Ως άνθρωποι, έχουμε την τάση να επηρεαζόμαστε από τη γνώμη των γύρω μας άλλα και από την κοινή γνώμη, ακόμα κι αν πρόκειται για ανθρώπους που δε γνωρίσαμε ποτέ. Πολλές φορές, παίρνοντας μία απόφαση ή κάνοντας μία πράξη, αναρωτιόμαστε, τι θα πουν οι γύρω μας μαθαίνοντάς το. Και αν αντιληφθούμε ότι δεν αρέσει αυτή μας η απόφαση ξαφνικά αντιμετωπίζουμε τελείως διαφορετικά την κατάσταση. Είναι σαν να μπαίνει ένα μικρό τερατάκι μέσα μας και να αλλάζει όλα αυτά που θα κάναμε εμείς. Μπαίνουν διάφορες σκέψεις στο μυαλό μας και ξαφνικά βραχυκυκλώνουμε. Καλώς ή κακώς, όμως, μας ενδιαφέρει η γνώμη που έχουν σχηματίσει οι κοντινοί μας άνθρωποι, για εμάς και τις πράξεις μας. Η ζήτηση της αποδοχής, βρίσκεται μέσα στο αίμα μας, βλέπεις.
Αν το καλοσκεφτείς, αυτός είναι και ο λόγος που ρωτάμε πάντα κάποιον δικό μας άνθρωπο, για τη γνώμη του σε ένα προσωπικό μας ζήτημα. Όταν μας προκύπτει ένα πρόβλημα, περιμένουμε από το φιλαράκι να μας πει τι ακριβώς θα έκανε εκείνο στη θέση μας. Το συλλογιζόμαστε κι έπειτα από σκέψη, μπορεί να καταλήξουμε να κάνουμε αυτό ακριβώς που μας είπε, χωρίς όμως να σημαίνει ότι η δική του απόφαση μάς αντιπροσωπεύει. Είναι η δύναμη της κοινής γνώμης και η δύναμη της επιρροής.
Ακόμη και στα ερωτικά μας ζητήματα, τα οποία αφορούν κατ’ αποκλειστικότητα εμάς και μόνο εμάς, έχουμε την ανάγκη της έγκρισης. Ποιος από εμάς, δε θέλει να γνωρίσει το ταίρι στην οικογένεια και να διακρίνει ένα χαρούμενο και περήφανο βλέμμα από τους γονείς; Επιζητούμε, ένα θετικό νεύμα, μία θετική απάντηση πως ο άνθρωπος που διαλέξαμε είναι «ο σωστός», πως όλα βαίνουν σε καλό μονοπάτι. Αναμένουμε να δούμε τον θαυμασμό σχηματισμένο στο πρόσωπό τους και το πονηρό χαμόγελο των φίλων, λέγοντάς μας βλεμματικά πως αυτός ο σύντροφος είναι ο κατάλληλος για εμάς, ο ονειρικός. Κι εκεί την πατάμε.
Θέλουμε, το ταίρι που διαλέξαμε να χαίρει αποδοχής του κύκλου μας. Την πρώτη μέρα που τον γνωρίζουμε στην οικογένεια και στην παρέα μας, νιώθουμε αδιαπέραστο άγχος για την ανάκριση που επρόκειτο να συμβεί. Πολλές φορές, τα κοντινά μας πρόσωπα μετατρέπονται ασυνείδητα σε έναν αυστηρό κριτή, προκειμένου να επιβεβαιωθούν ότι το πρόσωπο που έχουμε βάλει στη ζωή μας, έχει όντως καλές προθέσεις. Κι εκεί, στις συζητήσεις που επρόκειτο να λάβουν μέρος, αγχωνόμαστε μήπως κάτι πάει λάθος κι ο ένας δε συμπαθήσει τον άλλον. Και πολλές φορές τείνουμε να επηρεαζόμαστε εκ νέου, ενώ έχουμε διαμορφώσει ήδη προσωπική γνώμη.
Βέβαια, μία τόσο μεγάλη άσκηση επιρροής από το περιβάλλον δείχνει κάποια σημαδάκια για τη δική μας προσωπικότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, που επιζητούν την έγκριση και την αποδοχή στα ερωτικά τους ζητήματα, φαίνεται να αισθάνονται αρκετή ανασφάλεια. Ανασφάλεια, όχι μόνο για τον εαυτό τους αλλά και για τον άνθρωπο που επέλεξαν πλάι τους. Περιμένοντας συνεχώς, εκείνο το σίγουρο και χαρούμενο νεύμα, δείχνει ότι ίσως δεν είσαι εσύ τόσο σίγουρος για τον σύντροφό σου. Περιμένεις, κάποιον άλλον να σου δείξει ότι έχεις μία όμορφη σχέση, επειδή εσύ δεν είσαι σε θέση να το κρίνεις εκατό τοις εκατό. Φοβάσαι, ενδεχομένως ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ο κατάλληλος για εσένα -χωρίς να έχεις απαραιτήτως δείγματα- αποκτώντας μία δόση ανασφάλειας για την πορεία της σχέση σας. Γι’ αυτό, περιμένεις τη γνώμη του κολλητού, της μαμάς, του συναδέλφου. Και αν η γνώμη του, δεν είναι και τόσο θετική τελικά, επηρεάζεσαι κι εσύ.
Τέτοιου είδους δυναμική, εκφράζει αρκετά χαρακτηριστικά μας. Επηρεαζόμενοι συνεχώς από τους άλλους κι επιδιώκοντας το θαυμαστικό στο τέλος της πρότασης, δείχνει ότι κάτι μπορεί να πηγαίνει και λάθος στη σχέση μας, σε μια πιο βαθιά ανάγνωση. Συνεχίζεις μία σχέση επειδή είσαι χαρούμενος και ικανοποιημένος από το πρόσωπο που έχεις δίπλα σου κι όχι επειδή η παρέα σου, θεωρεί πως είναι καλό παιδί. Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι καλό να ακούμε πρώτα τη δική μας κρίση για τον σύντροφό μας και μετά να εμπιστευόμαστε τη γνώμη της παρέας- χωρίς να μας καθορίσει όμως. Άλλωστε, ποιος ξέρει καλύτερα το ταίρι σου; Εσύ ή η μαμά σου;
Συντάκτης: Αργυρώ Μπύρτα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
