Σ’ αυτόν τον κόσμο τον καλό, που λέει και το τραγούδι, υπάρχουν δυο γενικές κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που είναι ζευγαρωμένοι κι αυτοί που είναι single. Σωστά; Λάθος. Υπάρχει κι άλλη μια κατηγορία, αυτών που είναι μαζί, αλλά δεν είναι μαζί γιατί επιλέγουν να ζουν χώρια. Είμαι σίγουρη πως οι single θα αναρωτιέστε πόσο άδικο κι οι ζευγαρωμένοι θα αναρωτηθείτε, «λες;».
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, θα μιλήσουμε για τις γνωστές σχέσεις Living Apart Together. Ο όρος LAT αναφέρεται σε ζευγάρια που έχουν σχέση, αλλά επιλέγουν να ζουν χωριστά για διάφορους λόγους. Λογικό, αν τα ζευγάρια εκ των πραγμάτων και λόγω υποχρεώσεων δουλειάς ζουν μακριά ο ένας από τον άλλον. Αλλά ο όρος αναφέρεται σε ζευγάρια παντρεμένα, που αγαπούν ο ένας τον άλλον, έχουν μια αφοσιωμένη σχέση, αλλά διαφορετικά σπίτια.
Εδώ θα σας καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία, γνωρίζοντας πριν χρόνια ένα ζευγάρι φίλων. Είχαν παντρευτεί από έρωτα τρελό. Έφτιαξαν το σπίτι τους και ξεκίνησαν την κοινή τους ζωή. Στην πορεία διαπίστωσαν ότι το «μαζί» δεν τους πήγαινε, καθώς λίγο οι οικογενειακές προστριβές, λίγο η γκρίνια για την ασυμφωνία της διαχείρισης των οικονομικών, έφερε σύννεφα. Παρ’όλα αυτά κι ενώ το προσπάθησαν, δεν τους έβγαινε. Αποφάσισαν λοιπόν να είναι μαζί, ζώντας χώρια. Κάτι το οποίο για τα δεδομένα της μικρής κοινωνίας του χωριού ήταν αδιανόητο. Έκτοτε, έχουν περάσει πολλά χρόνια και το ζευγάρι είναι ακόμα μαζί, αλλά μένοντας χώρια. Κατάφεραν να βρουν τις ισορροπίες τους, μοιράζονταν τον χρόνο όπως αυτοί είχαν ορίσει και φυσικά μεγάλωσαν από κοινού τα παιδιά τους, έχοντας αναλάβει ρόλους ο καθένας.
Σε μια εξελισσόμενη κοινωνία, τα ανύπαντρα ζευγάρια αναζητούν τη ρομαντική μόνιμη σχέση με συνθήκες ανεξαρτησίας. Πολλοί είναι εκείνοι που συνειδητοποιούν πως πέρα από σκληρά εργαζόμενοι έχουν και τη φροντίδα του σπιτιού μετά το τέλος της εργασίας κι έτσι επιλέγουν να απορρίψουν τον παραδοσιακό ρόλο των συζύγων, κρατώντας λίγο χώρο για τους ίδιους. Κάποιοι υποστηρίζουν, όπως οι φίλοι μου, πως η χωριστή ζωή σώζει τη σχέση καθώς έχουν το δικό τους χώρο, αποφεύγουν διαμάχες κι οικογενειακές συγκρούσεις, δίνουν χώρο στη σχέση τους να αναπνεύσει και γιατρεύουν από απόσταση και με πιο καθαρό μυαλό τα προβλήματα που προκύπτουν. Κάποιοι, επίσης, σκέφτονται πως είναι κι ένας καλός λόγος αποφυγής διαζυγίου.
Ο Αμερικανός ειδικός γάμων και σχέσεων Sims Allen αναφέρει σχετικά με την κατάσταση LAT: «Ακριβώς όπως οι άνθρωποι επιλέγουν να παντρευτούν ή να κάνουν παιδιά αργότερα, μερικοί επιλέγουν να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο όσον αφορά τον γάμο τους. Ειδικά για άτομα που έχουν περάσει τα είκοσι και τα τριάντα τους μόνοι και ζουν μόνοι, η ανεξαρτησία μπορεί να είναι δύσκολο να εγκαταλειφθεί. Το βλέπω ως μια πιθανή αυξανόμενη τάση, καθώς οι singles εξετάζουν τρόπους σύνδεσης που δε θα τους κοστίσει τον προτιμώμενο τρόπο ζωής ή τον τρόπο ζωής τους.»
«{…} Εάν ο καθένας από εσάς έχετε δημιουργήσει καριέρα σε όλη τη χώρα ο ένας από τον άλλον, αλλά συναντηθείτε σε μια πτήση κι ερωτευτείτε, ίσως αποφασίσετε ότι είναι καλύτερο και για εσάς και για τη σχέση σας να διατηρήσετε τη δουλειά σας, τουλάχιστον για μερικά χρόνια. Ή μπορεί το ένα άτομο να αγαπά τα βουνά και το άλλο να χρειάζεται τον ωκεανό, αλλά εσείς το κάνετε να λειτουργήσει ούτως ή άλλως. Ουσιαστικά πρόκειται μια συμφωνία που είναι έξω από το πλαίσιο της παραδοσιακής συμβίωσης. Είναι μια συζήτηση που πρέπει να γίνει νωρίς κι οι δύο σύντροφοι θα πρέπει να είναι μαζί ή τουλάχιστον πρόθυμοι να το δοκιμάσουν και να δουν αν είναι σωστό για τη σχέση τους.»
Ωραία μέχρι εδώ. Και αφού αναλύσαμε το φαινόμενο και τη γνώμη του ειδικού ας έρθουμε λίγο και στη σημερινή πραγματικότητα. Όταν λέμε πως οι σχέσεις χρειάζονται δουλειά δεν εννοούσαμε ποτέ να τις αφήσουμε να ζουν 6 τετράγωνα πιο κάτω κι απλά να βρίσκονται κοντά μας μόνο όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Τι ωραία, όμως, κάντε το εικόνα. Πάντα περιποιημένοι, πάντα έτοιμοι, ούτε άγχη, ούτε «ποιος κατεβάζει τα σκουπίδια σήμερα» ή «ποιος πλένει τα πιάτα».
Οι σχέσεις, όμως, είναι ένα «μαζί». Και φυσικά μπορούμε να κατανοήσουμε το «μαζί» που γίνεται σχέση LAT, λόγω απόστασης επαγγελματικών υποχρεώσεων, αλλά ακόμη και σ’ αυτές τις περιπτώσεις το κινητό και οι βιντεοκλήσεις γίνονται προέκταση του χεριού μας, οσο οι νύχτες μας είναι αξημέρωτες. Οι σχέσεις απαιτούν οικειότητα και μοίρασμα. Και η καρδούλα μας δεν καταλαβαίνει όταν νιώθει από αποστάσεις. Για απαντήστε μου στην ερώτηση, τι θα γίνει αν στις 3 τα ξημερώματα ξυπνήσετε και δε νιώσετε δίπλα σας τον άνθρωπό σας ή γυρίσετε από μια απαίσια μέρα στη δουλειά και το μόνο που θέλετε είναι να μοιραστείτε τον καναπέ σας έχοντας τα χέρια των αγαπημένων τυλιγμένα πάνω σας;
Κι αν ο άλλος είναι μακριά, για πόσο θα τρέχουμε ο ένας κοντά στον άλλον; Κάποια στιγμή θα γίνει πιο αραιό, μετά λίγο περισσότερο μέχρι που στο τέλος θα αναρωτηθούμε μήπως να αποχωρήσουμε από τη σχέση και να αναζητήσουμε κάτι που θα είναι κοντά μας και μαζί μας.
Κι αν, λέω εγώ αν, χρειάζεται τόσο κόπος για να αναζητήσετε τη σχέση σας ή για να ξοδεύετε σε δυο σπίτια επιβαρύνοντας τα οικονομικά σας, διασχίζοντας μια ολόκληρη πόλη για να τους δείτε ή περιμένοντας την επόμενη συνάντηση για να τους πείτε πως είχατε μια απαίσια μέρα στη δουλειά, που δε θα το πείτε γιατί θα έχει ξεχαστεί, πού είναι ο αυθορμητισμός της σχέσης; Πού είναι εκείνα τα μικρά ασήμαντα καθημερινά που κάνουν τις σχέσεις να έχουν αξία; Από σεβασμό, τέλος, δε θίγω σ’ αυτές τις σχέσεις το θέμα των παιδιών, το οποίο είναι επίσης ένα στοιχείο πολύ σημαντικό για την απόφαση μια σχέσης LAT.
Κλείνοντας, θα πω πως όσο η απόσταση μάς κάνει να αγαπάμε πιο έντονα, άλλο τόσο μπορεί να σκοτwσει την αγάπη με τον καιρό και θα θυμίσω τους στίχους από ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι του Στέλιου Ρόκκου:
Κι έμεινα εδώ να μη σου λείψει τίποταΈμεινα εδώ να μη φοβηθείςΝα μη μείνεις μόνη σου και ‘γω στο τίποταΈμεινα εδώ να μη μαραθείς.
Συντάκτης: Ταρασία Γεωργιάδου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
