Όταν ο Tom Ford έδειξε στον κόσμο πως κι οι ηλικιωμένοι φασώνονται άγρια

Δεκέμβριος 2010-Ιανουάριος 2011. Ο σχεδιαστής Tom Ford αναλαμβάνει τον ρόλο του guest editor για το γιορτινό τεύχος της Γαλλικής Vogue αποφασίζοντας να κάνει μια ιδιαίτερη φωτογράφηση κοσμημάτων με το editorial του Forever Love. Η καμπάνια ήταν γυρισμένη εξ’ ολοκλήρου από τον ίδιο τον Tom Ford σε Styling του Benjamin Bruno και μοντέλα την Clarissa και τον Doug. Το κόνσεπτ, απαθανάτιζε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι να ζει στιγμές έξαψης και πάθους. Η Κλαρίσα με ένα απλό μαύρο φόρεμα, κόκκινο κραγιόν και τα διαμάντια της, αφέθηκε στην αγκαλιά του Νταγκ ο οποίος τη χάιδευε έντονα, όσο εκείνη τον δάγκωνε και τον φιλούσε.

Για όσους γνωρίζουν τον σχεδιαστή αντιλαμβάνονται πως είναι μια ακόμη ευρηματική κίνηση περνώντας το μήνυμα πως τα διαμάντια, το πάθος και το σ3ξ, δε χάνονται όσο μεγαλώνεις. Τα κοσμήματα δε μένουν στα συρτάρια αλλά αποτελούν μέρος του συνόλου της γοητείας όσα χρόνια κι αν περάσουν. Ο σχεδιαστής ισχυρίστηκε πως έχει χορτάσει τη νιότη κι αναφερόμενος στην εν λόγω καμπάνια δήλωσε πως «Έχω βαρεθεί τη λατρεία της νεολαίας. Η πολιτισμική απόρριψη των γηρατειών, ο στιγματισμός των ρυτίδων, των γκρίζων μαλλιών, των σωμάτων που αυλακώνονται από τα χρόνια. Με γοητεύουν η Diana Vreeland, η Georgia O’Keeffe και η Louise Bourgeois, γυναίκες που άφησαν τον χρόνο να τις αγκαλιάσει χωρίς ποτέ να απατήσουν. Η κοινωνία σήμερα το καταδικάζει, εγώ, το γιορτάζω. Γι’ αυτή την καμπάνια των εκλεκτών κοσμημάτων, φαντάστηκα έναν άντρα και μια γυναίκα που ήταν μαζί για πολύ καιρό, πιστοί ο ένας στον άλλον και πάντα πυρακτωμένοι από πόθο».

Το αποτέλεσμα της φωτογράφησης ήταν περισσότερο από υπέροχο. Η ίδια η φωτογράφηση προκάλεσε αντιδράσεις εγείροντας σχόλια γύρω από τον ρεαλισμό με τον οποιο ο Tom Ford παρουσίασε εικόνες ηλικιωμένων ανθρώπων να παρασύρονται στη δίνη του πάθους τους. Κρίθηκε ως ωμό και σχολιάστηκε ως παρουσίαση γηριατρικού π@ρνό. Ο σχεδιαστής δεν οικειοποιήθηκε ποτέ αυτές τις κριτικές κι απέδωσε την ερωτική αύρα και το πάθος με παρόμοιο τρόπο με αυτό των νέων ανθρώπων. Βλέποντας τη φωτογράφηση αντιλαμβανόμαστε πως διαχέεται έντονο πάθος, ευχαρίστηση και παρορμητικότητα, ίδια με εκείνη δύο 20χρονων. Μπορεί τα σώματα της Κλαρίσας και του Νταγκ να μην είναι όμοια με εκείνα 20χρονων, αλλά ακόμη κι αυτή η αποτύπωση δίνει ένα ξεκάθαρο στίγμα για την απόλαυση του έρωτα στην τρίτη ηλικία και την αντίληψη πως το σώμα μπορεί να «φθείρεται» αλλά κάτω από τη φθορά καίει ακόμη λάβα.

Τα σχόλια των αναγνωστών εκατοντάδες, θετικά ή αρνητικά, κατάφεραν να αφήσουν στην άκρη την αρχική ιδέα της καμπάνιας που δεν ήταν άλλη από την παρουσίαση των κοσμημάτων του σχεδιαστή και να εστιάσουν στο ζευγάρι. Χαρακτηριστικά, διαβάζοντας κάποια από αυτά μεταξύ πολλών ανάφεραν: «Είναι ενδιαφέρον ότι ο Ford έκανε αυτή την καμπάνια, δεδομένης της ανοιχτής του αγάπης για το Botox και τα fillers. Αλλά ως κορυφαίο όνομα στον χώρο της μόδας, βοηθά στην αλλαγή της στάσης απέναντι στους ηλικιωμένους και το σ3ξ και καταπολεμάει το ταμπού. Κι είναι υπέροχο να βλέπεις παλαιότερα μοντέλα στις σελίδες αυτού του περιοδικού μόδας υψηλού προφίλ. Υποθέτω ότι ήταν πολύ ριψοκίνδυνοι για να φτάσουν σε αυτό το εξώφυλλο!»

«Μου αρέσει πολύ. Είναι αναζωογονητικό να βλέπεις στοιχεία που δε θεωρούνται στερεοτυπικά «σ3ξι» να αποδεικνύουν ότι η κοινή αντίληψη είναι λάθος. Η ηλικία και η εμφάνιση δεν πάνε πάντα χέρι-χέρι. Αυτές οι φωτογραφίες μπορεί να ήταν συγκλονιστικές και λίγο ανησυχητικές, όμως μεταδίδουν μια βασική ανθρώπινη επιθυμία. Η έλξη και ο πόθος δε σταματούν όταν εμφανίζονται οι ρυτίδες.»  

«Ναι συμφωνώ. Είναι ενοχλητικά σε ένα επίπεδο, αλλά επίσης τα απολαμβάνω γιατί φοβάμαι πολύ μήπως γεράσω κάπως πιο χοντροκομμένα, οπότε βλέποντας φωτογραφίες ηλικιωμένων που περνούν καλά μου δημιουργεί την ελπίδα ότι το να γερνάω δε θα είναι φρικτό».

Όσοι έχουν παρακολουθήσει τη δουλειά του σχεδιαστή ξέρουν πως ανάλογες καμπάνιες του είχαν γίνει και στο παρελθόν, προκαλώντας με το περιεχόμενό τους, πάντα όμως έκρυβαν ένα σημαντικό μήνυμα το οποίο προσπαθούσε να περάσει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει κι εδώ και ίσως εδώ να κρύβεται και η δύναμη των μεγάλων εταιριών μόδας, που όταν το αποφασίσουν γίνονται πανίσχυροι trendsetters κι αλλάζουν τις αντιλήψεις.

Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να εκφράσει την προσωπικότητά του μέσα από τη μόδα.Όπως επίσης, δεν υπάρχουν κανόνες κι όρια στο πώς αντιλαμβανόμαστε τον έρωτα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος για το πώς επιλέγουμε όλοι εμείς να προβάλουμε και να ζήσουμε τα συναισθήματά μας σε οποιαδήποτε ηλικία. Βλέποντας δυο ανθρώπους ώριμης ηλικίας να ανταποκρίνονται στον έρωτα δεν μπορεί παρά να είναι μια γιορτή αφιερωμένη στην ηδονή κι ένα παράδειγμα για το πώς να απολαμβάνουμε τη ζωή.

Η επιτυχία της κίνησης, ήρθε και σφραγίστηκε με καμπάνιες σαν αυτή του Tom Ford, που συνεχίστηκαν στην πορεία των επόμενων χρόνων. Θυμίζουμε τη Louis Vuitton η οποία στην καμπάνια Άνοιξη/Καλοκαίρι 2014 πρωταγωνιστούσε η 70χρονη Γαλλίδα ηθοποιός, Catherine Deneuve και την οποία επέλεξε ο Marc Jacobs αναφερόμενος ως τη μούσα του. Η Αμερικανίδα συγγραφέας Joan Didion εμφανίστηκε ως το πρόσωπο της Céline το 2015 σε ηλικία 80 ετών. Φωτογραφημένη από τον Juergen Teller, η ηλικία της Didion αποθεώθηκε. Πιο πρόσφατα, για την προώθηση της εταιρείας Camilla and Marc τη σεζόν 2020/2021 κεντρικό πρόσωπο ήταν η συγγραφέας Heather Inwood σε ηλικία 65 ετών. Η ίδια η συγγραφέας για αυτή της την κίνηση δήλωσε πως «Όταν μου έλεγαν ως νεότερη γυναίκα ότι δε θα με αποδεχόντουσαν ποτέ (σε πολλά μέτωπα), οδηγούμουν σε αρνητικές σκέψεις που κράτησαν για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Τώρα, ως ηλικιωμένη, η ενδυναμωτική ελευθερία ότι η ηλικία δεν είναι πλέον εμπόδιο, μου δίνει μια νέα πρόκληση, όχι μόνο να παραμείνω υγιής και θετική, αλλά να συνεχίσω να κατακτώ τα όνειρά μου».

Σε έναν κόσμο που συνεχώς εξελίσσεται μέρος αυτής της εξέλιξης είναι και η απελευθέρωση της νοοτροπίας πως οι άνθρωποι μεγαλώνοντας γίνονται σχεδόν αόρατοι. Μπροστά σε έννοιες αμφισβήτησης όπως γηρατειά, συνταξιοδότηση και «πόσα ακόμη να ζήσουμε σ’ αυτή την ηλικία» υπάρχουν ακόμη εκείνοι που αποδεικνύουν πως η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός. Καταθέτοντας την προσωπική μου άποψη και πλέον στην ηλικία των 54 ετών θα σας πω πως χαίρομαι όταν ακούω την κόρη μου να μου λέει «θέλω να γίνω σαν εσένα όταν μεγαλώσω». Θεωρώ πως όσο μεγαλώνουμε χαιρόμαστε περισσότερο τη ζωή ανακαλύπτοντας νοήματα στα πιο απλά πράγματα. Βιώνουμε τον έρωτα ξέροντας πλέον πώς λειτουργεί το σώμα μας κι έχοντας μάθει τι είναι αυτό που μας ικανοποιεί. Απαιτούμε και διεκδικούμε την απόλαυση όπως την αντιλαμβανόμαστε χωρίς να κάνουμε «σκόντο», αφήνουμε στην άκρη τις μικροπρέπειες που οδηγούν σε συναισθηματικές καταπτώσεις, έχουμε τα μέσα αλλά και την επιθυμία να δείχνουμε καλά, να νιώθουμε καλά και να ζήσουμε τη ζωή μας στο απόλυτο. Βγαίνοντας έξω από κάθε μικροαστικό καλούπι κι αντίληψη που οδηγεί σε ρόλους «γιαγιάς» και «παππού» διατηρούμε την ταυτότητα «γυναίκα» κι «άνδρας».

Ο έρωτας είναι συναίσθημα, είναι ολοκλήρωση και δικαίωμα ελευθερίας πέρα από κάθε ηλικία. Ο έρωτας είναι ζωή. Κι η ζωή μας δεν είναι πρόβα, είναι πρεμιέρα, κάθε μέρα, με μας τους ίδιους πρωταγωνιστές. Κι αυτή τη ζωή μόνο μια φορά μπορούμε να τη ζήσουμε.