Όλα τα πρώτα στη ζωή μας είναι αξέχαστα, καθώς είναι η πρώτη βασική εικόνα που αποκτούμε μέσω της εμπειρίας. Κι ένα από τα σημαντικά πρώτα της ζωής μας είναι και η πρώτη μας ερωτική επαφή. Η πρώτη ερωτική εμπειρία της ζωής μας. Και μας στιγματίζει έτσι κι αλλιώς.
Πολλά χρόνια αργότερα την τακτοποιούμε στο μυαλό μας αιτιολογώντας τον λόγο που έγινε εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Και συνήθως το αναλύουμε όταν μας ρωτήσουν πώς νιώσαμε ή αν θυμόμαστε ή αν ευχαριστηθήκαμε την πρώτη μας φορά. Βλέπετε, πιο ώριμοι πια και ίσως με την πείρα κάποιων επόμενων ερωτικών επαφών, αντιλαμβανόμαστε το λόγο εκείνης της πρώτης αρχάριας εμπειρίας.
Και μπορεί να ήταν η αγάπη που νιώθαμε, η απόδειξη πως θέλουμε τον σύντροφό μας, η ανάγκη μας να είναι ο σύντροφος εκείνης της περιόδου ο πρώτος της ζωής μας, η αίσθηση πως στο μυαλό μας όλα αυτά που ξέραμε και διαβάζαμε για την ερωτική επαφή να πρέπει να πάρουν μορφή και να έχουμε εικόνες, αλλά μπορεί απλώς και μόνο να ήταν από περιέργεια, ή γιατί ήταν το σωστό timing ή στην τελική δεν ήμασταν έτοιμοι αλλά δε θέλαμε να στεναχωρήσουμε τον σύντροφό μας κάνοντάς τον να πιστεύει πως δεν τον επιθυμούμε (ίσως ο πιο λάθος λόγος για να γίνει).
Ακόμη όμως και στην πρώτη ερωτική επαφή υπάρχουν αυτοί που την τοποθετούν στο μυαλό τους ως μια πρακτικώς αναπόφευκτη στιγμή της ζωής τους που έτσι κι αλλιώς θα συνέβαινε, άρα πάμε για άλλα χωρίς να κρατήσουμε τίποτα από αυτήν. Στον αντίποδα είναι εκείνοι που με το παραμικρό λάθος που μπορεί να τη συνόδευε, γέννησαν και μια ενοχή να την τραβάνε παρέα τους για καιρό- ίσως και για πάντα.
Καμία πρώτη φορά δεν παίρνει Όσκαρ στην εκτέλεσή της. Οι περισσότεροι τη βιώνουν με φόβο, άγχος κι αναλόγως του αποτελέσματος με αρκετή δόση απογοήτευσης. Και φυσικά μπορεί να είστε διαβασμένοι κι ενημερωμένοι και να προσδοκάτε τον οργασμό που θα σας πάει στα ουράνια αλλά ξεχνάτε πως είστε άπειροι εραστές. Γιατί και το σεξ δεν είναι τίποτα άλλο από εξάσκηση κι εμπειρία. Κι έτσι μια στιγμή που μπορεί να τη στολίσατε με το feeling των ταινιών που είδατε να καταλήξει σε κείνες τις μικρές κοφτές προτασούλες τύπου «λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ», «δεν ξέρω τι πάει λάθος» ή και τη δήλωση συμπαράστασης τύπου «δεν πειράζει, συμβαίνουν κι αυτά».
Απογοήτευση κι ενοχές. Τα πρώτα συναισθήματα της «λάθος» πρώτης φοράς. Προσπαθούμε να πάρουμε την ευθύνη πάνω μας, γεμίζουμε με ανασφάλειες και καταλήγουμε να στέλνουμε περίπατο την αυτοεκτίμησή μας. Και δε θα νιώθαμε τίποτα από όλο αυτό αν μπορέσουμε να δούμε με μια διαφορετική οπτική την πρώτη μας ερωτική επαφή- ίσως και πριν ακόμη γίνει. Έτσι, αντί να ονειρευόμαστε το πώς την περιγράφουν οι ταινίες και τα βιβλία ή ακόμη και οι εξομολογήσεις των φίλων μας (κρατάτε μικρό καλάθι σε αυτά που θα ακούτε) ας σκεφτούμε λογικά. Ας αποβάλλουμε τα κατάλοιπα που φορτωνόμαστε από το οικογενειακό μας περιβάλλον τύπου «είναι νωρίς ακόμη», «είναι ανήθικο», «περίμενε να μεγαλώσεις», «κάνε το για να νιώσεις άντρας-γυναίκα», «δεν ήρθε η ώρα σου για να μιλήσουμε γι’ αυτό».
Κάνουμε έρωτα όταν νιώσουμε πως είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό. Κι αυτό προϋποθέτει να έχουμε ωριμάσει ηλικιακά, να έχουμε εξοικειωθεί και να αγαπάμε το σώμα μας. Οι αναστολές είναι δείγμα πως δεν είμαστε με τον κατάλληλο άνθρωπο. Γιατί όταν είσαι με τον σωστό, ουρλιάζει το σώμα να αγγιχτεί. Το να συμβιβαστεί κανείς και να δεχτεί να συμμετάσχει στην πρώτη του ερωτική επαφή απλώς και μόνο γιατί «πρέπει» και μάλιστα με πρέπει που δε θα τα ορίσει από κοινού με τον παρτενέρ, θα οδηγήσει σε μια ανέτοιμη κι ίσως αποτυχημένη πρώτη φορά.
Δεν υπάρχουν κανόνες. Εμείς οι ίδιοι ορίζουμε τους κανόνες. Όταν νιώθουμε έτοιμοι και σίγουροι. Ακόμη κι αν χρειαστεί να το καθυστερήσουμε. Άλλωστε, η προσμονή είναι ένα υπέροχο γλυκό συναίσθημα. Πολύ σημαντικό είναι να έχουμε συζητήσει επίσης όλα τα μέτρα προφύλαξης για τους συμμετέχοντες. Τέλος, σε συναισθηματικό επίπεδο, να δώσουμε χρόνο στη σχέση μας. Αν συναισθηματικά μας καλύπτει ο σύντροφός μας τότε σίγουρα θα συζητήσουμε τα θέλω μας και θα ακούσουμε με προσοχή τα δικά του. Ακόμη κι η επόμενη μέρα, όσο χάλια και να πήγε, θα μας βρει να συζητάμε κι όχι να αντιμαχόμαστε.
Ακόμη και στατιστικά όλοι συμφωνούμε πως η πρώτη μας ερωτική επαφή δεν είναι πάντα και η καλύτερη. Κι όχι, δε φταίει κανείς. Φταίει απλώς πως είναι η πρώτη μας φορά. Ας την απενοχοποιήσουμε, ας εγκαταλείψουμε τις ενοχές που κουβαλά. Κι αν πρέπει έτσι και αλλιώς στο μυαλό μας να την φανταστούμε σαν μια ταινία, ας γίνει αυτοσχεδιαστική. Άλλωστε, εκείνα που βγαίνουν ενστικτωδώς κι αυθόρμητα καμιά φορά είναι τα ίδια που εκτοξεύουν την απόλαυση!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου