Εκείνοι που κάνουν τα ταξίδια μας αξέχαστα και τα ξενύχτια ουσιώδη

Είναι κάποιοι άνθρωποι, μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ένας, δύο άνθρωποι, που είναι κάτι τελείως ξεχωριστό για εμάς, κάτι πικάντικο, κάτι διαφορετικό. Συνήθως τους γνωρίζουμε χρόνια και τις περισσότερες φορές με μόνο δύο κουβέντες αντιληφθήκαμε ότι θα μας συντροφεύουν στο υπόλοιπο της ζωής μας.

Από τις πρώτες κιόλας στιγμές, τους νιώσαμε οικογένεια κι όταν όλοι οι υπόλοιποι θέλανε να φύγουν, εκείνοι στάθηκαν πλάι μας, χωρίς να αμφισβητούν χωρίς να επιζητούν τίποτα περισσότερο πέραν της αγάπης μας. Είναι εκείνοι που μας μιλάνε μόνο με αλήθειες, λέγοντας και διαβάζοντας τις καταστάσεις έξω από τα δόντια. Μας κρίνουν, μας μαλώνουν όταν κάνουμε λάθη, με μοναδικό σκοπό τους να μας βελτιώσουν και να μας εξελίξουν ως ανθρώπους. Δε θα μας κρυφτούν, αντιθέτως θα εκθέσουν τον αληθινό και πλήρη εαυτό τους όπως ακριβώς είναι.

Κι εμείς, νιώθουμε τόσο άνετα όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο με αυτούς που είναι πραγματικά λες και είμαστε μόνοι μας. Αντιδράμε τόσο αυθόρμητα μπροστά τους που δε μας ενδιαφέρει εάν θα μας παρεξηγήσουν γιατί ξέρουμε πως κάτι τέτοιο δε θα γίνει ποτέ. Εκφράζουμε όλες μας τις σκέψεις τόσο αβίαστα κι αυθόρμητα, σχεδόν συνειρμικά γιατί μοιάζουν να είναι το safe space μας. Γνωρίζουμε πως ό.τι και να πούμε, ό,τι και να κάνουμε εκείνοι θα κατανοήσουν. Είναι μια σχέση δεδομένη, όχι όμως από εκείνες που ρουφιέσαι μέσα στην ύπαρξή τους, μα από εκείνες που αποτελείτε ο ένας για τον άλλον τόσο ξεκάθαρη επιλογή που δε χωράνε περιθώρια αμφισβήτησης.

Δεν υπάρχει ντροπή σε αυτές τις σχέσεις, δεν εμφανίζονται ενοχικά σύνδρομα ούτε χρειάζονται να επιτευχθούν οι προσδοκίες που έχουμε κατά νου όταν σκεφτόμαστε μια σχέση στοργής, για παράδειγμα. Κουβαλούν χιούμορ και χαλαρότητα, ελευθερία και ρεαλισμό και κανείς ποτέ δε νιώθει ότι χρειάζεται έστω και λίγο να κρυφτεί. Στις φρίκες, στις ανασφάλειες, στα δύσκολα, στα τελείως εξωφρενικά, σε εκείνα τα απρόοπτα, είναι η πρώτη κλήση στο κινητό, το πιο πάνω μήνυμα στο μέσεντζερ. Είναι η αποδοχή που πάντα θα παίρνεις, η αγάπη που πάντα θα νιώθεις και θα θέλεις να επιστρέφεις.

Είναι εκείνα τα άτομα που κάνουν τα ταξίδια σου μοναδικά και τα ξενύχτια σου ουσιώδη. Δεν είναι ποτέ το ίδιο όταν λείπουν από την παρέα σου, ένα κενό αυτομάτως δημιουργείται που δεν αναπληρώνεται. Τους έχεις συστήσει σε ολόκληρο τον περίγυρό σου και μιλάς συνέχεια για εκείνους, τις στιγμές σας, τα αστεία σας. Και κάθε φορά, σε κάθε ιστορία σας που έχεις να διηθηθείς, λάμπουν τα μάτια σου από αγάπη. Βλέπεις, τώρα πια δεν μπορείς να φανταστείς πώς θα ήσουν εσύ, οι αναμνήσεις σου, οι επιτυχίες και τα στραβά σου, εάν δεν ήσουν σε εκείνο το σχολείο, σε εκείνο το πανεπιστήμιο, στη συγκεκριμένη δουλειά ή πολυκατοικία.

Είναι η έκθεση που γίνεται με ασφάλεια και πλήρη ελευθερία κινήσεων, γιατί είχαμε την τύχη να βρεθούμε με ανθρώπους που υπήρξαν το άλλο μας εγώ, το ίσως λιγάκι καλύτερο εδώ που τα λέμε. Είναι τουλάχιστον τεράστια τύχη να έχεις κάποιο τέτοιο άτομο στην καθημερινότητά σου. Εκείνος ο φίλος, ο συνεργάτης, ο συγγενής, που σε διαμόρφωσε σε αυτό που είσαι σήμερα κι έγινε το πιο ωραίο μπαχαρικό στο πιάτο που ονομάζουμε ζωή.