Το πάθος το αλήτικο το ζεις μία αλλά καλή

Υπάρχουν και ‘κείνοι οι έρωτες που προτίμησαν να μεγαλουργήσουν, να δοξαστούν και να παραμείνουν έξω από τη δημοσιότητα και την επισημοποίηση. Που κανένα ένδυμα κοινωνικών προδιαγραφών δε θα μπορούσε να τους χωρέσει. Που ήταν ανένταχτοι και τόσο θρεμμένοι με υλικά αγάπης που δε θα έμπαιναν σε καλούπι. Δε θα χωρούσαν παρά μόνο σε όνειρα και σκέψεις. Που μεγαλούργησαν αυτόνομοι και αλήτικοι και δε σκέφτηκαν ποτέ να προχωρήσουν σε κάτι άλλο. Και δεν είναι ανεκπλήρωτοι. Κάθε άλλο. Είναι τόσο πλήρεις και τόσο γεμάτοι από ό,τι ζήσανε που γίνανε ζηλευτοί.

Κι αυτούς τους έρωτες τους πιστέψαμε από την πρώτη στιγμή. Γιατί ήρθανε έτοιμοι όταν δεν περιμέναμε. Ήρθαν να περάσουν από τη ζωή μας, να τη στιγματίσουν, να της αλλάξουν τη ρότα και τα πιστεύω της και να φύγουν. Ήρθαν να μας μεγαλώσουν, να μας κάνουν σοφότερους, τυχερούς και να μας αφήσουν με άλλο βλέμμα, καθαρότερο.

Ξέρετε τι σημαίνει να μπορείς να κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη και να λες «Έζησα έναν μεγάλο έρωτα. Έναν απόλυτα δικό μου έρωτα». Όταν οι περισσότεροι γύρω σου συμβατικά υπάρχουν, όταν πιστεύουν πως κάποια μέρα θα έρθει, όταν τον αρνήθηκαν γιατί θεώρησαν πως δεν ήταν ικανοί να τον ζήσουν ή δέχτηκαν απλώς να μοιραστούν τις ζωές τους χωρίς αυτόν; Έχετε καταλάβει πόσο τυχεροί είναι όλοι εκείνοι οι ανένταχτοι έξω από το νυφικό και το κοστούμι, αλλά οι ευλογημένοι από τη χάρη αυτού του μεγάλου έρωτα;

Δοκίμασες ποτέ σου να τον περιγράψεις, άραγε; Να περιγράψεις την αίσθηση; Δοκίμασες ποτέ σου να διαλέξεις χρώματα που θα του βάλεις; Γιατί αυτό είναι ο έρωτας. Ένα σύνολο αισθήσεων που έχουν χρώμα και μυρωδιά και υφή. Είναι οι κρυμμένες λέξεις πίσω από τις λέξεις. Αυτές που έχετε φτιάξει οι δύο σας και κανένας δε θα καταλάβει ποτέ του. Φτάνει όμως που εσείς οι δύο δημιουργήσατε τον κώδικά σας. Είναι η πέμπτη εποχή του χρόνου. Η δική σας εποχή. Η εποχή με όλες τις εναλλαγές του καιρού σε όλα τα ακραία φαινόμενα. Γιατί αυτό είναι ο έρωτας. Το πιο ακραίο φαινόμενο της ζωής μας.

Είναι συγγραφέας που σε βάζει να γράφεις τα ωραιότερα κείμενά σου -υπερβολικά καμιά φορά κι ακραία- και ποιητής που σου χαρίζει απλόχερα τις λέξεις του. Είναι το οξυγόνο σε ένα κόσμο που αναπνέει με μηχανική υποστήριξη για να επιβιώσει στην καθημερινότητά του. Είναι φωτιά που καίει και σε γεμίζει σημάδια που σε κάνουν περήφανο να τα κουβαλάς πάνω σου. Είναι το χαμόγελό σου, που βγαίνει τόσο αβίαστα και είναι ικανό να σε κάνει τον πιο όμορφο άνθρωπο του κόσμου. Είναι όλες οι ατέλειες που κουβαλάς πάνω σου, όλες εκείνες που αγαπάς στον άνθρωπό σου. Είναι το σμίξιμο των ψυχών και των σωμάτων όταν πια είχες αποφασίσει πως δεν υπάρχουν. Είναι η ανατροπή στους κανόνες σου. Και πόσο τυχερός να ζεις με εξαιρέσεις!

Παραμύθιασμα είναι ο έρωτας που παραπλανεί. Και στα παραμύθια δε ζουν πάντα αυτοί καλά και ‘μεις καλύτερα- είναι μέρος του σχεδίου να το πιστέψουμε απλώς. Μην κοροϊδευόμαστε. Είναι ένα παραμύθι χωρίς τέλος. Ποιοι είμαστε εμείς που θα βάλουμε το τέλος όταν η ίδια η ζωή μας έδωσε την αρχή του; Πώς θα το ορίσουμε; Τέλος δεν είναι όταν χανόμαστε στην πορεία με τους ανθρώπους που λατρέψαμε. Τέλος δεν είναι όταν αποφασίζουμε να αντικαταστήσουμε ό, τι ζήσαμε και να φορέσουμε το ωραίο ένδυμα, ούτε όταν νομίζουμε πως θα δώσουμε εντολή στο μυαλό μας να ξεχάσει. Γιατί εδώ λυπάμαι όσους κανόνες κι αν θελήσεις να βάλεις, ένας ένας θα γυρίσουν να σε φτύσουν στα μούτρα.

Μια απόφαση είναι όλο αυτό που πρέπει να παρθεί. Ο έρωτας, αν είναι ο ένας, δεν έχει τέλος, ακόμη κι αν τελειώσει. Και συνεχίζεις να ζεις και να προχωράς και να είσαι γεμάτος ευγνωμοσύνη που έφτιαξες τις μνήμες σου και που η ζωή σου έγινε καλύτερη απλώς και μόνο γιατί άφησες να περάσει μέσα από αυτήν ένας μεγάλος έρωτας.  Κράτα, πως ακόμη και αν έχει φύγει, εσύ έζησες ένα «ποτέ» κάποιου άλλου. Την πέμπτη σου εποχή, τη δική σου τραχιά και μαλακή υφή και γεύση από μοσχοκάρυδο και τσίλι. Μια φορά και για πάντα. Καλό ακούγεται.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!