Ο έρωτας είναι το γευστικό ορεκτικό μέχρι να έρθει το κυρίως

Έρωτας κι αγάπη. Η αιώνια τιτανομαχία των αισθημάτων μας. Μια πάλη. Ποιος προπορεύεται και ποιος παίρνει στο τέλος τη δόξα; Μεγαλώσαμε με τα παραμύθια για τον έρωτα. Βασίλισσες και πριγκιπόπουλα που σκότωναν δράκους και μονομαχούσαν για ένα γοβάκι, ένα μήλο, ένα ολόκληρο βασίλειο. Κι όσο μεγαλώνουμε, η ζωή μας τον έφερνε στο δρόμο μας, σε ένα πραγματικό «τώρα» με ήρωες εμάς τους ίδιους.

O καθένας από εμάς έχει την ιδιότητα όσο ζει τον έρωτα να δημιουργεί λέξεις, σκέψεις και εικόνες, όπως ο ίδιος τον αντιλαμβάνεται. Γιατί ο έρωτας είναι προσδοκία. Είναι κτητικότητα, λατρεία και πάθος, ηδονή, ζήλια κι εγκατάλειψη, ματαίωση και ξεγύμνωμα. Είναι η προσφορά μυαλού και σώματος, χωρίς να έχεις βάλει ψιλά γράμματα στο συμβόλαιό σας. Χημεία ορμονών, παράδοση, παραδοχή και νύχτες σκοτεινές που δε νικιούνται από το φως, όταν ο ένας βρίσκεται μακριά από τον άλλον. Κι είναι αίσθηση και γεύση ανατολίτικη με μπαχάρια. Και σε οδηγεί να ζεις στα κόκκινα. Σου ρουφάει το είναι, όλο το εγώ σου. Κι αν ο έρωτας γεννά προσδοκίες αυτές ταυτίζονται με του άλλου και θρέφονται σε ένα «μαζί».

Ο έρωτας ζει στο παρόν, ζει το σήμερα. Ο έρωτας γεννήθηκε για να πεθαίνει. Και πεθαίνει πάντα, για να ξανά ανασταίνεται και να μετουσιώνεται σε αγάπη. Κι ο έρωτας δεν είναι συναίσθημα. Είναι η  μυθοποίηση από το «εγώ» στο απόλυτο ιδεατό «εμείς».

Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που και ο έρωτας γαληνεύει και καταλαγιάζει. Η λογική σου συστήνει την σχέση. Απλώνετε το χέρι σας, ελπίζοντας πως έχετε κρατήσει την ένωση των μυαλών σας και πως η καταιγίδα μπορεί να σας παρέσυρε αλλά προστατευτήκατε, αντέξατε κι είστε πιο δυνατοί. Έτοιμοι να καλωσορίσετε την αγάπη. Ευλογία η μετάλλαξη του έρωτα σε αγάπη. Η Αγάπη είναι αποδοχή. Είναι σεβασμός κι ειλικρίνεια. Πίστη και αφοσίωση. Είναι η αίσθηση ότι φτιαχτήκατε ο ένας για τον άλλον. Είναι η πρώτη καλημέρα και η τελευταία καληνύχτα της μέρας. Είναι οι λέξεις που φωτίζουν χαμόγελα. Είναι δροσερό αεράκι μεσημεριού. Νοιάξιμο και «σε πεθύμησα». Είναι η αβεβαιότητα που περικλείεται στην ερώτηση «Μ’ αγαπάς λιγάκι;» μέχρι να σου απαντήσει «Σ΄ αγαπώ πολύ. Δεν είσαι για λίγο εσύ.». Κι έχει τόσο έρωτα μέσα της αυτή η αγάπη. Άλλωστε η αγάπη τον προσκαλεί για να τη φρεσκάρει, να την ομορφύνει και να θρέψει τις λαχτάρες της.

Όταν αγαπάς δε φοβάσαι να τσαλακωθείς, να αποκαλυφθείς. Δε θεωρείς τον άλλον δεδομένο. Δένεις τη ζωή σου μαζί του και προσφέρεσαι ουσιαστικά, στηρίζεις, μοιράζεσαι, δεν έχεις δεύτερες σκέψεις. Και φυσικά δεν πιέζετε ο ένας τον άλλον απαιτώντας. Όλα όσα έρχονται θα πρέπει να είναι η φυσιολογική εξέλιξη της σχέσης σας.

Και πάντα οι σκέψεις και οι αντιφάσεις θα τρέφουν ερωτήματα. Προσδοκία ή αποδοχή; Κι όταν ο έρωτας φέρνει την αγάπη, πού πάει; Την παρατάει ή συνυπάρχει;  Κι είναι ο έρωτας το ορεκτικό κι η αγάπη το πρώτο πιάτο τελικά; Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να απαντήσετε. Ζήστε το. Ξαναγεννηθείτε μέσα από έναν έρωτα, αφεθείτε, παραδοθείτε στο απόλυτο, στο μεγαλειώδες. Και κάντε το με όλο το κόστος της ζωής σας. Κι είναι ευτυχία και κατάρα να το ζήσεις. Αλλά δε σε νοιάζει. Άλλωστε χίλιες φορές να πεθάνεις από έρωτα πάρα από ένα τίποτα.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!