Κι όμως, μια rebound σχέση μπορεί να γίνει έρωτας

Ένας χωρισμός δύσκολα ξεπερνιέται. Κι αυτός που μένει πίσω να βιώνει το πόνο, αισθάνεται ο πιο αδικημένος. Επειδή όμως ο γιατρός των πάντων, μας αγγίζει και μας ηρεμεί στο διάβα του, αφήνει και μικρά δωράκια. Νέες γνωριμίες. Η ψυχή μας θέλει να γαληνέψει και δοκιμάζει. Θέλει να μπει στη δίνη ενός νέου έρωτα. Λαχταράει. Αφήστε τη να σας παρασύρει. Κι αυτός ο νέος έρωτας, να ξέρετε, είναι το αντίδοτό μας. Κι είναι απόλυτα λογικό να έχουμε αφήσει ένα κομμάτι μας στην παλιά σχέση.  Μην ανησυχείτε γιατί αναπληρώνεται. Η ζωή δε μας αφήνει μισούς, μας αναπλάθει.

Κανείς δεν ξέρει τον εαυτό μας καλύτερα από μας τους ίδιους. Δεν κοιτάζουμε πίσω παρά μόνο για να δούμε τα λάθη που κάναμε. Και μόνο για να μην τα επαναλάβουμε. Και σίγουρα ό, τι έρθει στην αρχή θα είναι ένας ενθουσιασμός ανάμεικτος με τα συναισθήματα του χωρισμού που πρόσφατα έχουμε βιώσει. Μια σχέση rebound. Πόσο λάθος να βάζουμε ταμπελάκια στις σχέσεις. Μην μπείτε στο τρυπάκι να πείτε ότι θέλετε ν’ αντικαταστήσετε κανέναν πρώην. Γιατί να το κάνετε άλλωστε. Ξαποσταίνουμε και ξανά προς τη δόξα τραβάμε. Δε μηρυκάζουμε την τροφή μας. Κινδυνεύουμε να πνιγούμε. Αναζητούμε νέες γεύσεις για να ικανοποιήσουμε τον ουρανίσκο μας. Δεν ορίζουμε χρονικό διάστημα μετάβασης από τον έναν έρωτα στον άλλον. Αφηνόμαστε και είμαστε ανοιχτοί.

Η σχέση rebound ξεκινά μετά από ένα χωρισμό σχετικά φρέσκο. Ανοίγουμε τα μάτια, τα αυτιά και την αγκαλιά μας στο καινούργιο που έρχεται, εκφραζόμαστε, μιλώντας για την κατάστασή μας. Δεν κρυβόμαστε. Η αλήθεια είναι βάλσαμο. Ο άνθρωπος που έχει αποφασίσει να μας ακολουθήσει σ’ αυτή τη σχέση χρειάζεται πρωτίστως τη δηλωμένη μας ειλικρίνεια. Δίνουμε την επιλογή  ν’ αποφασίσει αν θέλει να μείνει δίπλα μας, γνωρίζοντας όλη την αλήθεια. Πολλές φορές αξίζουμε τόσα πολλά, που στα μάτια του άλλου είμαστε μικροί Θεοί, ακόμα και με πληγωμένη καρδιά. Κι απ’ αυτό αντλεί τη δύναμή του για να πολεμήσει.

Προσπαθούμε να μην τους απογοητεύσουμε. Δείχνουμε το ενδιαφέρον μας, νιώθουμε καλά μαζί τους. Δεν τους αναζητήσαμε, μας παρουσιάστηκαν, μας προσφέρθηκαν. Και ναι, είναι δύσκολο. Γιατί συγκρουόμαστε με τους δαίμονες των συγκρίσεων, με την κυκλοθυμία μας, ψάχνοντας ατέλειες κι αφορμές. Δε θέλουμε να ζούμε στη μιζέρια και τη θλίψη, αξίζουμε καλύτερη τύχη από το να κλαίμε την ίδια μας την τύχη. Ξεπερνάμε και προχωράμε. Έτσι πρέπει. Έτσι είναι η ζωή. Άλλωστε μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι λυτρωτικό.

Έρχονται στιγμές που ένας rebound σύντροφος νιώθει ότι ζει στη σκιά του παρελθόντος. Το μοναδικό πράγμα που μας ζήτησαν είναι να τους δώσουμε μια ευκαιρία να μπουν στη ζωή μας και να μας γνωρίσουν. Και να τους γνωρίσουμε.  Αμφιταλαντεύονται, αλλά έχουν αισθήματα και παλεύουν γι’ αυτά. Παλεύουν για μας, ξέροντας ότι πίσω από ό, τι βλέπουν, εξακολουθεί να υπάρχει ένας άνθρωπος που έχει αποθέματα αγάπης για να δώσει. Οι άνθρωποι είναι από κατασκευής αέναες μηχανές προσφοράς. Αυτό το ένστικτό τους θα τους προσφέρει και το επόμενο βήμα για ν’ ανέβουν σκαλοπάτι. Θα μας απαγκιστρώσουν από το παρελθόν αργά κι αν είναι έξυπνοι θα μας αφήσουν να το κάνουμε εμείς, ίσως ακόμη και χωρίς να το καταλάβουμε. Θα μας πείσουν ότι είναι πολύ καλύτεροι από όλους τους πρώην μαζί. Αν δεν παρασυρθούν, να γίνουν ώμος για να κλαίμε και μας ιντριγκάρουν, να μας δείξουν νέα μονοπάτια, να ρουφήξουν το μυαλό μας, τότε όλα τα παλιά μας συναισθήματα θα αρχίσουν να ξεθωριάζουν.

Οι σύντροφοι που τους χρησιμοποιούμε ως stepping stone είναι οι σκαπανείς της ζωής. Είναι σαν τους τολμηρούς εξερευνητές δίχως όμως να το γνωρίζουν κι ορισμένες φορές μπορεί να αναστήσουν ό, τι νομίζαμε για πάντα χαμένο. Είναι ήρωες. Είναι άνθρωποι αξιόλογοι κι απλώς λόγω χαρακτήρα ή συγκυριών δεν είχαν την ευκαιρία να ξεδιπλωθούν και ν’ αναδείξουν την αξία τους. Αυτοί οι άνθρωποι θα έδιναν τα πάντα για μια ευκαιρία, έστω κι αν είναι το σκαλοπάτι μας μετά από μια άλλη σχέση. Και ξέρετε. Δεν είναι και τόσο τραγικό, όσο ακούγεται. Όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας κι όχι απόλυτα συναισθηματικά, έχουμε γίνει το σκαλοπάτι κάποιων.

Δε γυρίζουμε το κεφάλι στον καινούργιο έρωτα που θα μας κλείσει το μάτι. Χαμογελάμε. Μειλίχια στην αρχή και διστακτικά. Κι αν αφεθούμε, θα λάμπουν «ματάρες» και θ’ αποκτήσουμε ένα νέο κι ακόμα ωραιότερο χαμόγελο από ό, τι είχαμε μέχρι τώρα.

Δεν υπάρχουν rebound σχέσεις. Υπάρχουν νοήμονες άνθρωποι που δημιουργούν νέες ευκαιρίες στη ζωή τους κι υπάρχουν και άνθρωποι με αυτοπεποίθηση που τολμούν να πλησιάσουν γιατί γουστάρουν αυτόν που έχουν απέναντί τους. Κι έτσι πορεύονται μέσα από μια σχέση που μπορεί να κρατήσει περισσότερο από την προηγούμενη ή να τελειώσει σύντομα, αλλά με λιγότερο πόνο από την προηγούμενη. Άλλωστε, ο έρωτας με έρωτα περνάει. Κι όλα τα αγαπησιάρικα έρχονται από ‘κει που δεν το περιμένουμε. Και στο τέλος ανακαλύπτουμε ότι ενώ ήταν σχέση rebound, έχουμε καταλήξει να βάλουμε τρίποντο από καλάθι σε καλάθι, τραγουδώντας πως, όχι μόνο ο έρωτας με έρωτα περνάει, αλλά ότι ο καινούργιος που γεννήθηκε τον ξεπερνάει.