Τα λόγια που δεν έγιναν πράξεις

Ο έρωτας ξεκινάει από το μυαλό. Εκεί είναι η πρώτη του κατοικία. Xτίζεται με λέξεις, με λόγια και φράσεις που τον ταΐζουμε για να μεγαλώσει. Ατέλειωτες συζητήσεις που «καίνε» τον εγκέφαλό μας. Όχι πως θέλουμε και πολύ να μας συμβεί. Λίγο η δική μας χαλαρότητα στις άμυνές μας, λίγο να ‘ναι γλωσσοπλάστης ο άλλος, έγινε το κακό.

Τα αφτιά μας θέλουν να ακούν, τα μάτια να αρέσκονται όταν διαβάζουν και το χαμόγελο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο κάθε φορά που ερωτικά λόγια ξεχύνονται αβίαστα μόνο για μας. Και όλο αυτό μεταφράζεται σε προσμονή και λαχτάρα. Να δεις, να βιώσεις το αποτέλεσμα των λέξεων. Και εκεί είναι η απογοήτευση. Επαγγελματίες στα όμορφα λόγια. Η επιβεβαίωσή τους μέσω της λεκτικής τους ικανότητας. Προσδοκία αναμονής και ψεύτικες ελπίδες. Και στο τέλος η μοναξιά της απραξίας. Γιατί αυτοί που λένε πολλά, εννοούν τα λιγότερα και πράττουν τα ελάχιστα. Και εκεί που οι λέξεις σε γέμιζαν και γίνονταν ερωτικό τραγούδι, ξαφνικά το μόνο που σου έρχεται στο μυαλό να τραγουδήσεις είναι «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα».

Και αναρωτιόμαστε, αφού δεν, τότε γιατί; Γιατί να μένουν μόνο στις λέξεις που ωριμάζουν τις προσδοκίες μας και μας γεμίζουν λαχτάρες; Για μένα οι προσδοκίες είναι έρωτας. Είναι όλα αυτά που σχεδιάζουμε και περιμένουμε. Είναι οι πράξεις και τα έργα πίσω από τις λέξεις που θα ‘ρθουν και θα μεταμορφώσουν τον έρωτα, σε ζωτικό, πραγματικό, επίγειο. Έχετε νιώσει τον πόνο και την απογοήτευση όταν διαπιστώνετε πως τα λόγια μένουν λόγια; Πόσο λίγος μας φαίνεται ο άλλος. Και εκεί που αγαπούσαμε την τέχνη των λέξεων που φτιάχνονταν μόνο για μας και περιμέναμε τα δείγματα των αποτελεσμάτων τους, παρακολουθούμε να καταρρέει ο έρωτας που χτίσαμε.

Ξέρετε πόσο δύσκολα το μυαλό μας ξεχνάει; Δε θέλει να δεχτεί πως ό,τι έχει ακούσει και έχει περάσει στη μνήμη του στο τέλος δε γίνεται εικόνα. Φωνάζει και αντιδρά γιατί θέλει πράξεις. Θέλει την εικονογράφηση των λέξεων, όχι σε μια εικονική φαντασίωση αλλά σε μια πραγματικότητα. Είπες, είπες, είπες, τι έκανες όμως; Και εκεί διαπιστώνεις την ανεπάρκεια του άλλου σε πράξεις. Γιγάντωσε τις λέξεις και το υπερεκτιμημένο «εγώ» του που τις προφέρει με τόση άνεση και κρύβει την αδυναμία του χαρακτήρα του να τις κάνει πράξεις. Μια κατά τα άλλα πετυχημένα συγκαλυμμένη ανεπάρκεια.

Και στην αντίπερα εκείνοι οι άλλοι, οι βουβοί και αθόρυβοι, που δυσκολεύονται να εκφραστούν και κάθε τους κίνηση μεταφράζεται με χιλιάδες κρυμμένες λέξεις. Που υπάρχουν για να σε στηρίζουν, που είναι δίπλα σου, και με την πιο ασήμαντη χειρονομία τους νιώθεις το μεγαλείο των λέξεων που δεν ξεστόμισαν.

Τι να κάνεις τα όμορφα λόγια όταν δεν μπορείς να τα βιώσεις; Η σιωπή είναι χρυσός. Και η σιωπή του έρωτα είναι οι πράξεις. Δε θέλουμε να μας λέτε πόσο μοναδικοί είμαστε. Θέλουμε να έρχεστε και να μας το δείχνετε. Δεν υπάρχει πρόταση «μου λείπεις». Υπάρχει «έρχομαι, θα βρω τον τρόπο, θέλω να σε δω». Δε θέλουμε «σε σκέφτομαι», θέλουμε ένα κοίταγμα στα μάτια και ένα χάδι που να κρύβει όλες τις σκέψεις και όλα τα νοιαξίματα. Αυτό είναι έρωτας. Και αν δεν μπορείς να τα προσφέρεις δε μιλάς. Σιωπάς. Παραδέχεσαι την αδυναμία σου και σταματάς να δίνεις ελπίδες. Δε λες, πράττεις. Ό,τι μπορείς και όσα αντέχεις. Και σταματάς να μοιράζεις υποσχέσεις και να τις διανθίζεις με  λόγια.

Σας θέλουμε στη ζωή μας και στην καθημερινότητά μας. Αποδείξτε πως οι λέξεις σας δεν είναι άδειες, δεν έρχονται για να προσφέρουν συναισθηματική κάλυψη. Αποδείξτε με πράξεις, με κινήσεις και χειρονομίες τη σημαντικότητά μας. Κάντε τις λέξεις να έχουν ουσία και να παίρνουν μορφή με την υλοποίησή τους. Πάψτε να νομίζετε πως η ικανότητά σας να πείθετε με τα λόγια σας θα σας κρατάει πάντα πρωταγωνιστές στις σχέσεις. Κάποια στιγμή θα κληθείτε να δώσετε στις λέξεις μορφή. Και εκεί θα είναι έκδηλη η αδυναμία σας να κάνετε πράξη τα τόσα όμορφα λόγια.

Φανταστείτε ότι περιγράφετε τη νύχτα που έχετε ονειρευτεί για τους δυο σας, στα λευκά σεντόνια, δίπλα σε ένα ανοιχτό παράθυρο με το ξέπνοο αεράκι. Δεν μπορείτε να αποτυπώσετε ούτε το ελάχιστο της μαγείας που θα υπάρχει όταν τη ζήσετε. Αν μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, ένα συναίσθημα και ένα άγγιγμα θα κάνει αυτές τις λέξεις να έρχονται δεύτερες.

Μηδενίστε τις αποστάσεις ανάμεσα στις λέξεις και τις πράξεις. Τις λέξεις τις μαζεύεις κάποια στιγμή και τις παίρνεις πίσω. Τις πράξεις σου όμως ποτέ. Θα είναι πάντα εκεί. Μείνετε αξέχαστοι για ό,τι κάνατε και όχι για ό,τι είπατε.