Tις σχέσεις όσο τις αποζητάμε, τόσο πιο δύσκολες γίνονται όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να τις εκτελέσουμε. Και γινόμαστε ένα με όλα εκείνα τα ζευγάρια που είτε ξεκινάνε να θέτουν όρια, είτε αφήνουν στην τύχη την καθημερινότητα της ίδιας της σχέσης. Και δεν ξέρω τελικά τι από τα δύο είναι καλύτερο. Να είστε μέσα σε μια σχέση διατηρώντας την αυτονομία και την κοινωνική σας ζωή ή να είστε κολλημένοι πάνω στον άλλον και να διατυμπανίζετε πόσο λαχταράτε τον άνθρωπό σας, ακολουθώντας τον κατά πόδας.
Όπως και να ‘χει θα πρέπει να ανακαλύψετε όλα εκείνα τα υγιή σημεία, τα οποία θα σας κάνουν να ξεκαθαρίσετε, να γνωρίσετε και να διώξετε κάθε αμφιβολία για τον σύντροφό σας. Η αρχή της σχέσης είναι κάτι σαν τον μήνα του μέλιτος. Είμαστε ενθουσιασμένοι, θέλουμε να περνάμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί και να καταναλώνουμε όλη μας την ενέργεια στο κρεβάτι παρέα με ζαμπονοτυρόπιτες, αγκαλίτσες και γούτσου γούτσου. Κατανοητό όλο αυτό. Η γιαγιά μου θα έλεγε «καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω». Και φυσικά το μόνο μέρος που θα σκεφτείς να το κρεμάσεις δεν είναι άλλο από το δικό σου προσωπικό χώρο, το σπίτι σου. Άλλωστε οι ειδικοί λένε πως οι 2-3 πρώτες μήνες στη σχέση δε λειτουργούν ως κανονικός χρόνος, καθώς ο έρωτας τυφλώνει. Το δείγμα για την προς έγκριση σχέση δίνεται στη συνέχεια.
Τεστάρεις λοιπόν τον εαυτό σου ξεκινώντας να αναλογίζεσαι αν θέλεις ή όχι και πόσο πραγματικά θέλεις τον άλλον να περνάει χρόνο μαζί σου, στον χώρο σου. Και η απόφαση δεν είναι εύκολη. Δε μιλάμε για μετακόμιση και συγκατοίκηση. Και είναι απόλυτα λογικό να θέλεις να είστε μαζί και να μη χρειάζεται να ετοιμάζεσαι συνεχώς για να συναντιέστε σε τρυφερά ραντεβού. Αν δε φας, δεν κοιμηθείς και δεν ξυπνήσεις με έναν άνθρωπο δε θα ξέρεις ποτέ αν είναι και ο άνθρωπός σου. Ξεκινήστε να περνάτε μέρος του χρόνου της σχέσης σας στον προσωπικό σας χώρο, με τα απαραίτητα διαλλείματα. Κερδίζετε την ομαλότητα, γλυτώνετε τον κορεσμό και βλέπετε καθαρά την αναγκαιότητα ή την έλλειψη του άλλου από τη ζωή σας.
Υπάρχει ένα σημείο μηδέν σε όλο αυτό που θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία. Τα όρια και οι λεπτές γραμμές που θα οριστούν. Και αυτό δεν το συζητάμε καθώς είναι μη διαπραγματεύσιμο. Η απόφαση γίνεται με γνώμονα την προσωπική ισορροπία. Και η ερώτηση τίθεται με βάση τον χρόνο. Πόσο συχνά, πώς, γιατί και με ποιου την πρωτοβουλία γίνονται οι συναντήσεις. Σαββατοκύριακα μένουν εντός ή εκτός και τι γίνεται τελοσπάντων με αυτή την οδοντόβουρτσα ή το διπλό κρεβάτι που όμως έχει την ιδιότητα του μονού;
Θεωρητικά οτιδήποτε και να πει κανείς, ξέρουμε όλοι πως ο ενθουσιασμός και η τρέλα του έρωτα που θα χτυπήσει δε θα δώσει και πολλά περιθώρια σκέψης. Αλλιώς, μένουμε στο «χαίρω πολύ» και δεν το συνεχίζουμε καν. Είναι σαν να έχει ήδη προαποφασιστεί το τέλος της σχέσης. Όμως, αυτό που εν τέλει δίνει το έναυσμα, είναι η μαγεία του αχαρτογράφητου, είναι όλα αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα που βρίσκουν μόνα τους το δρόμο, όταν εν τέλει, ένα βράδυ, το σπίτι μοιάζει αφόρητα άδειο κι ας ήταν μέχρι τώρα ο παράδεισος, τώρα του λείπει ένα ακόμα σώμα. Συγκεκριμένο σώμα. Κι αυτό ναι, είναι ωραίο να το νιώθεις, όπως και να το κάνουμε.
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
