Η αυτοκριτική δεν είναι άλλοθι για να κάθεσαι στ' αυγά σου

Πολλές φορές ο εαυτός μας μετατρέπεται σε δικαστή και μάλιστα σε αυστηρό, έτοιμο να μπει σε μία αίθουσα και να κρίνει αμερόληπτα -όπως ισχυρίζεται- οποιονδήποτε κινείται μέσα σε αυτήν. Όμως, του συγκεκριμένου δικαστή του λείπουν τα πτυχία και η κρίση του κάθε άλλο πάρα ανεπηρέαστη είναι. Τι γίνεται όμως όταν στο πρόσωπό του εμφανιζόμαστε εμείς; Κι όταν τυχαίνει να διανύουμε μία περίοδο στη ζωή μας, όπου αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με περισσότερη σκληρότητα από όση του αρμόζει;

Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Κι όταν το βάλεις αυτό στο μυαλό σου, τότε θα έρθεις ένα βήμα ποιο κοντά στην ευτυχία. Καλώς η κακώς, άνθρωπος χωρίς ελαττώματα κι ανασφάλειες δεν υφίσταται. Απλούστατα, ο καθένας έχοντας τις δικές του αδυναμίες προσπαθεί και πασχίζει να τις προσπεράσει, να τις αποδεχτεί και να τις βελτιώσει. Δεν υπάρχει άνθρωπος που θα νιώθει στο εκατό τοις εκατό κομπλέ με τον εαυτό του και να μην έχει έστω και μία μικρή δόση αμφιβολίας μέσα του. Κατακρίνοντας τον εαυτό σου για τα στοιχεία του, είτε αυτά είναι εξωτερικά είτε εσωτερικά, το μόνο που καταφέρνεις είναι να δημιουργείς συνεχώς καινούργιες αβεβαιότητες και να τονίζεις όλα εκείνα που για οποιονδήποτε λόγο δε θέλεις να έχεις.

Εξαρτώμενοι από τη φάση που διασχίζουμε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, κρίνουμε διαφορετικά εμάς, αλλά ακόμη και τους γύρω μας. Σίγουρα, έχεις πιάσει τον εαυτό σου ορισμένες φορές να είναι περισσότερο επιεικής με κάποιες καταστάσεις και πρόσωπα και άλλες να δραματοποιεί τα γεγονότα, πιστεύοντας ότι ήρθε το τέλος του κόσμου. Κι όμως δεν ήρθε, απλώς η κρίση σου επηρεαζόμενη από ποικίλους παράγοντες δεν μπορεί να δει καθαρά αυτό που είσαι. Είναι εκείνη η στιγμή που αγνοείς ό,τι καλό έχεις μέσα σου και το κεφάλι σου γεμίζει με όλα εκείνα που δεν κατάφερες και δεν μπόρεσες να φέρεις εις πέρας.

Όσο σκληρά και να κρίνεις τώρα τον εαυτό σου, η επιλογή που πήρες τότε δεν πρόκειται να αλλάξει. Δώσε ένα ελαφρυντικό και κατανόησε εσένα. Τη στιγμή που πήρες εκείνη την απόφαση, που τώρα σε πιλατεύει, πίστευες μέσα σου πως ήταν ορθή. Με οτιδήποτε, πια, δεν είσαι ευχαριστημένος, είναι στο χέρι σου να διαφοροποιηθεί. Πολλές φορές επαναπαυόμαστε πίσω από το αμετάβλητο του παρελθόντος μας, όμως εάν θέλεις να διορθώσεις πραγματικά κάτι, τότε ξεκίνα πρακτικά κι όχι θεωρητικά με αναλύσεις επί αναλύσεων. Αν θέλεις να μάθεις ποδήλατο π.χ., πρέπει να βρεις ένα ποδήλατο για αρχή, για να μπορέσεις έστω και να ανέβεις πάνω. Αν δε σου αρέσει η δουλειά σου, πρέπει να κάνεις μια έρευνα αγοράς για να δεις τι θα μπορούσε να σου ταιριάζει που να υπάρχει ως προοπτική, πριν αποφασίσεις το επόμενο βήμα. Το ίδιο ισχύει για όλα όσα νιώθεις να σε καπελώνουν ή να σε ενοχλούν στη ζωή σου.

Ο εαυτός μας είναι δουλειά. Όταν φτάνεις σε ένα σημείο, που καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι ευχαριστημένος με ένα, δύο, τρία στοιχεία σου, τότε μην επαναπαύεσαι. Μην κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες. Αναγνώρισε οτιδήποτε σε ενοχλεί, ανακάλυψέ το και πλάσε το σε μια μορφή λίγο διαφορετική. Φτάσε εσένα στην καλύτερη εκδοχή σου. Στην ύψιστη κατάσταση που μπορείς να βρεθείς. Γίνε υγρό στοιχείο και κύλα σε άλλες θέσεις, μη ριζώνεις στην αποτυχία. Βήμα πρώτο, να πάρεις ένα ποδήλατο. Κι ύστερα οι ορθοπεταλιές θα έρχονται η μία μετά την άλλη, θα το δεις.