Οι σχέσεις περνούν. Εμφανίζονται στις ζωές μας, κάνουν τον κύκλο τους και φεύγουν. Τελειώνουν. Ένδοξα ή άδοξα. Καθεμιά τους αφήνει και κάτι διαφορετικό. Σε βρίσκουν σε δεδομένη στιγμή της ζωής σου και σε ανεβάζουν στα ουράνια. Σε παρασέρνουν σε δίνες πρωτόγνωρες και έρωτες φρέσκους που μυρίζουν σαν το γιασεμί της Άνοιξης. Μπορεί να αντέξουν ή να τελειώσουν. Κάποιες πριν καν αρχίσουν μπορεί να αφήσουν τη γεύση του μισοτελειωμένου, του ανικανοποίητου. Κάποιες μπορεί να τις λήξεις για να ξαναβρείς εσένα που έχασες μέσα σ’ αυτές. Κάθε σχέση έχει διαφορετική γεύση. Σχέσεις με συναίσθημα, από ανάγκη, πάθους, αδιάφορες. Όλες μπορεί να τις συναντήσουμε στην πορεία της ζωής μας.
Μας πήρανε χρόνο από τον χρόνο μας, μας δώσανε στιγμές, μας γέμισαν ελπίδες, μας άφησαν μετέωρους. Καμιά τους δεν πρέπει να έχει παράπονο. Όλες τις φροντίσαμε και τις ονοματίσαμε. Μοιραία σχέση. Καρμική σχέση. Σχέση ζωής. Παραλίγο σχέση. Παθιασμένη σχέση. Εκείνες θα μας συνοδεύουν πείθοντάς μας πως χωρίς αυτές δεν έχουμε ζωή. Δεν έχουν κι άδικο. Μπορείτε να ζήσετε χωρίς συντροφικότητα, έρωτα και αγάπη; Μπορείτε να ορίσετε τη ζωή σας σαν καρδιογράφημα σε ευθεία γραμμή; Μονοτονία μου μυρίζει όλο αυτό.
Για το μόνο που μπορείτε να είστε βέβαιοι είναι πως τελικά μπορείτε να ζήσετε ακόμη και όταν οι σχέσεις τελειώνουν παρ’ όλο που όσο υπήρχαν είχατε υποσχεθεί στον εαυτό σας πως ήταν ό,τι καλύτερο σας έχει συμβεί και πως μετά από τη σχέση εκείνης της περιόδου δε θα υπάρξει τίποτα καλύτερο, δε θα βρείτε κουράγιο να πάτε παρακάτω. Φυσικά γελούσαν μέχρι κι οι ίδιες οι σχέσεις μ’ αυτό! Γιατί οι σχέσεις ξέρουν πως είναι αναλώσιμες! Πως στην αρχή μας βρίσκουν εκτεθειμένους, αναστατώνουν τις ζωές μας, φορτώνουν τις αποσκευές των συναισθημάτων μας και στο τέλος κάποιες μας αποχαιρετάνε και κάποιες μένουν ως τελευταίος σταθμός του ταξιδιού μας.
Ένα πράγμα δε θα μας συγχωρήσουν όμως ποτέ. Τα ψέματά μας. Όλοι διατυμπανίζουμε πως τις έχουμε ξεχάσει και μένουμε πάντα στην τελευταία. Απ’ τις περισσότερες έχουμε δήθεν κάποιες αναμνήσεις θολές και σε κάποιες δε θέλουμε να ρίξουμε ούτε δεύτερη ματιά. Δεν κοροϊδεύουμε αυτές αλλά τον ίδιο μας τον εαυτό. Δε χωρίζουμε από τις σχέσεις που χωρίσαμε. Πάντα θα έχουμε κομμάτια τους να μας συντροφεύουν. Εξάλλου οι άνθρωποι που έχουν περάσει από δίπλα μας κατά κάποιο τρόπο μας βοήθησαν να διαμορφώσουμε τον τωρινό εαυτό μας. Δε χρειάζεται να διαγράψετε μέρος της ζωής που σας έκανε σοφότερους, πιο δυνατούς, πιο ικανούς και άξιους να πάτε στην επόμενη σχέση. Πορευτήκατε με σχέσεις ζωής. Καθεμιά από αυτές, ακόμη και διάρκειας ενός λεπτού, ήταν μάθημα. Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε πως δεν υπήρχαν, επειδή δεν κατάφεραν να κρατήσουν.
Αυτό που είμαστε σήμερα συναισθηματικά στις σχέσεις μας είναι ένα παζλ από κομμάτια όλων των προηγούμενων που μπορεί να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Μπορεί να λείπει το τελευταίο κομμάτι. Ό,τι ανακαλύπτουμε, όσο τέλειο και να φαντάζει, όταν το βάλουμε στο παζλ της ζωής μας θα κουμπώσει με το προηγούμενο και μπορεί να αφήσει ανοιχτό το επόμενο. Δεν κάνετε κάτι λάθος, απλώς αφήνετε το παράθυρο της ζωής σας ανοιχτό. Αφήνετε μια χαραμάδα σε όσες επόμενες σχέσεις έρθουν!
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
