Mετάνιωσα μόνο που δεν έκανα αυτήν την πλαστική νωρίτερα

Πριν από μερικά χρόνια ήμουν με τις φίλες μου κι είχαμε ένα από εκείνα τα ωραία βράδια που μας έπιανε η διάθεση να ξεκατινιάσουμε τους πάντες. Κεντρικό θέμα συζήτησης οι αισθητικές επεμβάσεις. Εγώ που το έπαιζα και έξυπνη ξεκίνησα ένα λογύδριο του τύπου «Είναι απαράδεκτο να επεμβαίνουμε στη φύση μας και να προσπαθούμε να παγώσουμε τον χρόνο κάνοντας πλαστικές ή οποιασδήποτε άλλης μορφής αισθητική επέμβαση. Εγώ θα παραμείνω έτσι και σε όποιον αρέσω». Για να μην τα πολυλογώ είχα μια απίστευτη άρνηση την οποία θυμάμαι να νιώθω πολύ έντονα.

Ένα βράδυ όμως που παρατηρούσα την εικόνα μου στον καθρέπτη συνειδητοποίησα πως επειδή είχα χάσει αρκετά κιλά μετά από διατροφή και άσκηση, είχε αρχίσει να «κρεμάει» το σαγόνι μου από την απώλεια λίπους. Αυτό που έβλεπα και από όποια οπτική γωνία και αν το κοιτούσα, δε μου άρεσε καθόλου. Συνεχίζοντας αναρωτιόμουν αν μπορούσα να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Φυσικά δεν τόλμησα να το πω σε κανέναν καθώς όλοι ήξεραν τη στενόμυαλη άποψη μου.

Ξεκίνησα δειλά να τσεκάρω στα σόσιαλ και στις ιατρικές ιστοσελίδες τις επιλογές που είχα για να αλλάξει αυτό επάνω μου και όλοι οι δρόμοι κατέληγαν στο ιατρείο ενός πλαστικού χειρουργού. Αφού έκανα μια ενδελεχή έρευνα για να βρω όχι τον πιο διάσημο αλλά εκείνον που τα σχόλια και η δουλειά του θα μου δημιουργούσαν μια σχετική ασφάλεια να τον επισκεφτώ και αφού ρώτησα διακριτικά κατέληξα σε ένα ιατρείο της Θεσσαλονίκης, στο οποίο κι έκλεισα ραντεβού -εξακολουθώντας να μην το έχω αναφέρει πουθενά. Καθώς δεν έχω μάθει να κρατάω και το στόμα μου κλειστό πήγα με λίγο επιθετική διάθεση για να συναντήσω τον γιατρό, εξηγώντας αμέσως πως είμαι κατά όλων αυτών και πως από απλή περιέργεια ήθελα να ρωτήσω τι θα μπορούσα να κάνω.

Το ιατρείο ήταν γεμάτο κόσμο. Θυμάμαι πως μου είχε κάνει εντύπωση που υπήρχαν αρκετά ζευγάρια τα οποία περίμεναν τη σειρά τους. Μου εξήγησαν στη συνέχεια πως πολλά έρχονται για αισθητικές επεμβάσεις μαζί, ώστε ο ένας να δίνει δύναμη στον άλλον.

Ο γιατρός ο οποίος στη συνέχεια και μέχρι σήμερα είναι ο «γιατρός μου», μου εξήγησε το πρόβλημα το οποίο είχα κι εγώ εντοπίσει και μου έδωσε μια σειρά από εναλλακτικές οι οποίες είχαν να κάνουν με τον τρόπο αντιμετώπισης, είτε με απλά επεμβατικά με μποτοξ, είτε μ’ ενέσεις υαλουρονικού ή χειρουργικά. Με διαβεβαίωσε πως το αποτέλεσμα θα ήταν αρκετά ικανοποιητικό και πως σίγουρα το πρόσωπο μου θα είχε μια διαφορετική εικόνα. Έφυγα σχεδόν βέβαιη πως θα το έκανα. Αρνήθηκα τη χειρουργική επέμβαση θεωρώντας πως ακόμη δεν ήμουν τόσο δυνατή με τις αποφάσεις μου και επέλεξα μια μέθοδο λιγότερο ανώδυνη για αρχή. Την επόμενη εβδομάδα πήρα την κολλητή μου και ξαναπήγα στο ιατρείο. Επειδή φοβόμουν ήθελα και μια στήριξη την οποία και δε μου αρνήθηκε ο γιατρός. Κάναμε ότι είχαμε συμφωνήσει. Έλαβα τις οδηγίες του και έφυγα ικανοποιημένη τόσο από το αποτέλεσμα το οποίο ήταν ήδη εμφανές όσο και από την απόφασή μου.

Θα σας πω πως το πρόσωπο μου άλλαξε τελείως. Θα σας πω πως ξαναπήγα γιατί ήθελα και λίγο το μέτωπο, και λίγο τα μάτια. Και κάθε φορά το αποτέλεσμα με δικαίωνε. Υπήρχαν φορές που έφυγα από το ιατρείο κι ένιωθα έτοιμη να κατακτήσω τον κόσμο. Και όλα αυτά εγώ που μέχρι πρότινος ήμουν ο πιο αρνητικός άνθρωπος του κόσμου στην ιδέα των πλαστικών επεμβάσεων.

Καθώς η αλλαγή ήταν αισθητή δε δίστασα ούτε μια στιγμή να το κρύψω. Ήμουν περήφανη που το έκανα και προέτρεψα και άλλους που ζήτησαν τη γνώμη μου. Κατέληξα πως μπορεί να περάσει καιρός για να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου αλλά αν αυτό συμβεί τότε όλα είναι εφικτά. Και γω δε θα άφηνα ποτέ τον εαυτό μου χωρίς να τον φροντίσω ακόμα και επιλέγοντας τις λύσεις της πλαστικής χειρουργικής.

Εκείνο που επίσης είχε μεγάλη σημασία για μένα, ήταν να κατανοήσω γιατί ήθελα την επέμβαση και πόσο ανάγκη την είχα. Δεν την έκανα γιατί είδα κάποιο διάσημο πρόσωπο κι απέκτησα ξαφνικά ανασφάλεια για τον τρόπο που έδειχνα. Το έκανα γιατί ήμουν φίλη με τον εαυτό μου -και είμαι-, κι ήξερα πως έτσι θα αισθανθεί καλύτερα.

Με νοιάζει πολύ λίγο αν στα 53 μου πλέον θα ακούσω πως κάνω το μπότοξ μου για να δείχνω νεότερη. Ναι, αν μπορώ να το κάνω γιατί όχι; Ξέρω ποια είμαι τι θέλω και τι μου αρέσει.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, μεγαλώσαμε σ’ έναν κόσμο που η εξωτερική εμφάνιση παίζει ρόλο κι επηρεάζει σημαντικά το πώς αισθανόμαστε. Αν πιστεύουμε λοιπόν πως κάτι πάνω μας μάς χαλάει και μπορούμε να το διορθώσουμε, ας το κάνουμε. Γυμναζόμαστε, προσέχουμε τη διατροφή μας, αγοράζουμε προϊόντα καλλωπισμού κ.λπ. Το να προσέχουμε και την εικόνα μας βελτιώνοντας την αισθητικά τι παραπάνω κακό έχει;

Ο κόσμος σας πληροφορώ πως είπε πολλά για την απόφασή μου, αλλά πάντα θα έχει να πει -και για όλους. Και στο κάτω-κάτω είναι πολύ γοητευτικό να τον ακούω να λέει έχοντας αφαιρέσει το προγουλάκι μου και σηκώνοντας το τσιτωμένο μου φρύδι -τόσο όσο να με κοιτάζουν και να φοβούνται. Οπότε επιτρέψτε μου να σας πω ότι μετανιώνω, μόνο επειδή δεν έκανα την πρώτη μου επέμβαση νωρίτερα.