Κι εγένετο debate. Καθηλωμένοι χθες το βράδυ στους τηλεοπτικούς δέκτες μας για τρεις ώρες, παρακολουθώντας την αναμέτρηση των υποψηφίων για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ ενόψει των εσωκομματικών εκλογών που θα διεξαχθούν στις 6 Οκτωβρίου. Ξίφη βγήκανε, μαχαιριές στην πλάτη δόθηκαν, χαμόγελα παγωμένα έπεσαν, αλλά όλα αυτά σε επίπεδο ενός τηλεοπτικού πολιτικού πολιτισμού.
Για αρχή θα πω πως οι δημοσιογράφοι Απόστολος Μαγγηριάδης και Γιώργος Κουβαράς, κατάφεραν χωρίς δυσκολία να βγάλουν εις πέρας τον ρόλο τους καθώς όλοι οι υποψήφιοι σεβάστηκαν τους χρόνους και τους κανονισμούς. Πέραν αυτών, ας αναφερθούμε στον κάθε υποψήφιο ξεχωριστά, εκφράζοντας μια προσωπική καθαρά άποψη κι όσοι πιστοί προσέλθετε.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ήδη αρχηγός του κόμματος, είχε ένα προβάδισμα εξ’ αρχής, παρόλο που κάποιες φορές έχασε την υπομονή του στις συνεχόμενες επιθέσεις της Νάντιας Γιαννακοπούλου προς το πρόσωπό του. Δύσκολος ο ρόλος του, να χρειάζεται κάποιες φορές να εξηγεί τα ανεξήγητα. Μου θύμισε λίγο εμένα όταν καίω το φαγητό μου και προσπαθώ να πείσω τους άλλους πως δεν είναι καμένο, αλλά είναι γκουρμέ τάση. Δεν ξέρω αν εγώ πείθω κανέναν, αλλά ελπίζω ο κ. Ανδρουλάκης να τα κατάφερε. Θα τον προτιμούσα λίγο πιο ευθυτενή στην καρέκλα του κι όχι καμπουριασμένο. Παρ’ όλα αυτά του αναγνωρίζω πως απάντησε, κατακεραύνωσε και υποστήριξε τις θέσεις του κόμματος στο οποίο ηγείται αν και το χαμόγελο πάγωσε αρκετές φορές στα χείλη του.
Ο Παύλος Γερουλάνος απέδειξε πως αποτελεί μια σταθερή αξία, κερδίζοντας τις εντυπώσεις της ήρεμης δύναμης. Σοβαρός, ατακαδόρικος, θεωρώ πως από τη χθεσινή βραδιά, ίσως κι ένας εκ των νικητών. Η ατάκα του Παύλου Γερουλάνου «πού ήσουν;» προς την Άννα Διαμαντοπούλου έγραψε ιστορία αλλά και η φράση του ότι «στην Ελλάδα φορολογείται το επάγγελμα και όχι το εισόδημα» συμπύκνωσε σε 9 λέξεις το νόημα μιας πραγματικότητας. Μου άρεσε που δεν μπήκε στο τριπάκι της γραβάτας αλλά ζορίστηκα να τον ακούσω λόγω της χαμηλής έντασης στη φωνή του. Επίσης, τα λεκτικά σαρδάμ ήταν εμφανή, όχι πολλά, αλλά εμφανή. Ίσως ήταν και ο λιγότερο βαλλόμενος στα ξίφη των αντεπιθέσεων· άγνοια ή φόβος «των αντιπάλων» θα φανεί τις επόμενες μέρες.
Νάντια Γιαννακοπούλου. Καλέ, αυτή ήταν η έκπληξη. Εξαιρετικό το λευκό κουστούμι σε συνδυασμό με το κόκκινο κραγιόν και την αντίθεση του μαύρου μαλλιού, αλλά με χάλασε που ήταν ένα με τη λευκή καρέκλα της. Στις δε ατάκες της, μου θύμισε λίγο την κόρη μου που ενώ θέλει να πει κάτι έχοντας θυμό, παρ’ όλα αυτά μειδιά για να με κερδίσει. Κατάφερε να εκνευρίσει τον Ανδρουλάκη και να κάνει όλους εμάς να αναρωτιόμαστε αν τελικά αυτοί οι δύο έλεγαν καλημέρα τόσο καιρό. Αν, όπως, ανάφερε ήταν η ίδια υπεύθυνη για τη χθεσινή τηλεμαχία, της δίνω τα εύσημα. Ωραίος λόγος, γνώστης των εσωτερικών του κόμματος, αλλά στο τέλος με μπέρδεψε λίγο όταν είπε πως «δεν είναι η Νάντια απέναντι στον Νίκο».
Όταν ξεκίνησα στην εφηβεία μου να πολιτικοποιούμαι, έλεγα πως θα γίνω σαν την Άννα Διαμαντοπούλου που στα 26 της ήταν Νομάρχης Κοζάνης. Εντάξει, είναι λίγο μεγαλύτερή μου. Εγώ δεν έγινα Νομάρχης Καβάλας, αλλά έμαθα στη ζωή μου να μη φεύγω στα δύσκολα. Ωραίο το γκρι κουστούμι στη χθεσινή παρουσία της. Η πολιτική της εμπειρία ήταν φανερή στον λόγο της αλλά με χάλασε το ΕΓΩ στις προτάσεις της. Προσπάθησε να δικαιολογήσει με σθένος την επίθεση του Παύλου Γερουλάνου στην ερώτηση του «Πού ήσουν;». Ομολογώ με μπέρδεψε λίγο ο Παύλος Γερουλάνος χθες, σκεπτόμενη αν η ερώτηση αφορούσε την αποχώρησή της από το ΠΑΣΟΚ το 2013 ή τη δημόσια έκφραση ευγνωμοσύνης της προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη στήριξη που της παρείχε στην υποψηφιότητά της για τη διεκδίκηση της ηγεσίας του ΟΟΣΑ. Μου θύμισε λίγο η χθεσινή της παρουσία ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή, λόγω του ξύλινου λόγου της, αλλά της δίνω τον πόντο στον επίλογό της που μίλησε για ενότητα κι ευγενή ανταγωνισμό και κάλεσε τον κόσμο να προσέλθει στις κάλπες.
Ο Μιχάλης Κατρίνης με τη σειρά του αποτέλεσε μια σεβαστή οντότητα στη χθεσινή τηλεμαχία. Ωραίος λόγος, ωραία παρουσία, βλέμμα στραμμένο στον φακό, δείχνει να κατέχει το κομμάτι της δημοσιότητας. Το χαμόγελο που τσάκιζε στα συν του μάλλον λόγω και της επαγγελματικής του ιδιότητας. Ερχόμενος σε αντιπαράθεση με όλους σχεδόν τους υποψηφίους τόνισε την ανάγκη να ενώσει τις ευρύτερες δυνάμεις για μια παράταξη η οποία θα είναι απειλή για τη Νέα Δημοκρατία. Σκληρή η επίθεση στην Άννα Διαμαντοπούλου σχετικά με τις τοποθετήσεις σε υποθέσεις που έγιναν μετά την υποψηφιότητά της. Κράτησε τους τόνους στο κομμάτι των Εθνικών Θεμάτων, κινήθηκε σε ασφαλή μονοπάτια και διατήρησε ηρεμία. Ειδικά στη δήλωση του Χάρη Δούκα προς το πρόσωπό του ότι «Μιχάλη ξανά σκέψου το για την επόμενη μέρα για να έχεις χρόνο» αντέδρασε απόλυτα ψύχραιμα. Του δίνω τον πόντο.
Όταν συμμετείχα σε προεκλογικές εκστρατείες υποψηφίων Δημάρχων δε σκέφτηκα ποτέ να βάλω στο πρόγραμμα τους τη μείωση της θερμοκρασίας, τον απόλυτο αριθμό δέντρων που θα φυτευτούν και διάφορα άλλα που άκουσα χθες κι αφορούσαν τις προεκλογικές εξαγγελίες του κ. Χάρη Δούκα όπως τις ανάφεραν οι συνυποψήφιοι του στην τηλεοπτική αναμέτρηση. Σκέφτηκα όμως να συμβουλέψω τους τότε υποψήφιους όταν ενθουσιάζονταν για το ότι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα πως η παροιμία «δυο καρπούζια σε ένα χέρι» δεν είναι τυχαία. Λοιπόν, εμφανισιακά μ’ αρέσει το στυλ «τυπάκι» του κ. Δούκα αν και με χάλασε το κόκκινο χρώμα μέρος του εσωτερικού του στο σακάκι, ίσως να είμαι πίσω στη μόδα, θα ενημερωθώ. Όμως αγαπητέ κ. Δούκα με μπερδέψατε. Πολλές ιδιότητες και επιμονή να τις κρατήσετε όλες. Έντονες κόντρες με όλους στη χθεσινή αντιπαράθεση, ειδικά με την Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία τον κατηγόρησε πως δεν εκφράζει τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ αλλά και την πολυκομματική συμμετοχή στη στήριξη των Δημοτικών Εκλογών. Δυσκολεύτηκε λίγο στις απαντήσεις κρίνοντας από τις δηλώσεις του παρουσιαστή πως δεν ήταν ακριβώς αυτό που είχε ρωτήσει. Επίσης, υπήρχαν δύο άβολες στιγμές μία η επίθεση προς τον Μιχάλη Κατρίνη και μία προς τον Νίκο Ανδρουλάκη για τη δήλωση Ερντογαν. Σας δίνω τον πόντο στην επιμονή σας ότι μπορείτε να τα καταφέρετε και ως Δήμαρχος και ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φαντάζομαι και ως καθηγητής. Με κάνετε να νιώθω «άχρηστη» που πιστεύω πως έκαστος εφ’ ω ετάχθη. Θα το ξεπεράσω βέβαια.
Αυτή ήταν η δική μου ματιά, προσωπική άποψη και εκτίμηση της τρίωρης χθεσινής παρακολούθησης. Καλοί ή κακοί, πετυχημένοι ή όχι η ιστορία θα τους κρίνει. Πριν όμως φτάσουμε να κριθούν από την ιστορία όλοι εμείς οφείλουμε να σηκωθούμε από τους καναπέδες, να αφήσουμε στην άκρη τον ωχαδερφισμό μας και να αποφασίσουμε για την επόμενη μέρα. Δεν μπορούμε να κρίνουμε κανένα αποτέλεσμα αν δεν είμαστε μέρος της συμμετοχής του. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως είναι άλλο να ψηφίζουν 1000 φωνές και άλλο 300000 φωνές. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως την ιστορία εμείς τη φτιάχνουμε.
ΥΓ: Θα ήθελα να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά βλέποντας χθες και τις εισόδους των υποψηφίων στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Πίσω από αυτούς τους ανθρώπους, όλους, υπάρχουν οι αφανείς ήρωες των επιτελείων τους που βρίσκονται 7 στα 7, 24 ώρες το 24ωρο κοντά τους και τους αξίζουν χίλια μπράβο.
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
