Tα κατά φαντασίαν κέρατα

Έχετε νιώσει κάποιες φορές μέσα στη σχέση σας να αναρωτιέστε αν είναι πολύ καλή για να είναι αληθινή; Και τότε, άραγε, τι κάνεις; Συνήθως χαμογελάς και σκέφτεσαι πως είσαι πολύ ευτυχισμένος και τυχερός, μακαρίζοντας την τύχη σας. Δεν το κάνουν όμως όλοι αυτό. Εγώ, ας πούμε, είμαι μια διαφορετική περίπτωση, που πιστεύει πως για να είναι όλα καλά, κάπου κρύβεται το λάθος. Πως είναι μια υπέροχη σχέση που είναι τόσο ιδανική γιατί με περιμένει ένα λάθος που δεν έχω αντιληφθεί. Σας λέω με βεβαιότητα πως θα μπορούσε να μου απονεμηθεί ο τίτλο της Μάτα Χάρι ως κατάσκοπος εν ενεργεία.

Δεν είχα κανένα δείγμα συμπεριφοράς του συντρόφου μου που θα με έκανε να τον αμφισβητήσω. Σε διαφορετική περίπτωση, θα θεωρούσα δικαιολογημένες όλες τις αντιδράσεις μου, καθώς θα είχα ένα «πάτημα». Το αποτέλεσμα όμως θα ήταν ήδη προδιαγεγραμμένο καθώς δε θα ήμουν διατεθειμένη να συνεχίζω αυτή τη σχέση, στην οποία θα κατέληγα μετά από συζητήσεις μαζί του. Για την ιστορία, η κατάσταση που περιγράφεται αφορά μια υγιή σχέση συναισθηματικής πληρότητας. Κι όμως, στο μυαλό μου, για να συνεχίσω να την έχω, σκέφτομαι πως κάτι υπάρχει που πρέπει να προλάβω. Μήπως μου τη βγει στη γωνία και με πιάσει στον ύπνο; Δε χάνω καλύτερα εγώ τον ύπνο μου για να είμαι σίγουρη;

Πριν προλάβετε να με φασκελώσετε, ακούστε με. Το έχω σκεφτεί πολλές φορές, αλλά ο παρορμητισμός των άλλων σκέψεων είναι πολύ μεγαλύτερος. Ξέρω πως μπορεί να έχω ανεπίλυτα ζητήματα εμπιστοσύνης, καθώς όπως λένε στο χωριό μου «αν καείς από το γάλα φυσάς και το γιαούρτι». Ωραία δικαιολογία αυτή, ε; Καμένος και τσουρουφλισμένος από απιστία στο παρελθόν, δικαιολογείσαι να σου είναι δύσκολο να εμπιστευτείς και να αφεθείς με αποτέλεσμα να ψάχνεις τη σιγουριά στη σχέση με λάθος τρόπους. Κάπως έτσι δεν ξεκινάνε όλα; Κάποιοι δεν πληρώνουν πάντα τις αμαρτίες των προηγούμενων;

Στα κλινικά και εμφανή συμπτώματα της πάθησής μου, είναι η αίσθηση πως ο σύντροφός μου δεν είναι πιστός, αλλά δεν έχω ενδείξεις, αποδείξεις, δεν έχω τίποτα. Πως ίσως να σκέφτεται να το κάνει, αλλά επίσης δε βρίσκω τους λόγους να το κάνει. Κι έτσι, ανασηκώνω μανίκια και ψάχνω. Θυμάστε τη Ρένα Βλαχοπούλου ως ζηλιάρα σε μια παλιά ελληνική ταινία. Κρατήστε λοιπόν ό,τι έκανε εκείνη τότε, με τη μόνη διαφορά πως προσπαθώ να μην το δείξω σχεδόν ποτέ.

Σκέψεις απιστίας ή πως δεν είναι αφοσιωμένος στη σχέση μας, χορεύουν στο κεφάλι μου. Οι δουλειές μας, το άγχος κι ο ελάχιστος χρόνος που περνάμε με κάνουν ανικανοποίητη κι επιφυλακτική. Όσο ο καιρός περνάει, πείθομαι μέσα μου πως αντί για κατάσκοπος θα έπρεπε να γίνω συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας γιατί μάλλον όλα είναι στο μυαλό μου. Ή δεν είναι; Να, αυτά τα μικρά σαράκια έρχονται και τρώνε τις σκέψεις μου και συνεχίζω να το κάνω. Άλλωστε δεν είναι καλύτερα να συνεχίζω να ψάχνω για ν’ αναζητήσω και την πιθανότητα μιας αλήθειας σ’ αυτά που σκέφτομαι από το να πιαστώ στα «πράσα» κοιμισμένη, με το να με κοροϊδεύει για το υπόλοιπο της σχέσης;

Όλο αυτό έρχεται καθημερινά σαν ρουφήχτρα και μου τραβάει όλη μου την ενέργεια. Γίνεται βασανιστικό ψυχικά, καθώς καλούμαι να αποδείξω τα μη αυτονόητα μέχρι του σημείου που δεν μπορώ να εστιάσω σε οτιδήποτε άλλο. Όλη αυτή η καταδίωξή μου, αν συνεχιστεί, θα φέρει παρεξηγήσεις και θα οδηγήσει και στη δική του δυσπιστία, κάποια στιγμή, απέναντί μου. Σε καχυποψία και με ανησυχία, πόσο μπορείς βέβαια να κρατηθείς;

Έχω διαβάσει πολλές φορές άρθρα για παθογενείς συμπεριφορές κι άρρωστες σχέσεις στο παρελθόν κι αναρωτιόμουν αν είμαι ακόμη μία από αυτές. Ξέρω πως η δυσλειτουργία είναι ο κανόνας αυτών των σχέσεων. Όταν μου αναγνωρίζω συμπεριφορές ελέγχου και «χειραγώγησης» -κανονικά έπρεπε να το βάλω εκτός εισαγωγικών αλλά ντρέπομαι– σίγουρα ενισχύω τη σχέση μου να γίνει μία από τις παραπάνω. Φυσικά μόνη μου το κάνω όλο αυτό, καθώς είμαι υποδειγματική προς όλα τα υπόλοιπα. Ωστόσο, δε θα υποκύψω στην αλήθεια, γιατί η άρνηση μου επιτρέπει να συνεχίσω.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα πως συμπεριφέρομαι έτσι, όχι μόνο για να το «παίξω» έξυπνη, αλλά ίσως γιατί έμαθα να έχω τον απόλυτο έλεγχο μιας σχέσης. Να έχω τη δύναμη στα χέρια μου. Αυτή την εξουσία που διεκδικώ κι επιμένω με τους ποιο λάθος τρόπους να διεκδικώ. Αναγνωρίζω πως όλες οι σχέσεις έχουν τα θέματά τους. Δεν είμαστε τέλειοι και με βεβαιότητα σας λέω πως εγώ, καθόλου. Αλλά δεν μπορώ να προχωράω στη ζωή μου βασανίζοντας εμένα κι ίσως αργά ή γρήγορα ανθρώπους που δεν έχουν φταίξει και που το μόνο τους λάθος, τελικά, θα αποδειχθεί ότι ήταν πως επενδύσανε πάνω μου συναισθηματικά. Αν η σχέση χώλαινε ή είχε θέματα εμφανή θα την έθετα ως συζήτηση στο τραπέζι. Αλλά τώρα τι να βάλω; Το δήθεν; Το μήπως; Το αν;

Σήμερα τα έγραψα, κι αυτό ήταν μια καλή αρχή. Ήταν μια ειλικρινής εξομολόγηση -μάλλον- προς τον εαυτό μου με αφορμή αυτές τις γραμμές. Ίσως όλο αυτό να είναι οι άμυνές μου στις προδοσίες του παρελθόντος κι από το να τριγυρνάω κρυφά και να πλάθω ιστορίες, ίσως βοηθήσει να μιλήσω επιτέλους ειλικρινά για τα συναισθήματα ανασφάλειάς μου. Ίσως να του δώσω να διαβάσει κι αυτό που έγραψα. Ίσως.