Πριν λίγες μέρες μια συνεργάτης, μου εξιστορούσε τη γνωριμία με τον άντρα της. Τον ερωτεύτηκε στα 14, πέρασε μαζί του όλα τα εφηβικά και φοιτητικά της χρόνια και σήμερα είναι το ίδιο ερωτευμένη μετά από σχεδόν 23 χρόνια κοινής ζωής. Δε θα σας κρύψω την απορία μου, αλλά ούτε και την περιέργειά μου να τη ρωτήσω πώς είναι δυνατόν; «Κι όμως», μου είπε, «αισθάνομαι σαν να τον γνώρισα τώρα. Ερωτευμένη μια ζωή με τον ίδιο άνθρωπο». Τα μάτια της έλαμπαν και το πρόσωπό της φωτιζόταν βλέποντάς τη να μιλάει γι’ αυτόν.
Ο έρωτας είναι η ίδια η ζωή μας. Είναι το μεγαλύτερο συναίσθημα κατάκτησης προς τον άλλον και για τον άλλον. Και μέσα του περικλείονται όλα τα συναισθήματα σε μικρές ή μεγαλύτερες δόσεις. Λαγνεία, πάθος, θυμός, ζήλια, κατάκτηση, ενθουσιασμός, πόνος, αγωνία, έκσταση. «Είμαστε ερωτευμένοι.» Το ομολογούμε και νιώθουμε πως όλος ο κόσμος μας να είναι μέρος ενός άλλου ανθρώπου. Η σκέψη μας λειτουργεί μέσα απ’ αυτόν και η μόνη μας επιθυμία είναι η ζωή μας μαζί του, για να κερδίζουμε καθημερινά στιγμές ευτυχίας που θα μας κάνουν να συνεχίζουμε.
Κάπως έτσι κι ίσως όχι απλά, υπάρχει ο έρωτας στη ζωή μας. Δεν είναι μια ιδέα που έρχεται και φεύγει ή προσωποποιείται σε διαφορετικά άτομα. Το δικαίωμα του «ερωτεύομαι» είναι πολύ ιδιαίτερο. Αν κάποιος το χρησιμοποιήσει πολλές φορές στη ζωή του, τότε τι είναι αυτό που τον κάνει ξεχωριστό; Στην αντίπερα όχθη, θ’ ακούσουμε ανθρώπους να υποστηρίζουν πως είναι παράλογο, στηριζόμενοι σ’ εμπειρίες πολλών ερώτων, αλλά τελικά με τα χρόνια καταλήγουμε να λέμε «μήπως δεν ήταν έρωτας;». Δυο άνθρωποι που ερωτεύονται δυνατά είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουν τη συνθήκη μεταξύ τους. Ακούσατε ποτέ τη λέξη «ξερωτεύομαι»;
Σίγουρα πέρασαν φάσεις στη ζωή μας που πιστέψαμε πως ίσως ήμασταν ερωτευμένοι. Κάνοντας τον απολογισμό μας, συνειδητοποιούμε πως απλώς «νομίζαμε». Γιατί αν ήμασταν, θα ήμασταν ακόμη μαζί. Τα ερωτευμένα ζευγάρια δεν μπορούν και δεν έχουν τη δύναμη να χωριστούν. Η λειτουργία του εγκεφάλου που λένε κι οι ειδικοί σε καθηλώνει σ’ αυτό το υπέροχο συναίσθημα. Κι αν δεν υπάρχει ανταπόκριση; Μα έρωτας, είναι μόνο με ανταπόκριση, αυτό είναι το λάθος μας.
Και κάπου εδώ μπαίνουν όλες εκείνες οι εύλογες απορίες τύπου «ο έρωτας φεύγει» ή «δεν είμαστε ερωτευμένοι αλλά αγαπάμε ο ένας τον άλλον». Αναλώνουμε τη ζωή μας στην αναζήτηση ενός ιδανικού ξέροντας πως η αλήθεια λέει ότι τα ιδανικά δεν ταιριάζουν με την πραγματικότητα. Κανένας δεν μπορεί να μας πει με βεβαιότητα πώς θα είναι ο άνθρωπος που θα ερωτευθούμε ή πότε αυτό θα συμβεί. Δυστυχώς οι μαθηματικοί αλγόριθμοι δεν προχώρησαν τόσο, ακόμη. Κι ας μην μπερδεύουμε τον έρωτα με την αγάπη. Γιατί μπορεί ο έρωτας να είναι ένας και μοναδικός αλλά η αγάπη υπάρχει παντού γύρω μας.
Όταν νιώθουμε πως αγαπάμε τους φίλους μας, την οικογένειά μας, μπορούμε ν’ αγαπάμε περισσότερο από έναν ανθρώπους. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα το οποίο μπορεί να σε κάνει να ζήσεις μια ολόκληρη ζωή μ’ έναν άνθρωπο καθώς η συμφιλίωση και η πίστη σε κοινές αξίες θα είναι το ζητούμενο της κοινής πορείας. Και ναι, μπορούμε ν’ αγαπήσουμε έναν άνθρωπο χωρίς να είμαστε ερωτευμένοι μαζί του. Λάθος να τα μπερδεύουμε.
Ο έρωτας, πάλι, δεν έχει συμφιλίωση. Δεν ελέγχεται. Ο έρωτας είναι σκληρός, αδυσώπητος. Πρέπει να τον ταΐζουμε καθημερινά για να τον θρέψουμε. Δε μας προσφέρεται, ούτε μας χαρίζεται. Γι’ αυτό κι είναι μοναδικός και δεν έρχεται ξανά και ξανά. Για να μας δώσει τη μία και μοναδική του εύνοια, την ικανότητα να λέμε πως «είμαστε ερωτευμένοι μια ζωή με τον ίδιο άνθρωπο», θα μας βάλει να δουλέψουμε.
Θα μας δώσει ένα ζητούμενο. Τον ίδιο άνθρωπο. Και ‘μεις θα σηκώσουμε τα μανίκια μας και θα παλέψουμε για τον έναν και μοναδικό ίδιο άνθρωπο. Κι ίσως να κουραστούμε, ίσως να πληγωθούμε και ν’ αλλάξει κι ο άλλος κι εμείς στην πορεία, αλλά δεν αλλάζουμε τον άνθρωπο με κάποιον άλλον. Αλλάζουμε το «εμείς» με τους ίδιους ανθρώπους. Ξανα-ανακαλύπτουμε τα νέα μας δεδομένα -δεν έχουμε κατεβάσει τα μανίκια μας- και τον ερωτευόμαστε από την αρχή.
Και μη μου πείτε, δεν αλλάζει ο άνθρωπος, γιατί θα σας πω με πλήρη βεβαιότητα πως ίσως δε θέλουμε ν’ αλλάξουμε εμείς. Κι ο εγωισμός στοιχείο του έρωτα είναι. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι, είναι οι μοναδικοί και ξεχωριστοί της ζωής μας. Γιατί νιώθουμε αδύναμοι για οτιδήποτε άλλο. Γιατί είναι εθισμός να ερωτεύεσαι το ίδιο άτομο ξανά και ξανά. Άλλωστε, έρωτες θέλαμε, καλά να πάθουμε!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
