Πέρασα τις ημέρες των γιορτών στην Αθήνα. Στο μικρό κίτρινο χαρτάκι με τα do it μου, είχα προσθέσει βάζοντας πολλά αστεράκια να δω μία πολύ συγκεκριμένη θεατρική παράσταση, τη «Φάλαινα» την οποία σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης. Διαπίστωσα, όμως, πως η παράσταση είναι sold out σχεδόν μέχρι το τέλος Μαρτίου και κατάλαβα πως εκτός από το να κλείνω πολύ νωρίς τα εισιτήριά μου, αυτός ο ηθοποιός με το μεγάλο ονοματεπώνυμο, το σπάνιο αλλά με πυγμή, για μια ακόμη φορά κάτι κάνει πολύ καλά.
Προσωπικά με έχει να κάνει να γελάσω ως ο αφελής αλλά γεμάτο συναίσθημα Κίμωνας, στο 50-50, να κλάψω με λυγμούς βλέποντάς τον ως μοναχικό εγκληματολόγο στο Έτερος Εγώ κι έχω αποθηκεύσει στο κινητό μου για τις δύσκολες συναισθηματικά μέρες το βίντεο στο οποίο ο ίδιος δηλώνει πως «Αν είσαι τυχερός στη ζωή σου και βρεις αυτό που αγαπάς ξέρεις πού μπορείς να δώσεις αυτή την ενέργεια. Σταματάνε τα μαθηματικά να παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή σου. Οι αριθμοί. Εμπλέκονται με κάποιο τρόπο αλλά επί της ουσίας εμπλέκεσαι εσύ ο ίδιος μ’ αυτό που συμβαίνει και απλά θέλεις τον εαυτό σου να γεράσει μαζί μ’ αυτό μπας και μάθει και κάτι. Νομίζω πως έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, απλά πρέπει να είσαι τυχερός να βρεις αυτόν ή αυτή που σ’ αγαπάει».
Γεννήθηκε πριν 47 χρόνια στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Ο πατέρας του είναι Έλληνας, η μητέρα του Αγγλίδα και είναι ο μεγαλύτερος αδερφός έχοντας μια μικρότερη αδερφή κι έναν ακόμα αδερφό. Ο ίδιος μετά το διαζύγιο των γονιών του όταν ήταν 4 χρονών μεγάλωσε με τον πατέρα του και δήλωσε σε συνέντευξή του πως «Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι από όταν ήμουν τεσσάρων χρονών που χώρισαν οι γονείς μου και έπρεπε να παίρνω το αεροπλάνο μόνος και να πηγαίνω από την Αθήνα στο Μάντσεστερ. Πολλές φορές ήταν πτήση με ανταπόκριση και είχε μεγάλες καθυστερήσεις στο ενδιάμεσο με αποτέλεσμα ένα ταξίδι που τώρα κρατά τρεισήμισι ώρες, τότε να διαρκεί οχτώ ή εννιά. Βεβαίως, συνοδευόμουν από την υπεύθυνη εταιρεία κάθε φορά για τα ασυνόδευτα παιδιά. Αυτό το πήγαινε – έλα κράτησε μέχρι τα 19. Αλλά όταν ο ένας γονιός είναι εκτός Ελλάδας, δε γίνεται αλλιώς».
Προσωπικά μπορώ να κατανοήσω τις δυσκολίες του ονόματος, καθώς η συνήθης τακτική όλων όταν έχεις σπάνιο όνομα, είναι να σε ρωτάνε «από που βγαίνει;». Ο ηθοποιός απαντώντας στην ερώτηση έλεγε πως «είναι του παππού, αλλά πολλοί δυσκολεύτηκαν στην αρχή γιατί είναι κάπως ιδιαίτερο μαζί με το επίθετο. Έχω περάσει τη φάση του bullying στο σχολείο, ως πλάκα πάντα. Έχω ακούσει διάφορα. Έχω κι ένα στόρι. Όταν ήμουν πιτσιρικάς, είχαμε γείτονα τον Κωνσταντίνο Κουτσομύτη, τον σκηνοθέτη. Ο Κώστας Κουτσομύτης ήταν ο άνθρωπος που με καθοδήγησε να πάω στη σχολή που τελικά πήγα και πέρασα μαγικά, στο Θεμέλιο. Όταν συναντηθήκαμε, μου είπε, «καλά, πώς θα κάνεις καριέρα με αυτό το όνομα;». Και του απάντησα, «γιατί, εσύ πώς έκανες με το δικό σου;».
Σπούδασε στην Αγγλία Computing και Marketing, αλλά ευτυχώς για όλους μας τον κέρδισε η υποκριτική. Ξεκινώντας από την Αγγλίας ως ηθοποιός παίζοντας σε θεατρικές παραστάσεις στο Μάντσεστερ το 1999 ήρθε στην Ελλάδα όπου και ξεκίνησε με τον πρώτο του ρόλο στη σειρά του Mega «Για μια θέση στον ήλιο». Ακολούθησαν θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος με ρόλους σταθμούς στην καριέρα του. «Τα παιδιά της Νιόβης» στη ΝΕΤ, «Κινούμενη Άμμος» στον Alpha, «50-50» στο Mega, «Κλεμμένη Ζωή» στον ΑΝΤ1. Στο ίδιο κανάλι και στη σειρά «Πάρης και Ελένη» ενώ ένα χρόνο μετά τον αγαπήσαμε ως το γαμπρό της Χρύσας Ρώπα στο σήριαλ του Mega «Η οικογένεια Βλάπτει». Την περίοδο 2019 – 2021 πρωταγωνίστησε στη σειρά «Έτερος Εγώ» ενσαρκώνοντας τον καθηγητή εγκληματολογίας Δημήτρη Λαΐνη, και κερδίζοντας και τον πιο δύσκολο θεατή της χώρας. Με αφορμή τη συνεργασία τους στη σειρά, το 2022 ο Σωτήρης Τσαφούλιας και ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης σκηνοθετούν την παράσταση «Αινιγματικές Παραλλαγές» του Eric-Emmanuel Schmitt η οποία παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με πρωταγωνιστή το Γιάννη Μπέζο και πάει επίσης σφαίρα.
Τη σεζόν που πέρασε, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης έπαιξε σε δύο τηλεοπτικές σειρές. Στον «Σασμό» του Alpha και στις «Ψυχοκόρες» στον ΑΝΤ1, χωρίς να φοβάται να ενσαρκώσει τον κακό, ενώ για την ερμηνεία του στην ταινία «Ευτυχία» έλαβε το βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Και πάμε στον φετινό χειμώνα όπου η ερμηνεία του στο έργο «Η Φάλαινα» του Σάμιουελ Ντι Χάντερ στον ρόλο του Τσάρλι, ενός ανθρώπου που «βουλιάζει» μέσα στον χρόνο περιμένοντας τη λύτρωση από την ίδια τη ζωή, παλεύοντας ταυτόχρονα να συμφιλιωθεί με την αποξενωμένη κόρη του και με το ίδιο το παρελθόν του, είναι καθηλωτική. Ο ίδιος μεταμορφώνεται για τις ανάγκες του ρόλου και αποκαλύπτει πως «Όλοι έχουμε μια φάλαινα στη ζωή μας. Εμένα αυτή η παράσταση μου έβγαλε τον πατέρα μου, πολλά πράγματα που διαπραγματεύεται η παράσταση είναι ένα κομμάτι του κυρ Λεωνίδα, πάντα θετικά, όχι αρνητικά. Η σχέση με τον πατέρα μου είναι πολύ σημαντική. Ο πατέρας μου, η μάνα μου, και η άλλη μου μαμά η δεύτερη σύζυγος του πατέρα μου, η οικογένειά μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα, δε νομίζω ότι θα υπάρξει πιο σημαντικό, ίσως αν κάνω παιδί να είναι τα παιδί».
Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης δεν μπήκε ποτέ στο τριπάκι να απασχολήσει με τα προσωπικά του. Μας δήλωσε πως έχει μια ερωμένη, τη μοναξιά του, το σεβαστήκαμε και μείναμε εκεί. Απολαμβάνει τη ζωή με πράγματα απλά, καθημερινά που τον γεμίζουν καθώς όπως ο ίδιος λέει «Μια ωραία μέρα δική μου: Να έχει ήλιο αλλά όχι ζέστη, να έχω φίλους ή τους ανθρώπους που αγαπάω γύρω μου, τη μηχανή μου γεμάτη βενζίνη και να μη χρειάζεται να κοιτάξω το ρολόι για να δω τι ώρα θα επιστρέψω. Στην κατηγορία «ένοχων απολαύσεων» θα έλεγα ότι μου αρέσει πολύ η οδήγηση με τη μηχανή, το μπιλιάρδο και τα ταξίδια. Τα ταξίδια μου προσφέρουν την έλλειψη ταυτότητας, την έλλειψη γνώσης του περιβάλλοντα χώρου. Είναι όλα καινούρια. Και, καινούριες αναμνήσεις, καινούριες γεύσεις, εικόνες, μυρωδιές, μου προσφέρουν ουσιαστικά γνώση».
Νομίζω πως έχει καταφέρει στη ζωή του να δέχεται την κάθε μέρα όπως θα έρθει, λειτουργώντας με υπομονή και έχοντας μάθει να συγχωράει, «Μεγαλώνοντας, δεν παίρνω ως δεδομένο τη ζωή, τους ανθρώπους που έχω γύρω μου. Ούτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό. Πολλές φορές, ξεχνάμε ότι ζούμε. Ακόμη και δύσκολη να είναι η ζωή σου, είμαι σίγουρος ότι η ζωή ανατρέπει κάποια πράγματα με θεϊκό χέρι και δίνει κάποια χαρά. Ξυπνάω αγχωμένος το πρωί, αλλά έχω προσμονή για τα πράγματα, να είμαι παρών και να ονειρεύομαι καινούριους κόσμους. Η συγχώρεση ξεκινάει από εμάς. Αν δεν μπορείς να συγχωρήσεις τον εαυτό σου, πώς θα συγχωρήσεις τους υπόλοιπους ανθρώπους; Όταν μάθεις να σε συγχωρείς, με έναν τρόπο, σίγουρα θα αναγνωρίσεις καθρεφτίσματα του εαυτού σου στους υπόλοιπους».
Θα κλείσω με μια φράση «Κι εδώ είναι το μυστικό μου, ένα πολύ απλό μυστικό: Μόνο με την καρδιά μπορεί κανείς να δει σωστά. Ό,τι είναι ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι» από ένα βιβλίο που ο ίδιος ξεχωρίζει, του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ «Ο μικρός πρίγκιπας». Γιατί ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης κατάφερε να μας κάνει να βλέπουμε μέσα από τους ρόλους του, με την καρδιά μας.
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
