H απουσία είναι αισθητή σε κάθε σημαντική στιγμή

Κανένας δεν πορεύεται μόνος στη ζωή. Όσο το επιθυμούμε, θα έχουμε δίπλα μας ανθρώπους να μας αγαπούν και να μας νοιάζονται, όπως θα κάνουμε και μεις για αυτούς.  Και ίσως κάποιοι μπορεί να μην είναι πια κοντά μας, αλλά έχουν αφήσει τα σημάδια τους. Εκείνοι που όταν ήταν δίπλα μας είχαμε το θάρρος να τους μιλήσουμε για τις ζωές μας, είχαμε τη δύναμη να τους αφήνουμε να εισβάλλουν σ’ αυτές, να ζουν και να βιώνουν παράλληλα με μας όλα τα όμορφα ή άσχημα που έρχονταν στον δρόμο μας. Και η παρουσία τους ήταν η ασφάλειά μας, ήταν ανάγκη και επιθυμία. Άνθρωποι που μαζί τους ακόμη και οι σιωπές μας έλεγαν όσα θέλαμε να πούμε. Και δε μετανιώνουμε ποτέ για την ελευθερία που δώσαμε να εκθέτουμε συνειδητά τις ζωές μας.

Αλλά η ζωή είναι περίεργη και ίσως κάποιους να μην τους κρατάει κοντά μας. Ίσως και μεις να φύγαμε παίρνοντας τα ρίσκα της φυγής μας. Αυτοί οι άνθρωποι όμως είναι η ιστορία μας και πάντα θα μας λείπουν. Και πολύ περισσότερο όταν θα θέλουμε να μοιραστούμε μαζί τους όλα εκείνα τα σημαντικά της ζωής μας στην μετά από αυτούς εποχή. Θα υπάρχουν στιγμές που θα μονολογούμε «μακάρι να ήταν τώρα εδώ», «μακάρι να είχαμε την αγκαλιά τους και τα λόγια τους παρηγοριά ή το χαμόγελο τους παρέα στο δικό μας». Ίσως τελικά να είναι και τύχη να σου λείπει κάποιος. Να τολμάς να νιώθεις, να παραδέχεσαι την έλλειψη και την ανάγκη της παρουσίας τους. Να τολμάς να έχεις τη δύναμη να σηκώσεις ένα τηλέφωνο, να στείλεις ένα μήνυμα, να τους συναντήσεις, να τους κοιτάξεις στα μάτια και να πεις «έχω τόσα να σου πω». Έτσι απλά. Και να ξέρετε πως μπορεί κι εσείς να λείπετε σε εκείνους, γιατί η ανάγκη να μοιραζόμαστε τις στιγμές που σημαδεύουν τις ζωές μας, πολλές φορές είναι μεγαλύτερη και από όλες τις διαφορές που σας κρατάνε χώρια.

Μέσα από την απουσία μαθαίνεις. Μαθαίνεις να εκτιμάς, να αγαπάς ανιδιοτελώς, να νιώθεις πως πέρα από το συναίσθημα του έρωτα ή της αγάπης, οι σύντροφοι μας είναι φίλοι, οικογένεια, στήριγμα, μέρος της ζωή μας. Και αυτό δεν είναι ούτε εγωιστικό αλλά ούτε και ακατόρθωτο να συμβεί. Μάθαμε να αγαπάμε και να μοιραζόμαστε, γιατί αυτό είναι η αγάπη. Δόσιμο. Φαντάζεστε πόσο χλιαροί θα ήταν οι άνθρωποι και οι σχέσεις αν κρυβόμασταν μεταξύ μας.  Οι σχέσεις είναι εξομολογητικές, ειλικρινείς. Και αν έχεις μάθει να πορεύεσαι έτσι, όλα όσα σου συμβαίνουν και δεν τα μοιράζεσαι, θα σε πονάνε.

Να τους σκέφτεστε με αγάπη, ακόμη και αν είναι μακριά κι αν δεν είναι πάντα δίπλα σας, μη σας ανησυχεί. Υπάρχει και εκείνη η έκτη αίσθηση που έχουν οι άνθρωποι που οι ψυχές τους είναι δεμένες. Εκείνη η αίσθηση που σε κάνει να ταράζεσαι στον ύπνο σου, να ξυπνάς και να νιώθεις πως κάτι συμβαίνει ή πως θέλει να σου πει κάτι. Να μην το αγνοείς. Με τους ανθρώπους που έχετε καταφέρει να χτίσετε μια τέτοια σχέση, μη φοβάστε, δε χάνεται. Φωνάξτε  το καλό ή το κακό που σας έχει συμβεί και θα ακουστείτε. Η φωνή σας θα φτάσει κοντά τους και ίσως γυρίσετε ανεπαίσθητα νιώθοντας ένα άγγιγμα στην πλάτη ή μια αόρατη αγκαλιά. Εκεί θα είναι για σας!