Μια σχέση ακομπλεξάριστη. Μια αγάπη ακομπλεξάριστη. Όλοι στις σχέσεις μας έχουμε το φαίνεσθαι και το γίγνεσθαι. Κι αν στο φαίνεσθαι, είμαστε απόλυτοι, τυπικοί, ευγενικοί κι απλά χαριτωμένοι, στο γίγνεσθαι οφείλουμε ν’ αποκαλυπτόμαστε και να δημιουργούμε. Να βλέπουμε το έτερόν μας ήμισυ κι ο κόσμος μας να είναι γύρω από αυτόν. Να σκεφτόμαστε πως ξεκινάμε μαζί του τη ζωή μας από την αρχή και να δινόμαστε δημιουργώντας μια νέα ζωή μέσα από τις παράλληλες ζωές μας.
Και φυσικά, πρωτίστως ξεχνάμε τα ονόματά μας. Δεν έχουν χώρο στη σχέση μας. Δημιουργούμε και βαπτίζουμε ο ένας τον άλλον με ευφάνταστα ονόματα, που τα διανθίζουμε καθημερινά με την εξέλιξη της σχέσης μας. Και σίγουρα είναι τα απόλυτα δικά μας κωδικοποιημένα ονόματα που χτίζουν την ιστορία μας. Αυτό είναι σχέση. Μια ιστορία, ένα παραμύθι με δύο ήρωες σαν τα παιδικά παραμύθια των γιαγιάδων, που έχουν τα δικά τους μαγεμένα ονόματα και ζουν στο δικό τους βασίλειο. Κι είναι όμορφο να γράφεις και να προφέρεις λέξεις που σου κάνουν να νιώθεις παντού πεταλούδες και να ξαφνιάζεστε πώς έχετε καταφέρει κι έχετε ανακαλύψει έναν μικρόκοσμο ονομάτων.
Να γίνεστε γλίσχροι και πενιχροί μπροστά στην ομορφιά που βρίσκετε στις λέξεις μέσα στην σχέση σας. Ατακάρες τις λένε! Και τις ανακαλύπτετε, τις κατοχυρώνετε και τις χτίζετε μόνο για σας τους δύο. Λεξούλες που ήταν κρυμμένες και σας περίμεναν να βγουν από το μυαλό, να μπουν στη γλώσσα και να πετάξουν στα αυτιά των δυο σας. Να ακουστούν, να κάνουν παρέα με άλλες τέτοιες λέξεις και να γίνουν φράσεις, δύσκολες κάποιες φορές, αλλά τολμάτε και τις λέτε γιατί τόσα χρόνια τις κρατούσατε μέσα σας. Οι λέξεις πίσω από τις λέξεις. Τυχερές που τις χαρίζουμε σε λίγους. Και τώρα στο όνομα της αγάπης σας, τις φανερώνετε. Κι αυτές οι λέξεις και οι φράσεις νικάν τον εγωισμό σας, ξεγυμνώνουν το μέσα σας και σας αφήνουν ελεύθερους.
Ψευδώνυμα ο ένας στον άλλον. Πικάντικα, ντροπιαστικά ίσως για τους άλλους, γλυκανάλατα, ρομαντικά, παθιασμένα. Γραμματάκια που μπαίνουν στη σειρά για σας τους δύο και σας προσδιορίζουν. Και το παραμύθι σας έτσι συνεχίζεται. Μικρές συνήθειες, ιεροτελεστίες που αποκαλύπτετε καθημερινά. Μη μετανιώνετε ποτέ για ό, τι είπατε ή για το πώς φανερωθήκατε ή για το πώς εξελιχτήκατε μέσα από τη σχέση σας. Γιατί ακόμη κι αν αναρωτιέστε πώς γίνατε τόσο διαφορετικοί, μεταξύ μας ξέρετε πως λατρεύετε κι αυτή την πλευρά του χαρακτήρα σας.
Τα δικά του, δικά σου και τα δικά σου, δικά του λέει ο κανόνας. Και σ’ αυτό τον κανόνα δεν υπάρχει εξαίρεση. Άνθρωποι απλοί και θεοί ταυτόχρονα. Γιατί ως άνθρωποι, θα είστε ελεύθεροι να σκέφτεστε και να βάζετε τη φαντασία σας να οργιάζει για τα πάντα ενώ ως θεοί θα μπορείτε να το ζείτε. Η τέρψη σε όλο της το μεγαλείο!
Σε όλα μαζί χωρίς αναστολές. Έχει αναστολές ο έρωτας; Χτίζουμε κώδικες και εικόνες. Η γιαγιά μου έλεγε πως αν δε φας και αν δεν κοιμηθείς με έναν άνθρωπο δε θα τον μάθεις ποτέ. Και να σας πω πόση αξία έχει ένα φαγητό με τον σύντροφό σας; Και όχι σαβουάρ βιβρ, αλλά εσείς γνήσιοι πραγματικοί καθημερινοί. Και πιάτα, πολλά πιάτα, χωρίς ντροπές και γέλια και ταΐσματα και χάδια. Και λίγο να σας νοιάζει το γιαουρτοσκόρδιο ή οι θερμίδες που θα αποκτήσετε, γιατί αυτό που θα ζήσετε θα το κουβαλάτε μέσα σας με αγάπη και γλυκές θύμισες. Και να τσουγκρίζετε τα ποτήρια σας, έχοντας ήδη τη γλυκιά μέθη, κοιτάζοντας πάντα τον άλλον στα μάτια. Και να εύχεστε από μέσα σας να κρατήσει!
Και η μουσική θα είναι πάντα ένας κώδικάς σας. Στείλτε τα αγαπημένα σας κομμάτια. Ακόμη και να μην τους αρέσει το είδος της μουσικής που θα ακούτε να ξέρετε ότι θα κλείσουν ασυναίσθητα τα μάτια και θα ονειρευτούν ένα απογευματινό βράδυ με ποτό στο μπαράκι των Αμμόλοφων ή ένα ξημέρωμα στο σπιτάκι που θα έχετε πάει για διακοπές στον Άγιο Ευστράτιο. Αυτά που μαζί είχατε σχεδιάσει. Κι αν τύχει ποτέ και συναντηθούν τα μάτια σας στο άκουσμα του τραγουδιού, θα χαμογελάσετε αυθόρμητα κι οι δυο, για τις εικόνες που χτίσατε και τις έχετε ζήσει έστω και μόνο στα όνειρά σας.
Ντύστε την αγάπη σας με φανταχτερά φορέματα και κρατήστε την όμορφη με τους κώδικες και τις ατάκες που την μεγαλώσατε. Κι αν χαθεί κάποια στιγμή και το παραμύθι τελειώσει, μην της βγάλετε τα φανταχτερά φορέματα, μην την κάνετε κούκλα σε βιτρίνα και μην τη χαρίσετε σε άλλες αγκαλιές με τα ίδια αναμασημένα λόγια και σκέψεις, αλλά κρατήστε την ψηλά, εκεί που τις αξίζει. Να θυμάστε ότι δεν ξε-αγαπάμε τους ανθρώπους τόσο εύκολα κι ίσως αυτή την ίδια αγάπη με τα φανταχτερά φορέματα να την αναζητήσετε πάλι, γιατί τη χρειάζεστε για να αντέχετε, γιατί τίποτα από ό, τι θα έχει περάσει από δίπλα σας, δε θα είναι σαν αυτή. Μην το σκεφτείτε. Εκεί θα είναι, στη θέση που την αφήσατε!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου