γάμο. Είναι ωραίο να ζούμε στο σπίτι μας, στη θαλπωρή της οικογένειάς μας με όλες τις δουλειές του σπιτιού τακτοποιημένες και το ζεστό πιάτο να μας περιμένει όταν επιστρέφουμε από τη δουλειά μας, ακόμη κι αν σηκώνουμε κι εμείς τα μανίκια και βάζουμε πλάτη. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, δε συγκρίνεται με το να έχουμε ένα ολόκληρο νοικοκυριό μόνοι μας. Η έγνοια μας λοιπόν είναι να φτιαχτούμε, να στολιστούμε, να αρωματιστούμε για να πάμε να συναντήσουμε το αμόρε για μια βόλτα, για ένα ποτό, για ένα φαγητό ή ακόμη για να προγραμματίσουμε να φύγουμε μαζί ένα ρομαντικό Σαββατοκύριακο ή για τις διακοπές του καλοκαιριού. Πολύ καλό κι εννοείται μη κατακριτέο, καθώς επίσης πολύ λογικό, κάποια στιγμή, να μη μας είναι αρκετό και να νιώσουμε την ανάγκη να βρισκόμαστε περισσότερες ώρες μαζί.
Οπότε πάμε στο επόμενο στάδιο. Εκεί ανακαλύπτουμε πολλές φορές ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως τα είχαμε ονειρευτεί. Αρχίσαμε να γνωρίζουμε τον άνθρωπο που είναι δίπλα μας στην καθημερινότητα. Πώς είναι όταν επιστρέφει από τη δουλειά. Πώς ανταποκρίνεται στις δουλειές του σπιτιού. Αρχίζει να του αρέσει πλέον το μαζί και δεν έχει διάθεση να βγούμε εκτός σπιτιού για τις βόλτες μας και τα διήμερά μας, προτιμάει ξάπλα στον καναπέ και τηλεόραση. Θέλει να έρχονται οι φίλοι μας σπίτι μας ή προτιμάει να μην έρχεται κανείς, ακόμη κι οι ίδιοι οι γονείς μας; Κάθε μέρα και μια νέα ανακάλυψη-αποκάλυψη του ενός για τον άλλον. Αν όλ’ αυτά που ανακαλύπτουμε μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά, τότε τα πράγματα βαίνουν ομαλά και δεν έχουμε κανέναν προβληματισμό. Αν όμως αυτό που ανακαλύπτουμε δε μας αρέσει, τι κάνουμε;
Τις περισσότερες φορές χρειάζεται να βρούμε τις ισορροπίες μας και το σημαντικότερο, να επικοινωνούμε στον άλλον με διάθεση διαλόγου τις ανάγκες μας, πράγμα που δεν κάνουμε και περνάμε αμέσως στην επίθεση. Αν δε, κάπου στην πορεία προκύψει κι ένα παιδί, όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν στον αυτόματο κι η προσοχή πέφτει εκεί. Τα παιδιά, όμως, συχνά φέρνουν και τη συνειδητοποίηση ότι δεν έχουμε κάνει κάτι για εμάς όλ’ αυτά τα χρόνια, τα νεύρα μας που έχουν γίνει τσατάλια με τα προβλήματα της καθημερινότητας έρχονται στην επιφάνεια, καθώς και τα οικονομικά θέματα αρκετές φορές. Τα καμπανάκια που μας χτυπάει ο οργανισμός μας επειδή δε μιλάμε δυναμώνουν και μας υπενθυμίζουν να σηκώσουμε τα χαλιά από τα πολλά που δεν μπορούνε άλλο να κρυφτούνε. Έρχεται το μπαμ, το όνειρο εξαϋλώνεται, οι μάσκες πέφτουν κι ο καθένας γνωρίζοντας κι ακολουθώντας τη δική του ιστορία, φτάνει στο διαζύγιο.
Κι επανέρχομαι τώρα στο σημείο αναφοράς, που είναι και το ζητούμενο. Η συγκατοίκηση. Το στάδιο που θα έπρεπε να είναι το απόλυτο δοκιμαστικό, πριν τη δέσμευση. Πραγματικά, αν δεν είσαι μ’ έναν άνθρωπο μαζί σε καθημερινή βάση, δηλαδή να βιώνει τις αντιδράσεις και τις αποκρίσεις σου στους καθημερινούς προβληματισμούς, στη διαχείριση του χρόνου του και διαφόρων καταστάσεων, στην ψυχολογική σου αντιμετώπιση, στη διαχείριση των οικονομικών θεμάτων, πώς θα μπορέσεις να κρίνεις αν αυτός ο άνθρωπος σου ταιριάζει; Μείνετε μαζί. Μπορεί και να χωρίσετε, μα τουλάχιστον, θα ξέρετε γιατί, πριν χάσετε 10 χρόνια από τη ζωή σας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαρία Παναγή
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
