Είναι κάποιοι άνθρωποι που η ηρεμία που εκπέμπουν κάνει τόσο θόρυβο που είναι αδύνατο να μην τους προσέξεις. Και όταν αυτό συμβεί, κολλάς. Τον Αντίνοο Αλμπάνη ομολογώ πως δεν τον ήξερα. Η επιθυμία μου να τον γνωρίσω πριν μερικά χρόνια ήταν όταν ερμήνευσε τον στρατιώτη Λαζάρου στην αγαπημένη μου ταινία «Το ταγκό των Χριστουγέννων», καθηλώνοντας εμένα και αρκετές χιλιάδες κόσμο στις αίθουσες των κινηματογράφων, παρακολουθώντας τον να διδάσκει τα βήματα ενός χορού που ξεδίπλωνε την ίδια τη ζωή, τον έρωτα, τη φιλία, τον θάνατο.
Ψάχνοντας τον ηθοποιό Αντίνοο Αλμπάνη έμαθα και για την Μπλου, το αγαπημένο του γαλλικό μπουλντόκ. Έζησα αρκετά χρόνια με έναν τέτοιο σκύλο και μπορώ να καταλάβω τη σχέση που αναπτύσσεται. Μέσα από τις αναρτήσεις του στα social, εκτός από την Μπλου κατάφερα να γνωρίσω και έναν άνθρωπο που αν δεν ήταν ηθοποιός, θα μπορούσε να ήταν εξαιρετικός συγγραφέας ή ποιητής.
Δε θα μιλήσω για τη φετινή του ερμηνεία στο Maestro, καθώς έχει ήδη κατακτήσει μια θέση στην καρδιά μας. Δε θα πω για την παράσταση στην οποία συμμετέχει, στο «Κάποιος να με προσέχει» σε σκηνοθεσία της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου βασισμένη στο έργο του Φρανκ Μακγκίνες, “Someone who’ll watch over me”, η οποία αγαπήθηκε από το θεατρικό κοινό, αφήνοντας εξαιρετικές κριτικές τόσο για τον ίδιο όσο και για τους συμπρωταγωνιστές του, Δημήτρη Μάριζα και Πήτερ Ραντλ.
Θα πω πως ο Αντίνοος Αλμπάνης είναι ο άνθρωπος που θα θέλαμε να έχουμε φίλο, σκεπτόμενοι «αυτός είναι δικός μας». Ο άνθρωπος που με τη σκέψη του εκφραζόμενη σε λόγια μπορεί να δώσει μια άλλη διάσταση στις θεωρίες μας ή σε αυτά που πιστεύουμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Δεν είναι μεγάλος ηλικιακά και αυτό σε κάνει να ανατρέπεις την άποψη πως η σοφία χτίζεται με την πάροδο των χρόνων. Η σοφία χτίζεται με τις εμπειρίες ζωής που συλλέγουμε και μας κάνουν πιο γεμάτους.
Ο Αντίνοος Αλμπάνης πέρασε μια περιπέτεια υγείας και βγήκε νικητής. Για τις φορές εκείνες που έγραφε «να αντέχετε, όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί μπορείτε». «Κι όταν με βλέπεις να σκοντάφτω, μη με παρεξηγείς. Κουράστηκα, δεν τεμπελιάζω. Είμαι σχετικά υγιής. Είμαι ο ίδιος που ήμουνα παλιά, με λιγότερη ανάσα και πνευμόνια, με λιγότερο σαγόνι και μαλλιά, μα τυχερός που αναπνέω ακόμα». Ήθελα να πάρω από τη δύναμη του και να τον ρωτήσω «πως στο καλό τα καταφέρνεις;».
Για τις φορές που οι έρωτες φεύγουν από τις ζωές μας, αφήνοντάς μας να παλεύουμε με δαίμονες, εκείνος είπε σε συνέντευξή του «Δε θα ευτυχήσουμε ποτέ αν μονίμως απαιτούμε και περιμένουμε να μας ολοκληρώσει κάποιος. Αν δεν μπορούμε να ζούμε μόνοι, ο ένας αρχίζει να γδέρνει την ψυχή του άλλου, να απαιτεί πράγματα, και να πιστεύει ότι του οφείλονται πράγματα. Δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι βρίσκουν το άλλο τους μισό όταν βρίσκονται σε μια σχέση. Οι άνθρωποι οφείλουμε να είμαστε αυθύπαρκτοι. Όχι να ζούμε μόνοι μας, αλλά να μπορούμε να ζούμε μόνοι μας».
Ο Αντίνοος έχει μια θετική άποψη για τη ζωή. Πιστεύω πως αν μιλούσαμε για απαισιοδοξία θα είχε απαντήσει πως «Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι ομίχλη, εμείς -που λες- τα φτιάχνουμε όλα στο φως», αν μιλούσαμε για στήριξη θα έλεγε πως «δε μιλάμε πολύ, αλλά κάπως με καταλαβαίνετε και σας ευχαριστώ, γιατί δε γεννηθήκατε να μου χρωστάτε, αλλά μου δίνετε -και είναι πολύ».
Για όλα αυτά και άλλα πολλά που μέσα μας γεννιούνται, η δοτικότητα των απόψεων του Αντίνοου Αλμπάνη είναι το βάλσαμο που θέλουν να ακούσουν οι ψυχές μας. Ο Αντίνοος Αλμπάνης είναι ο άνθρωπος που θα ήθελες να συζητάς μαζί του σε μια παραλία, σε ένα μπαρ πίνοντας ποτά ή σε έναν καναπέ χαϊδεύοντας την Μπλου αγκαλιά σου. Ο άνθρωπος που θα ήθελες να διαβάζετε ποίηση, ξέροντας πως «Όσο διατηρούμε τη δυνατότητα να διαλεγόμαστε ειλικρινά και de profundis μέσω της ποίησης, διατηρούμε και την ελπίδα πως έστω και αν δεν μπορέσουμε να κάνουμε τη ζωή μας όπως τη θέλουμε, ίσως καταφέρουμε να μην τη κάμουμε μια ξένη φορτική».
Σ’ αυτό τον υπέροχο ταλαντούχο άνθρωπο θα ήθελα να ευχηθώ να έχει μόνο φως στη ζωή του. Γιατί όπως και ο ίδιος λέει «Θέλω πάντα να πηγαίνω προς το φως. Έχω ζήσει τα λαγούμια, την επίπλαστη θαλπωρή της κατάθλιψης και της μιζέριας. Και όταν κάποιος πάει να με παρασύρει στο λαγούμι του, εγώ θα φεύγω μακριά. Θέλω η ζωή μου να έχει φως, ελπίδα, χαρά».
Οι δηλώσεις του προέρχονται και από αναρτήσεις του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Ιnstagram.
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
