Κλείστε τα φώτα, μείνετε με τα πολύχρωμα λαμπάκια και αφεθείτε στη μαγεία του πιο όμορφου διαχρονικού ερωτικού τραγουδιού που έχει γραφτεί. Αφεθείτε στη μαγεία της αγάπης. Σε μια ιστορία που γράφτηκε πριν από 75 χρόνια για να παραμείνει ακόμη και σήμερα ένας ύμνος, φόρος τιμής στο πιο δυνατό συναίσθημα. «Historia de un amor».
Και αν σήμερα η καρδιά μας ζητά μια αγκαλιά, αν είστε ήδη χωμένοι μέσα της, ταξιδεύοντας να θυμάστε πως η μουσική είναι το βάλσαμο της ψυχής. Με τους στίχους χτίζετε τα όνειρά σας και με τη μουσική τα ζείτε. Ονειρευτείτε…
Ya no estás más a mi lado corazón, en el alma sólo tengo soledad
y si ya no puedo verte por qué Dios me hizo quererte
para hacerme sufrir más
Δεν είσαι πια δίπλα μου καρδιά μου,
στην ψυχή μου μόνο μοναξιά,
και αν πια δεν μπορώ να σε δω,
γιατί με έκανε ο Θεός να σ’ αγαπήσω;
Για να με κάνει να υποφέρω περισσότερο…
Ο πόνος της απώλειας, κάθε συναισθηματικής απώλειας που κρύβει ο έρωτας. Η απουσία του άλλου που όταν δεν είναι πλάι μας, δεν είναι κοντά μας, τίποτα δεν είναι ίδιο. Ζούμε συμβατικά, η μοναξιά μάς αγκαλιάζει. Το πρόσωπό τους παίζει στα μάτια μας και οι αναμνήσεις ξεχύνονται. Στιγμές ζωής, έρωτα. Οι δικές σας στιγμές. Δε χάνονται ποτέ. Ακόμη και αν έφυγε, ακόμη και αν δεν είστε μαζί, ακόμη και αν θέλετε αλλά δεν μπορείτε, είστε γεμάτοι από εκείνους. Είστε τυχεροί που αγαπήσατε και ο πόνος, η απώλεια, η θλίψη είναι μέρος της αγάπης. Είναι η επιβεβαίωση πως υπάρχετε και νιώθετε, πως γεμίσατε το μυαλό και το σώμα σας. Οι νότες ξεχύνονται και οι εικόνες βγαίνουν, παίρνουν μορφή και γεμίζουν τον χώρο. Είναι εκεί, απλώστε το χέρι.
Πόσο αντιφατικό είναι άραγε που το πιο όμορφο τραγούδι αγάπης γράφτηκε για μια θλιβερή ιστορία… Το 1955 o Παναμέζος τραγουδοποιός Carlos Eleta Almaran γράφει ένα τραγούδι μετά τον θάνατο της συζύγου του αδερφού του. “Historia de un amor” στα ισπανικά, «μια ιστορία αγάπης». Ο πόνος και η θλίψη ενός άντρα για τον χαμό της αγάπης του. Υπάρχει και η εκδοχή που αναφέρει πως η Mercedes, η γυναίκα του αδερφού του, όταν έμαθε πως πάσχει από μία ανίατη ασθένεια τού ζήτησε να προσέχει τον άντρα της και αδερφό του. Το τραγούδι είναι φόρος τιμής και η διαβεβαίωση του Carlos Eleta Almaran πως θα το κάνει.
Siempre fuiste la razón de mi existir adorarte para mi fue religión
en tus besos yo encontraba el calor que me brindaba
el amor y la pasión
Πάντα ήσουν ο λόγος ύπαρξής μου.
Για μένα το να σε λατρεύω ήταν θρησκεία.
Στα φιλιά σου συνάντησα
τη ζέστη που μου έφεραν
η αγάπη και το πάθος.
Σε ποθώ, σε γεύομαι, σου αποκαλύπτομαι. Ο μόνος λόγος που ζω, εσύ. Και για μένα τίποτα δεν είναι λιγότερο από το να σε λατρεύω. Και σε λατρεύω σαν να είσαι ο δικός μου Θεός. Και η λατρεία αυτή δεν ψάχνει λόγους και αφορμές. Κατοικεί μέσα μας και μας συγκλονίζει. Μας γεμίζει με έρωτα. Με την ανάγκη να υπάρχουμε μόνο μέσα από φιλιά που κουβαλάνε ζεστασιά, έξαψη, πάθος, που φωνάζουν «σ’ αγαπώ». Και σε εκείνα τα «σ’ αγαπώ» παραδινόμαστε. Γιατί δε θέλουμε τίποτα άλλο. Την παραδοχή μιας αγάπης που θα φωλιάσει μέσα μας και θα γίνει ο λόγος ύπαρξης μας. Και σ’ αυτή την αγάπη δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από το να την υμνήσεις, να την τιμήσεις και να πεθαίνεις χίλιες φορές με κάθε στιγμή που θα σου χαρίζει.
Το τραγούδι αποτέλεσε το θέμα στην ομώνυμη μεξικάνικη ταινία που γυρίστηκε το 1956, με πρωταγωνιστές την Αργεντινή Libertad Lamarque και τον Μεξικάνο-Ισπανό Emilio Tuero. Πρώτη ερμηνεία από τον Αργεντινό Leo Marini. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο και τραγουδήθηκε από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Από τις καλύτερες θεωρώ αυτή του Los Panchos και της Luz Cazal.
Es la historia de un amor, como no hay otro igual
que me hizo comprender todo el bien, todo el mal
que le dio luz a mi vida apagándola después
hay que vida tan obscura sin tu amor no viviré
Είναι μια ιστορία αγάπης, σαν να μην υπάρχει καμία άλλη ίδια,
η οποία με έκανε να καταλάβω όλα τα καλά και όλα τα κακά,
που έφερε φως στη ζωή μου και το έσβησε μετά.
Αχ, τι σκοτάδι είναι αυτό, χωρίς την αγάπη σου δε θα ζήσω!
Es la historia de un amor…
Είναι η ιστορία μιας αγάπης…
Το μυαλό μου ταξιδεύει στην πιο όμορφη ιστορία αγάπης. Στη δική μας. Και λίγο πριν το χάραμα σού αποκαλύπτω πως δεν έχω ζήσει καμία άλλη, πιο δυνατή, πιο άξια να ειπωθεί. Και οι νότες πλημμύρισαν τον χώρο, γέμισαν το είναι μου από σένα. Γιατί εσύ ήσουν το φως της δικής μου ζωής. Χιλιάδες λαμπάκια που φώτισαν τον δρόμο μου και με έφεραν σε σένα. Κάθε μέρα μου γιορτή μαζί σου. Και είμαι τόσο γεμάτη από σένα σήμερα που ακόμη και αν έχεις χαθεί, ακόμη και αν έχουν όλα σβήσει, ακόμη και αν χωρίς την αγάπη σου δεν μπορώ να ζήσω, θα το κάνω. Θα το κάνω γιατί πρέπει. Γιατί είναι μια ιστορία αγάπης, της δικής μας αγάπης, που χάθηκε σε μια ζωή τόσο μικρή αλλά μεγαλούργησε κι έφτιαξε ένα «μαζί» που όμοιο του δε θα υπάρξει.
«Χρόνια μας πολλά Ξεχωριστέ μου…»!
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.