Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια τα διαζύγια έχουν πολλαπλασιαστεί κι όλο και περισσότεροι άνθρωποι καθημερινά μένουν είτε μόνοι, είτε ως μονογονεϊκές οικογένειες. Έτσι λοιπόν λογικά αυξάνονται κι οι πιθανότητες οι άνθρωποι αυτοί να αποτελούν το έτερον ήμισυ μιας εν δυνάμει σχέσης.
Η σχέση που προκύπτει με έναν χωρισμένο γονιό δεν είναι εύκολη. Και πρωτίστως η απόφαση να μπούμε σε μια τέτοια σχέση θα πρέπει να γίνεται κατόπιν ώριμης σκέψης και σταθμίζοντας όλα τα υπέρ και τα κατά με πρόκριμα τη δική μας ευτυχία. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο σύνθετη όταν υπάρχουν και παιδιά από προηγούμενο γάμο.
Θα πρέπει να το σκεφτείτε πολύ πριν αποφασίσετε τη δημιουργία αυτής της σχέσης. Να φτιάξετε το ισοζύγιο των θετικών κι αρνητικών της. Δεν είναι εύκολο κι ο ενθουσιασμός θα πρέπει να περιμένει. Έναν χωρισμένο πατέρα ή μητέρα τους αντιμετωπίζετε ξέροντας ότι δε θα είστε ποτέ η πρώτη τους επιλογή. Δε θα έχετε ποτέ την πρώτη θέση στην καρδιά τους. Όχι από απροθυμία τους, αλλά επειδή η φύση έχει ορίσει την προτεραιότητά της στα πρόσωπα των παιδιών τους. Ακόμα κι αυτό όμως αν κερδίσετε, να είστε η δεύτερη επιλογή τους, θεωρήστε το ιδανική ευτυχία. Οι προσωπικοί τους χρόνοι θα είναι ήδη ορισμένοι από τους χρόνους των παιδιών τους κι όχι από τη δική σας ελευθερία χρόνου και το πρόγραμμα που εσείς θα φτιάχνετε. Η επιλογή του τι αποφασίζετε να είστε εξαρτάται από σας. Υπομονετικοί, δοτικοί, πρόθυμοι, συμβιβαστικοί με τις καταστάσεις ή γκρινιάρηδες και παράλογοι λόγω των απαιτήσεών σας. Η υπομονή κι η επιμονή σ’ αυτή τη σχέση είναι αρετές.
Οι άνθρωποι αυτοί κάτω υπό κανονικές συνθήκες επικοινωνούν με τους πρώην συντρόφους τους για τα θέματα των παιδιών. Κι αυτό δεν πρέπει να το δείτε ως αντιπαλότητα, αλλά ανάγκη. Το μεγαλύτερό σας άγχος θα είναι η απόφασή τους να θέλουν να σας γνωρίσουν στον ένα κι απόλυτο κριτή της σχέσης σας. Τα παιδιά τους. Γιατί αν έχουν αποφασίσει να μην το κάνουν, αυτό είναι απογοήτευση. Κι όχι απαραίτητα από την πρώτη μέρα αλλά δίνοντας τον χρονικό ορίζοντα να καλλιεργήσουν το έδαφος της πρώτης σας γνωριμίας. Κι η απόφασή τους αυτή να προσεγγίσετε τα παιδιά τους θα είναι για σας η έγκριση της σχέσης σας. Σας δίνεται το δικαίωμα να γίνετε μέρος και μέλος αυτής της οικογένειας. Και μη ρισκάρετε ποτέ να τους θέσετε το δίλημμα εσάς ή τα παιδιά τους γιατί η απάντηση που θα εισπράξετε δε θα σας αρέσει καθόλου.
Γνωρίζετε ότι τα παιδιά έχουν ήδη δύο γονείς. Δεν υποκαθιστάτε κανέναν. Είναι απαγορευτική η σκέψη να το κάνετε, όσο καλές και να είναι οι προθέσεις σας. Μη βιάζεστε. Δώστε χρόνο. Κι αν εμείς οι ενήλικοι ήμαστε βιαστικοί και παρορμητικοί, να θυμάστε ότι τα παιδιά έχουν τους δικούς τους χρόνους για να αφομοιώσουν τα γεγονότα. Και στο χρόνο που θα δώσετε, μπείτε στη θέση τους και προσπαθήστε να τα καταλάβετε. Να ξέρετε ότι τα παιδιά αρέσκονται στα υλικά αγαθά αλλά μην το κάνετε σ’ αυτή τη περίπτωση, τουλάχιστον στο πρώτο στάδιο της γνωριμίας σας. Κινδυνεύετε να σας παρασύρουν και στο τέλος το μόνο που θα κερδίσετε είναι να δείχνετε ότι εκμεταλλεύεστε τις αδυναμίες τους. Συζητήστε με τη σχέση σας για τα ενδιαφέροντα των παιδιών, υποστηρίξτε τα και γιατί όχι, δειλά στην αρχή κι όχι με επιβολή συμμετέχετε κι εσείς σ’ αυτά. Στηρίξτε διακριτικά τις επιλογές τους. Σεβαστείτε τον προσωπικό χρόνο και χώρο που έχουν με το σύντροφό σας. Δείξτε τους ότι τους παραχωρείτε αποκλειστικότητα. Μην αναλωθείτε να κερδίσετε εντυπώσεις σκεπτόμενοι ότι θα τις μεταφέρουν στον πατέρα ή τη μητέρα αντίστοιχα. Μην πάρετε θέση σε καμία διαμάχη της οικογένειας. Μη διστάζετε να μοιράζεστε όλες τις σκέψεις σας με τον σύντροφό σας. Ξέρει τους χαρακτήρες τους καλύτερα και σίγουρα θα τους βρείτε πρόθυμους να σας βοηθήσουν στον χειρισμό τους. Η ειλικρίνεια, ο σεβασμός κι η εμπιστοσύνη θα έρθουν με τον χρόνο.
Έχετε αποφασίσει τη ζωή που θέλετε ν’ ακολουθήσετε. Διαλέξατε τον σύντροφό σας σκεπτόμενοι ώριμα. Επιλέξατε έναν άνθρωπο που ξέρει ήδη να νοιάζεται, ν’ αγαπάει, να φροντίζει, να έχει υπευθυνότητα, να δείχνει την αφοσίωσή του. Δεν είναι εύκολο. Αλλά σε πείσμα όλων των καταστάσεων βγάλτε τη θετικότητα και την αύρα σας κι αφήστε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Αγαπάμε το σύντροφό μας κι αγαπάμε κι όποιον βρίσκεται στη ζωή του, πόσο μάλλον όποιον της δίνει νόημα ύπαρξης.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου