«Εγώ για σένα θα κινδυνέψω»

Όταν η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Θάνος Μικρούτσικος κι η Χαρούλα Αλεξίου είχαν κέφια γεννούσαν τραγούδια-σλόγκαν ζωής. Μεταξύ αυτών και το «θα πάθεις έρωτα», ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε το 1990 στο άλμπουμ «Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια».

«Εσύ για μένα θα πάθεις έρωτα!». Πείτε μου τώρα, πόσες φορές δεν τη χρησιμοποιήσατε αυτή τη φράση, απευθυνόμενοι σε κάποιους. Κι αν θα πρέπει να σας πω για μένα, το αγαπώ αυτό το τραγούδι με την ξεσηκωτική του διάθεση. Είναι εκείνη η στιγμή που βλέπουμε απέναντί μας το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει κι αντιλαμβανόμαστε πως όλα είναι έτοιμα να πυροδοτηθούν. Δε μένει παρά ν’ ανάψουμε τη σπίθα. Όπου σπίθα, το ξεκίνημα του αδιάφορου αλλά κατά τ’ άλλα προσηλωμένου παιχνιδιού της αποπλάνησης. Κι όσο το στυλάκι είναι αδιάφορο, η επιθυμία φουντώνει.

Βλέμματα, τόσο-όσο η τάχα επαφή. Και κάτι πάει να γεννηθεί. Το πάθος θέλει να εμφανιστεί αλλά η δήθεν αδιαφορία δεν το αφήνει, ανάβοντας τα αίματα της προσμονής. Ακόμη και να προσπαθήσουμε να προσποιηθούμε, αφήστε το, μάταιος κόπος. Άθελά μας θα καρφωνόμαστε στο αντικείμενο του πόθου μας. Έχουμε όμως και μια αξιοπρέπεια να θρέψουμε. Γιατί πρώτοι εμείς; Γιατί όχι οι άλλοι να μην αναφωνήσουν «σημασία δε μου δίνεις και τρελαίνομαι». Τώρα, σαν κάτι να γίνεται!

Φυσικά δεν αντέχουμε πολύ. Διότι πώς να κρυφτείς από το πάθος σου. Πώς ν’ αφήσεις τον έρωτα να μη θριαμβεύσει. Αλητεία, όπως λέει και το τραγούδι είναι ο έρωτας. Μας παίρνει και μας ταξιδεύει σε σοκάκια περίεργα κι απάτητα και μας βάζει να μπερδεύουμε τις ζωές μας, μάς αποσυντονίζει και τρέχουμε να τον αναζητήσουμε βρεγμένοι κι ασιδέρωτοι. Ποιος νοιάστηκε!

Ο έρωτας γεννιέται σε δευτερόλεπτα. Και για να τον ζήσουμε πρέπει -όχι, δεν μπορώ να σκεφτώ πως υπάρχει άλλο ρήμα να εκφράσει την έντασή του πέρα από το πρέπει. Οφείλουμε, έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας, μας δόθηκε ρε γαμώτο η ευλογία να τον ζήσουμε. Κι αυτό οφείλουμε να κάνουμε. Κι ας λένε πως ο έρωτας είναι τυφλός. Ναι, μας τυφλώνει, μας κάνει να εξιδανικεύουμε το πρόσωπο που ερωτευόμαστε, να λειτουργούμε χωρίς λογική, ν’ αλλάζουμε ζωή, συμπεριφορές και χαρακτήρα χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Τόσο, όσο ν’ αναφωνήσουμε, όπως λέει και το τραγούδι, «και ‘γω για σένα θα κινδυνέψω».

Και ξέρετε πώς είναι να κινδυνεύουμε για έναν έρωτα. Πέφτουμε από τα 10.000 πόδια χωρίς αλεξίπτωτο γιατί μπορούμε. Τερματίζουμε τις αντιστάσεις μας και κοντράρουμε όλα τα δεν μπορώ μας. Σιγά να μη μας νοιάξει. Όταν το πάθεις δεν μπορείς να το κρύψεις. Φωνάζει πάνω μας. Στις κινήσεις, στα λόγια, στο σώμα μας. «Σε γουστάρω», «Σε θέλω», «Σ’ ερωτεύτηκα». Οι μόνες λέξεις που δεν πρέπει να ντρεπόμαστε ποτέ όταν τις ξεστομίζουμε. Και δε μας νοιάζει και στην τελική τι κάνει ο άλλος. Μας νοιάζει τι κάνουμε εμείς. Κι εμείς καλωσορίζουμε τη νέα τη συγκίνηση. Φοράμε την τσαχπίνικη διάθεσή μας και φλερτάρουμε με τη ζωή.

Ξέρετε φαντάζομαι πως μετά από ένα μεγάλο έρωτα δεν είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι. Τον ζήσαμε, τον μεγαλοποιήσαμε, κάψαμε τον εγκέφαλό μας, ξεσκίσαμε τα κορμιά μας, βγάλαμε ταχύτητες στην κατηφόρα, τερματίσαμε κοντέρ και καταλήξαμε ολοκληρωμένοι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Γυρίστε και κοιτάξτε. Κάπου εκεί, ανάμεσα στο πλήθος, θα υπάρχουν κάποιοι που εσείς γι’ αυτούς θα πάθετε έρωτα κι αυτοί για σας θα κινδυνέψουν. Μην τους προσπεράσετε. Γιατί όπως είπε και ο Άγγελος Τερζάκης «η ομορφιά του έρωτα δε βρίσκεται στην αιωνιότητα, αλλά στην προσωρινότητα».

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!