Η μαμά μου έλεγε «δεν έχεις παιδιά έχεις ένα καημό, έχεις παιδιά, έχεις χίλιους καημούς». Όλοι οι γονείς θα συμφωνήσουμε πως μεταξύ αυτών των χιλίων καημών, συμπεριλαμβάνεται κι εκείνος της φροντίδας της ασφάλειας των παιδιών μας. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό και ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί για τις στιγμές εκείνες που αναγκαζόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά μας στη φροντίδα τρίτων;
Θα ήταν ιδανικό, αν είχαμε το χρόνο και την άνεση, να μη λείπουμε καθόλου από το μεγάλωμά τους. Όταν οι επαγγελματικές μας υποχρεώσεις μάς αναγκάζουν να λείπουμε καθημερινά, όταν δεν είμαστε από τους τυχερούς της ζωής να έχουμε κοντά μας παππούδες και γιαγιάδες, τι κάνουμε; Σφίγγουμε την καρδιά μας και βγαίνουμε προς αναζήτηση babysitter. Μια απόφαση δύσκολη, σημαντική κι αναγκαία, που απαιτεί επίσης χρόνο και προσπάθεια για την ανεύρεσή κατάλληλης/ου υποψήφιας/ου, καθώς θέλουμε το παιδί μας να είναι σε ικανά χέρια Με ποια κριτήρια θα πάρουμε μια τέτοια απόφαση; Ποιες είναι οι πρώτες μας κινήσεις για την επιλογή;
1. Από στόμα σε στόμα
Ίσως η πιο ασφαλής λύση, ειδικά αν είμαστε νεαροί σε ηλικία γονείς. Ρωτώντας άτομα του οικογενειακού και φιλικού μας περιβάλλοντος που ξέρουμε καλά και τα εμπιστευόμαστε, καθοδηγούμαστε από συστάσεις σε ασφαλείς επιλογές.
2. Παίρνουμε συνέντευξη όλων των υποψηφίων
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε όλες τις πιθανές υποψηφιότητες, κάνοντάς τους μια συνέντευξη. Μια καλή ιδέα θα ήταν οι συνεντεύξεις να γίνουν σε οικείο για μας χώρο π.χ. το σπίτι μας, για να μπορούμε να παρατηρούμε όλες τις πιθανές κι απίθανες αντιδράσεις των ενδιαφερομένων. Το καλύτερο θα ήταν να είμαστε ήδη προετοιμασμένοι με μια σειρά ερωτήσεων κι έτοιμοι να κρατήσουμε σημειώσεις.
3. Ελέγχουμε την προϋπηρεσία και τις συστάσεις που μας αναφέρουν
Όχι, δεν είναι αδιακρισία να το κάνουμε. Είναι απαραίτητο να έχουμε μια επικοινωνία με τις οικογένειες τις οποίες ανάφεραν οι υποψήφιοι στο βιογραφικό τους. Ζητάμε με ευγενικό τρόπο τα στοιχεία τους και κάνουμε μια επαφή μαζί τους. Είναι σημαντικό να ξέρουμε αν τα παιδιά είχαν την ίδια ηλικία, ποιες ευθύνες τους είχαν ανατεθεί και πόσο καλά είχαν ανταποκριθεί. Αν υπήρχε ένα υπόβαθρο παρόμοιο μ’ αυτό που εμείς αναζητάμε ή όχι, θα πρέπει να το λάβουμε υπόψιν για την απόφασή μας.
4. Συστήνουμε τα παιδιά μας
Αν πιστεύουμε πως έχουμε καταλήξει, μπορούμε να συστήσουμε το άτομο αυτό στα παιδιά μας και να παρακολουθήσουμε τις αντιδράσεις τους. Πώς λειτουργούν μεταξύ τους; Τι αλληλεπίδραση έχουν; Υπάρχει χημεία; Τα παιδιά πάντα είναι ένας κριτής ειλικρίνειας κι έχουν ανεπτυγμένα ένστικτα. Οπότε, σίγουρα αυτά τα χρειαζόμαστε στην απόφασή μας.
5. Τους αφήνουμε μόνους με τα παιδιά μας
Δύσκολη και γενναία απόφαση, γιατί αντιλαμβάνομαι πως το γονικό ένστικτο φτάνει στο κόκκινο, αλλά πρέπει να το κάνουμε. Βρίσκουμε μια καλή δικαιολογία να λείψουμε από το δωμάτιο αν και ιδανικά θα μπορούσαμε να φύγουμε από το σπίτι και να τους αφήσουμε μόνους με τα παιδιά μας. Βγαίνουμε μια βόλτα στο τετράγωνο, πηγαίνουμε για ψώνια στο μάρκετ της γειτονιάς μας. Χρόνος τόσος, όσος για να γίνει η πρώτη επαφή και να μη νιώσουν τα παιδιά πως τα αποχωριζόμαστε.
6. Ρωτάμε τα παιδιά για την πρώτη τους επαφή μαζί τ@
Τι τους άρεσε; Τι όχι; Πώς ένιωσαν; Παρατηρούμε τη συμπεριφορά των παιδιών όταν έχουμε επιστρέψει. Πώς μας υποδέχτηκαν; Περίμεναν να μας δουν ή δεν αντιλήφθηκαν ούτε καν την άφιξή μας; Κι αν το τελευταίο συμβεί, ας μη βιαστούμε να νιώσουμε ζήλια κι οδηγήσει αυτό προς την απόρριψη, γιατί εν τέλει, αυτό που θέλουμε είναι το παιδί μας χαρούμενο στην απουσία μας.
7. Δίνουμε βαρύτητα στην ηλικία των υποψηφίων
Άτομα πολύ νεαρής ηλικίας ενδέχεται να μην μπορούν να διαχειριστούν προβλήματα που πιθανώς να προκύψουν κατά την επίβλεψη ενός παιδιού. Κι ένας σοβαρός λόγος είναι πως δε διαθέτουν τη συναισθηματική ή ακόμη και τη σωματική ωριμότητα. Οι ειδικοί λένε πως όσο μικρότερα είναι τα παιδιά, τόσο μεγαλύτερη θα πρέπει να είναι η babysitter και να έχει ακόμη μεγαλύτερη εμπειρία. Δεν αφήνουμε τα παιδιά μας ποτέ μόνα σε ανήλικα άτομα, καθώς είμαστε νομικά υπεύθυνοι για ό,τι συμβεί.
8. Αξιολογούμε τις γνώσεις τους σε επείγοντα περιστατικά και ιατρικά θέματα
Λυπόμαστε, αλλά όλα είναι πιθανά να συμβούν. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί σε ένα σοβαρό περιστατικό με το παιδί μας, θα είναι να κάθονται και να κοιτάζουν μη γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνουν. Η σωστή εκπαίδευση στις πρώτες βοήθειες είναι ένα σημαντικό θέμα. Να μπορούν να αντιλαμβάνονται σε περίπτωση ανάγκης να επικοινωνήσουν μαζί μας αλλά και με το γιατρό του παιδιού. Ακόμη, όμως, και να μην υπάρχει η εκπαίδευση, το λιγότερο που πρέπει να έχουν είναι ικανότητα να σκέφτονται ορθολογικά σε έκτακτη ανάγκη.
9. Προσπαθούμε να σκιαγραφήσουμε την προσωπικότητά τ@
Με τη μορφή ερωτήσεων και με τη λίστα που ήδη έχουμε φτιάξει, δε διστάζουμε να ρωτήσουμε οτιδήποτε. Από το αν καπνίζει, αν υπάρχει ασθένεια, αν είναι μόνιμος κάτοικος της περιοχής. Πόση αυτοπεποίθηση διαθέτει; Πόσο προσαρμοστικός άνθρωπος είναι στις δύσκολες καταστάσεις; Δε θα μας χαρίσει το χρόνο που διαθέτει. Θα πληρώσουμε και το κόστος των babysitter δεν είναι μικρό. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως εμπιστευόμαστε το παιδί μας. Άρα, είναι δικαίωμά μας να κάνουμε όσες ερωτήσεις θέλουμε.
10. Εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας
Κι εδώ, θα σας πω τη δική μου εμπειρία όταν αναγκάστηκα να αφήσω την κόρη μου σε πολύ μικρή ηλικία σε babbysitter, καθώς έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά μου. Η γυναίκα που χτύπησε την πόρτα μου στο πρώτο μας ραντεβού, είχε ένα φωτεινό χαμόγελο που με κέρδισε αμέσως. Άφησε εμένα κι έτρεξε προς στην κόρη μου. Το παιδί μου της χαμογέλασε. Όταν μου ζήτησε την άδεια να την πάρει αγκαλιά και της την έδωσα, η κόρη μου αντέδρασε σαν να ήταν στην αγκαλιά της για πολύ καιρό. Αυτό ήταν. Δε σκέφτηκα καν να δω καμία άλλη. Καθώς ήμουν νεαρή μητέρα και δεν ήξερα όλα αυτά για τα οποία έγραψα παραπάνω, εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου και την πρώτη αντίδραση της κόρης μου. Ακόμη και σήμερα, μετά από 23 χρόνια, κάθε φορά που τη συναντάμε έχει το ίδιο φωτεινό χαμόγελο.
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω μπορούμε να νιώσουμε μια πρώτη ασφάλεια για το πώς θα αναζητήσουμε την ή τον κατάλληλη/ο babysitter. Εκείνο που έχει σημασία, είναι να αποδώσει σωστά και να νιώθουμε εμείς ικανοποιημένοι, και σίγουρα ασφαλή κι ευτυχισμένα τα παιδιά μας.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου