Πόσες φορές στη ζωή μας θα ζήσουμε έναν μεγάλο έρωτα;
Στο όνομα του μικρού φτερωτού θεού θα προσπαθήσουμε να δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Ξεκινώντας από την επιθυμία να γνωρίσουμε τις συνήθειες του άλλου, να λατρέψουμε τις επιλογές του και ν’ ακολουθήσουμε τα θέλω του. Τέρμα το Ολυμπιακό Στάδιο και το φλογερό κόκκινο, καθώς πια ο ναός μας είναι το Κλεάνθης Βικελίδης, το σούσι αποκτά γευστικότερη αξία από το αγαπημένο σου βρώμικο και η ξένη μουσική θα αφήσει στην άκρη τα πανεράκια με τα γαρύφαλλα. Αλλά χαλάλι τους!
Θυσιαζόμαστε για να ήμαστε συνεχώς μαζί, για να εκμαιεύσουμε την επιβεβαίωση ότι είμαστε οι καλύτεροι σύντροφοι που πέρασαν από τη ζωή τους, για να πείσουμε το μεγάλο μας έρωτα ότι ήρθαμε στο κόσμο γεννημένοι ο ένας για τον άλλον. Κρατάμε τη σχέση ζωντανή πείθοντας ότι έχουμε συμβιβαστεί. Προσφέρουμε την ύψιστη ικανοποίηση στο έτερον ήμισυ. Γινόμαστε αυτοκόλλητοι κι ακολουθούμε την καθημερινότητά του, την οποία βρίσκουμε άκρως γοητευτική.
Πόσο μπορεί να κρατήσει αυτό; Με τον καιρό αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε καταντήσει μια πιστή εκδοχή του χαρακτήρα του. Έχουμε καταπιέσει και θάψει τον δικό μας χαρακτήρα τον οποίο δεν τον είχαμε αναδείξει και ποτέ στη σχέση μας. Φροντίσαμε να τον αλλάξουμε από την πρώτη στιγμή. Και καταντάμε έρμαια του ίδιου του έρωτα που εμείς εξυμνήσαμε. Συνειδητοποιούμε ότι το μόνο που έχουμε κερδίσει είναι να μην αγαπάει εμάς αλλά αυτό που γίναμε στα μάτια του. Ένα γνήσιο αντίγραφο του. Ένας κλώνος του. Κι όλα αυτά στο όνομα του μεγάλου έρωτά μας.
Κι η χαρά γίνεται πόνος κι ο έρωτας παύει να είναι αληθινός. Και τι θα γίνεται αν κάθε φορά αλλάζουμε εμείς τη ζωή μας για το χατίρι του άλλου. Θα καταντήσουμε ένα πάζλ από κομματάκια συντρόφων μας, που όταν τα ενώσουμε δε θα αναγνωρίζουμε το πρόσωπό μας. Ο έρωτας είναι μια πάλη μια αντιπαλότητα. Κι έχουμε να παλέψουμε με κείνη τη φωνή που σου λέει ότι αξίζει να αλλάξεις και να θυσιαστείς, να παλέψουμε με την αυτοπεποίθησή μας που δικαιωματικά θέλει να έχει τον πρώτο ρόλο στη ζωή μας, με τις επιθυμίες μας που έχουν καταχωνιαστεί κι αναζητούν διέξοδο, να παλέψουμε για να ισορροπήσουμε τη ζωή μας.
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες κι αντοχές να κρατήσουμε μια σχέση στην οποία κυριαρχούν και τα δικά μας θέλω, παρά μια σχέση που βασίζεται στο συμβιβασμό των επιλογών του συντρόφου μας. Τα μεγάλα του γίνονται μικρά για μας. Οι εμμονές κι οι επιθυμίες για κάτι που μας είναι αδιάφορο μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε το καλύτερο δώρο στον εαυτό μας, προσφέροντας την υποστήριξή μας σε κάτι που θα μας ήταν ασήμαντο.
Είμαστε κομμάτια των σχέσεων που βιώσαμε. Όλες οι σχέσεις άλλωστε μεταβάλλουν επηρεάζουν και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Ο έρωτας έχει τη μεγαλύτερη δύναμη να το κάνει αυτό και είναι επιλογή μας ίσως ενδόμυχα και επιθυμίας μας να στρίψουμε το τιμόνι του εαυτού μας προς μια λίγο διαφορετική πορεία.
Και ίσως να μην τα ισοπεδώνουμε όλα γιατί κάποιες αλλαγές μπορεί όντως να μας βρουν καλύτερους. Αλλάζουμε όχι μόνο για ‘κείνον αλλά και να βιώσουμε αν ήμαστε ανοιχτοί και ‘μεις οι ίδιοι να δώσουμε νέες ευκαιρίες στη ζωή μας. Να ανακαλύψουμε νέες συνήθειες, χόμπι, γεύσεις, διατηρώντας τη συμπληρωματικότητά μας. Να δίνουμε τη χαρά να νιώσει ο άλλος ότι μας άλλαξε, να κερδίζουμε τις επιθυμίες του και να κρατάμε την διαφορετικότητά μας. Δεν κάνουμε σκόντο στη ζωή μας. Ανοίγουμε νέους δρόμους κι εξερευνούμε ό, τι καινούργιο μας δίνεται από τον άνθρωπο που περπατάμε μαζί. Μια περιπέτεια είναι ο έρωτας. Απόλαυσέ την!
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
