Συνάδελφοι που φασώνονται στις τουαλέτες

Aς το παραδεχτούμε: Όλη μέρα δουλεύουμε. Κινούμαστε τα 2/3 σχεδόν της μέρας μας ανάμεσα σε συναδέλφους, έχοντας φτάσει στο σημείο -χαριτολογώντας- να τους αποκαλούμε «ταίρι μας». Κι είναι και πολύ λογικό. Ο χώρος εργασίας αποτελεί σημείο αναφοράς για νέες γνωριμίες- ίσως το πιο βασικό για τους millennials. Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε αν «ήρθαν καινούργιοι στη δουλειά» και τους σκανάραμε από πάνω μέχρι κάτω. Οπότε, ας παραδεχτούμε κι αυτό: Όντως μπορούμε να βιώσουμε εντονότατη σεξουαλική ένταση στη δουλειά μας.

Προσέξτε, δε μιλάμε για συναισθήματα, αλλά για μια συσσωρευμένη σεξουαλική επιθυμία, η οποία ανάλογα με τον τρόπο που θα επιλέξουμε να τη χειριστούμε μπορεί ν’ αγγίξει ως και τα όρια της απογοήτευσης καθώς είναι σαν να νιώθουμε πως μας απλώνουν το χωνάκι με το παγωτό μπροστά μας και ‘μεις δεν μπορούμε να το ακουμπήσουμε. Μπορεί βέβαια να γεννήσει και τις γνωστές πεταλούδες στο στομάχι (και πιο χαμηλά πιο χαμηλά πιο χαμηλά) που αποφασίζουμε να μην αγνοήσουμε. Ξέρετε τώρα: Ματιές και λέξεις που δεν αφήνουμε να πέσουν κάτω, υπονοούμενα, γελάκια και τα συναφή. Και φυσικά μπορεί να είναι ένα αμφίδρομο συναίσθημα. Μπορεί να προκύψει ακόμη και μετά από χρόνια φιλικής σχέσης με συναδέλφους μας, η οποία σε μια ανύποπτη στιγμή ν’ αποκτήσει μια διαφορετική νότα.

Και φυσικά ας μην αναρωτιόμαστε τι φταίει. Δεν είναι περίεργο να δημιουργούνται δεσμοί οι οποίοι καταλήγουν σε σεξουαλική έλξη με τους ανθρώπους που δουλεύουμε μαζί, αφού αποκτούμε με τον καιρό μια ιδιαίτερη οικειότητα. Συνηθίζουμε τη μυρωδιά τους, την παρουσία τους γύρω μας, την ενέργειά τους. Οι γύρω μας μπορεί ν’ αντιλαμβάνονται τη δική μας σεξουαλική ένταση- τι κι αν εμείς βρισκόμαστε σε άρνηση! Κι έτσι, το ένα πείραγμα θα φέρει το άλλο μέχρι ν’ αναρωτηθούμε «μωρέ λες;».

Υπάρχει όμως κάτι που μας φρενάρει. Κι αυτό είναι το ίδιο το εργασιακό μας περιβάλλον, καθώς το να νιώθουμε σεξουαλική ένταση με συναδέλφους μας, μπορεί να οδηγήσει στην αλλαγή της συμπεριφοράς μας, στη μείωση της απόδοσής μας και σε κουτσομπολιά από τους γύρω μας. Τώρα, αν δε μας νοιάζει και μας αρέσει το παιχνίδι και θέλουμε να εμπλακούμε, τα σημάδια είναι εμφανή.

Αρχικά, νιώθουμε ότι κάτι συμβαίνει. Δεν είμαστε χαζοί. Άλλωστε το ένστικτό μας σπάνια πέφτει έξω. Νιώθουμε την ένταση όταν μιλάμε, όταν κοιταζόμαστε, όταν πλησιάζουμε ο ένας κοντά στον άλλον. Έπειτα, υπάρχει το βλέμμα. Αν κάθε φορά που σηκώνουμε το κεφάλι μας ο άλλος έχει τα μάτια του καρφωμένα πάνω μας, ε συγγνώμη, αλλά δεν το αγνοούμε. Ένα άλλο δείγμα είναι πως διαρκώς ανακαλύπτουμε δικαιολογίες για να έρθουμε σε επαφή. Πόσες φορές να πάμε να μιλήσουμε σε κάποιον χωρίς να έχουμε ένα σοβαρό λόγο; Κι όμως. Πόσες ερωτήσεις να μας κάνουν για το ίδιο πράγμα ή να σταματήσουν δίπλα μας στο γραφείο για μια κουβέντα ή μια άκαιρη ερώτηση; Αν τώρα, σε μια συζήτηση μπαίνουν κομπλιμέντα ή σεξουαλικά υπονοούμενα ή μας έρχεται ένα μέιλ στο οποίο υπάρχει κάτι ανάλογο σε σχόλιο ή το κινητό μας έχει πάρει φωτιά από μεταξύ μας μηνύματα, τότε το πράγμα μιλάει από μόνο του.

Ενδεχομένως να πιάνουμε τον εαυτό μας να προσπαθεί για να βγαίνουμε τυχαία μαζί για μεσημεριανό ή να τους ψάχνουμε στο διάλειμμα για παρέα ή να βρισκόμαστε εκτός εργασίας για ποτά μετά τη δουλειά- κι ας είμαστε κομμάτια. Μάλλον αυτό το «μαζί» μάς αρέσει πολύ. Αντιμετωπίζουμε ο ένας τον άλλον έχοντας διαφορετική συμπεριφορά από τους υπόλοιπους. Μπορεί ξαφνικά να νιώσουμε δυο χέρια στην καρέκλα μας, ενώ μια αγκαλιά θα είναι καθημερινό φαινόμενο.

Υπάρχουν φορές που το μυαλό φτιάχνει σενάρια, απλώς και μόνο γιατί στέκεται δίπλα μας με το μέσα μας να φωνάζει «γιατί δε με φιλάει;». Αν η γλώσσα των σωμάτων φωνάζει «σε θέλω» δεν την αγνοούμε κι αν νιώθουμε πως δεν μπορούμε ν’ αντισταθούμε και μας αρέσει, τότε θα πρέπει να περιμένουμε το ξέσπασμα. Μπορεί να είναι σεξουαλική ένταση, ερωτικός πόθος, καθαρές φαντασιώσεις ή τελικά έχουμε αρχίσει κι ερωτευόμαστε; Αυτό θα το διαπιστώσουμε βλέποντας τον εαυτό μας ν’ αντιδρά στη σκέψη του άλλου. Αν πιάνουμε τον εαυτό μας να ονειρεύεται ταξίδια, δείπνα και χουχουλιάσματα κι όχι μόνο φασώματα στις τουαλέτες, κάτι πιο βαθύ συμβαίνει. Κανείς δεν μπορεί ν’ αποκλείσει, άλλωστε, πως μια σεξουαλική ένταση μπορεί να εξελιχθεί σε μια ρομαντική σχέση.

Η σεξουαλική ένταση στη δουλειά είναι ένα συχνό φαινόμενο. Από μας όμως τους ίδιους εξαρτάται αν θα το αγνοήσουμε ή όχι. Αν αναγνωρίζουμε τα σημάδια, αν είμαστε σίγουροι πως αρέσουμε εξίσου, αν μπορούμε να διαχειριστούμε την κατάσταση αυτή στο χώρο εργασίας μας χωρίς να θέσουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο ή δεν ξεφύγουμε κι εκτεθούμε ανεπανόρθωτα, τότε γιατί να μην το απολαύσουμε. Και στην τελική, όσο κρατήσει.