Για τη σχέση η αρχή είναι ό,τι κι ο πρόλογος για ένα καλό βιβλίο

Τα πάντα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Μια ιστορία, ένα βιβλίο, μια ταινία, έχουν όλα το ξεκίνημα και το τελείωμά τους. Όταν παρακολουθούμε κάτι συνήθως είναι η αρχή που μας δελεάζει και μας εξιτάρει για να συνεχίσουμε. Είναι η αρχή που μας δημιουργεί ένταση και αγωνία. Το suspense ξεκινάει στον πρόλογο. Και όταν τελειώνει, είναι το τέλος που αφήνει τελικά μια χαρούμενη η δυσάρεστη χροιά. Κάποιες φορές νιώθουμε πως ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε να δούμε, λες και το δώσαμε εμείς οι ίδιοι, μέσα από την ψυχή μας. Πολλές φορές όμως ξενερώνουμε, θέλουμε να το αλλάξουμε αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορούμε. Όμως όταν μιλάμε για τη δική μας προσωπική ιστορία έχουμε την ικανότητα να πάρουμε την πένα και να κάνουμε τα μαγικά μας.

Στις σχέσεις η γνωριμία, είναι αυτή που πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, μας γοητεύει και μας παροτρύνει να αφιερώσουμε χρόνο στο να μάθουμε ακόμη καλύτερα το άτομο που έχουμε απέναντί μας. Πόσες είναι οι φορές που γνώρισες τυχαία κάποιον και εξελίχθηκε σε μια σχέση που ποτέ δε φανταζόσουν; Φταίει που ήσασταν στο ίδιο μέρος την ίδια στιγμή. Λίγα δευτερόλεπτα να άλλαζες, θα άλλαζαν τα πάντα. Μέσα σε ένα λεωφορείο για παράδειγμα, όπου τα εισιτήριά σας, σας έφεραν τυχαία σε διπλανές θέσεις και μια ερώτηση σχετική με το ταξίδι στάθηκε έναυσμα για να πυροδοτήσει το ξεκίνημα μιας συζήτησης. Μετά ήρθε η ανταλλαγή τηλεφώνων και έφτασε η ώρα για το πρώτο ραντεβού. Όπως και να εξελίχθηκε η σχέση σας μετέπειτα, εσύ πάντα θα θυμάσαι την αρχή. Θα θυμάσαι πάντα το συγκεκριμένο δρομολόγιο του λεωφορείου. Πάντα θα σκέφτεσαι ότι μια τόση δα μικρή αλλαγή, όπως να ήταν το εισιτήριό σου πέντε θέσεις πιο κάτω, θα ήταν ικανή για να μη γραφτεί ποτέ κάτι δικό σας.

Συνδέουμε στη μνήμη μας ανθρώπους με τοπία, τραγούδια, μυρωδιές ακόμη και συγκεκριμένα ρούχα. Τις περισσότερες φορές ευθύνη γι’ αυτό φέρει ο τρόπος και ο τόπος που τους γνωρίσαμε. Περνάς από ένα παρκάκι και σου έρχεται κατευθείαν στο μυαλό η σχέση που είχες όταν ήσουν στο πανεπιστήμιο. Φοράς ένα μπλουζάκι και θυμάσαι πως αυτό φορούσες την ημέρα που γνώρισες το ταίρι σου. Παίζει ένα τραγούδι και συνειδητοποιείς ότι έπαιζε και εκείνη τη στιγμή, στο τάδε μαγαζί, την ώρα που έμπαινε εκείνος ο ένας ξεχωριστός για σένα άνθρωπος. Αυτό συμβαίνει διότι η αρχή μιας επαφής μένει πάντα χαραγμένη στο μυαλό σου. Αδιαμφισβήτητα, την ουσία τη φέρνουν τα όσα θα ακολουθήσουν, όμως εξαιτίας του προλόγου φτάσατε στο σημείο να γράψετε μαζί και να τελειοποιήσετε τελικά το δικό σας κείμενο.

Όταν μιλάς με κάποιο γνωστό για το love story σου, συχνά το σημείο που αφιερώνεις χρόνο είναι το πρώτο ραντεβού. Εκεί θα θυμηθείς τα πάντα, σημαντικά κι ασήμαντα. Την ώρα, τα ρούχα, το μέρος, όλα και με ακρίβεια. Θα συνεχίσεις ίσως λέγοντας για την υπόλοιπη σχέση σας, για τους πιο σοβαρούς καβγάδες σας και για τις πιο όμορφες μέρες αλλά το επόμενο πράγμα στο οποίο θα σταθείς για ώρα, θα είναι ο τρόπος που γράφτηκε το τέλος. Από αυτόν καθορίζετε πολύ συχνά και η άποψη που έχουμε για τους δικούς μας ανθρώπους. Η επίγευση μιας σχέσης είναι συχνά αποτέλεσμα του χωρισμού. Είναι το δεύτερο σημείου του κειμένου που θα μείνει εξίσου στα κεφάλια σας και δε θα παραλείπετε ποτέ να διηγείστε. Δεν έχει σημασία αν έχεις καταφέρει να κρύψεις κάπου μέσα σου κι άλλες στιγμές σας. Οι τελευταίες λέξεις δείχνουν πραγματικά τη δύναμη που είχαν οι λεπτομέρειες. Ένας χωρισμός χωρίς καβγάδες θα προσφέρει ένα κλείσιμο αξιομνημόνευτο, το οποίο με την πάροδο του χρόνου θα σας χαροποιήσει αμοιβαία. Θα είναι οι λέξεις που σηματοδότησαν την έναρξη εξίσου δυνατές με αυτές που έβαλαν την τελευταία τελεία.

Δευτερεύουσας σημασίας η μέση. Αναλώσιμη και τίποτα παραπάνω. Κουβέντες και στιγμές που τελικά περνάνε στα άγραφα και φαντάζουν μικρότερης σημασίας από λεπτομέρειες όπως το τι άρωμα φορούσατε την ημέρα που βρεθήκατε ή τους αριθμούς από τα εισιτήριά σας. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι όντως τελικά σαν ένα βιβλίο. Όμως το καλό είναι ότι εδώ είστε και οι δύο συγγραφείς αλλά και οι πρωταγωνιστές. Κρατάτε μια πένα και αποφασίζετε από κοινού τις λέξεις που θα αποτυπωθούν με το μελάνι στο χαρτί σας. Τα γράμματα που θα σχηματίσουν τον πολυσυζητημένο πρόλογο και επίλογο. Να θυμάστε όμως, υπάρχει μία και μοναδική περίπτωση η μέση να αποκτήσει άλλη υπόσταση. Αν το κλείσιμο τελικά δε γραφτεί ποτέ.