Πάμπλο Πικάσο· η ερωτική ζωή ενός δύσκολου καλλιτέχνη

Ο Πάμπλο Πικάσο, γεννημένος στην Ισπανία το 1881 υπήρξε ένας από τους πιο δημιουργικούς και πολυτάλαντους καλλιτέχνες της εποχής του και όχι μόνο. Ακόμη και άνθρωποι που δεν ασχολούνται με την τέχνη, γνωρίζουν σίγουρα το όνομά του και οι πιθανότητες είναι ότι έχουν δει κάποιο από τα έργα του. Αδιαμφισβήτητα αποτέλεσε ορόσημο στη ζωγραφική και πηγή έμπνευσης για πάμπολλους καλλιτέχνες. Εκτός όμως από εξαίρετος στον τομέα του, ο Πικάσο ξεχώριζε και λόγο της περίεργης και σκληρής προσωπικότητάς του, αλλά και λόγο της γεμάτης και πολύχρωμης ερωτικής του ζωής.

Ως άνθρωπος υπήρξε σκληρός. Πολλοί αυτοί που τον χαρακτήρισαν μισογύνη και αυταρχικό. Η προσωπική του ζωή ήταν πλούσια και οι γυναίκες που στάθηκαν πλάι του αμέτρητες. Τα στάνταρ του στον έρωτα ιδιαίτερα. Ο ίδιος δήλωνε ότι το μόνο που ήθελε από μια γυναίκα είναι να είναι υποχωρητική και απαραιτήτως πιο κοντή από τον ίδιο. Άντρας γοητευτικός και απ’ ό, τι φαίνεται ελάχιστες οι φορές που κάποια του αντιστεκόταν. Δεύτερη μεγάλη αγάπη του, το κρασί στο οποίο επίσης επιδιδόταν πολύ συχνά.

Από νεαρή ηλικία ξεκίνησε η συμπεριφορά του να είναι άσχημη. Πλήγωσε πολλές φορές, ακόμη και ανεπανόρθωτα, την καρδιά πολλών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, στην ηλικία μόλις των δεκαεννιά, ο φίλος και συνάδελφός του ερωτεύτηκε μια κοπέλα που όμως ο ίδιος δεν κατάφερνε να ικανοποιήσει εξαιτίας κάποιων προβλημάτων υγείας. Ο Πικάσο ανέλαβε δράση και ο νεαρός πληγώθηκε τόσο βαθιά που τελικά έδωσε τέλος στη ζωή του. Και δυστυχώς δεν επρόκειτο για μεμονωμένο περιστατικό.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Ο πρώτος του γάμος έγινε το 1918 με μια νεαρή και όμορφη Ρωσίδα εν ονόματι Olga με την οποία απέκτησε ένα γιο. Οι χαρακτήρες τους τελείως διαφορετικοί. Η γυναίκα του προσπαθούσε συνεχώς να κάνει υποχωρήσεις και να βρίσκεται στο πλευρό του, όμως εκείνος με το σκληρό χαρακτήρα του την οδήγησε στην κατάθλιψη. Λίγα χρόνια μετά η γυναίκα του γνωρίζοντας για τις απιστίες του, αποφάσισε να τον εγκαταλείψει παίρνοντας μαζί της το γιο τους.

Απτόητος από το γεγονός, συνεχίζει τη σχέση με την ερωμένη του, τη δεκαεφτάχρονη Marie Therese Walter. Την αφήνει έγκυο και αποκτά το δεύτερο παιδί του, μια πανέμορφη κόρη. Ταυτόχρονα δημιουργεί μια παράλληλη σχέση, εξαιτίας της οποίας παράτησε τελικά τη Marie και την κόρη του. Όσο ζούσε ακόμη με τη νέα του σύντροφο, τη Dora Maar, γοητεύτηκε ξανά από μια άλλη γυναίκα, τη Francoise Gilot, η οποία και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του ζωγράφου. Η σύντροφός του μόλις έμαθε για την απιστία του οδηγήθηκε σε κλινική με νευρικό κλονισμό, πεπεισμένη ότι μετά τον Πικάσο δε θα μπορούσε να ερωτευτεί ξανά.

Ο Πικάσο γοητευόταν συνεχώς από κάθε νέα ύπαρξη. Δεν αρκούταν ποτέ στη μία σύντροφο. Συγκατοίκησε τελικά με τη νέα του σχέση και τότε η ζήλια και η κατάθλιψη της Olga την οδήγησαν στο σημείο να βλάψει σωματικά τη Francoise. Αυτό ωστόσο δεν έμελλε να αλλάξει την έκβαση της ιστορίας μιας και ο ζωγράφος απέκτησε δύο ακόμη παιδιά με τη γυναίκα αυτή. Για άλλη μια φορά όμως και μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, η καινούρια του σύζυγος οδηγήθηκε στην κατάθλιψη λόγο της συμπεριφοράς του. Την είχε αυτήν την τάση ο Πικάσο. Να οδηγεί άτομα στην καταστροφή και στην τρέλα. Κατάφερνε να επηρεάζει ανθρώπους με την παρουσία του, με την ίδια δύναμη που επηρεάζει ακόμη ανθρώπους με την τέχνη του.

Ο καλλιτέχνης δε σταμάτησε εκεί. Παρά τα εβδομήντα χρόνια που είχε πλέον στην πλάτη του, κατάφερε να σαγηνεύσει μια ακόμη κοπέλα. Την εικοσιτετράχρονη Genevieve. Αυτή ωστόσο ήταν από τις λίγες γυναίκες που τον εγκατέλειψε, καθώς ερωτεύτηκε έναν Έλληνα και συνέχισε με αυτόν τη ζωή της. Τελικά ήρθε στη ζωή του και η τελευταία σύντροφός του, η εικοσιεπτάχρονη Jacqueline Roque με την οποία πέρασε τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του.

Στο σύνολο οι σύντροφοι του καλλιτέχνη οδηγήθηκαν στην καταστροφή. Κάποιες έδωσαν τέλος στη ζωή τους, μεταξύ των οποίων η Marie Therese και η Jacqueline. Η Olga και η Dora Maar οδηγήθηκαν στην τρέλα. Από όλες μόνο η Gilot δεν υπέστη καμία ψυχολογική διαταραχή και αντιμετώπισε με δύναμη την όλη κατάσταση. Εξαίσιος σαν καλλιτέχνης, μα κάτι παραπάνω από δύσκολος σαν εραστής. Φημολογείται πως για τη συμπεριφορά του ευθύνεται κατά κύριο λόγο η σχέση που είχε με τη μητέρα του, από την οποία πήρε και το όνομά του.

Εν τέλει πέθανε στα ενενήντα δύο του χρόνια ενώ βρισκόταν σε ένα δείπνο με φίλους. Ο καμβάς της ζωής του κατάφερε να γεμίσει στο έπακρο και ο ίδιος έφυγε χορτασμένος. Έζησε μια πλούσια ερωτική ζωή την οποία όμως στόλισε με πολλές και πολύ άδικες συμπεριφορές, αφήνοντας έτσι την πιο γλυκόπικρη αίσθηση σε όσες πέρασαν από τη ζωή του. Λέγεται πως η μεγαλύτερή του αγάπη ήταν η Marie Therese και γι’ αυτό τελικά τοποθετήθηκε πάνω στον τάφο του το άγαλμά της.

Άσχετα από το τι έκανε στη ζωή του όμως, το ταλέντο του στη ζωγραφική ήταν απίστευτο. Σημάδεψε με τα καλλιτεχνικά του έργα γενιές ολόκληρες. Σαν να πήρε τα πινέλα του και να ζωγράφισε έξω από τους καμβάδες, κατευθείαν στα μυαλά και τις ψυχές μας. Ο Πικάσο μέχρι και σήμερα θεωρείται εξαιρετικός καλλιτέχνης και τα έργα του αναγνωρίζονται διεθνώς. Πολλά από αυτά τα εμπνεύστηκε από τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του. Ίσως λοιπόν αυτές να τον έκαναν αυτό που είναι σήμερα. Και ίσως αυτές να ευθύνονται τελικά και για την τεράστια κληρονομιά που μας άφησε.

Ο Πικάσο ίσως κρατούσε τα πινέλα αλλά τελικά εκείνες πρόσθεταν τα χρώματα. Και σε εμάς έχει μείνει το αποτέλεσμα. Το ερώτημα που δημιουργείται λοιπόν από την ιστορία του είναι ένα. Παίζει τελικά ρόλο η προσωπική ζωή ενός καλλιτέχνη στη γνώμη που διαμορφώνουμε γι’ αυτόν;