9 πράγματα που συμβαίνουν όταν η σχέση μας γίνεται όλη μας η ζωή

«Είσαι η ζωή μου. Ο κόσμος μου ολόκληρος». Λογικό να το έχουμε πει όταν νιώθουμε ερωτευμένοι. Η αγάπη μάς κάνει να νιώθουμε ότι ο κόσμος μας περιστρέφεται γύρω από τα πρόσωπα στα οποία την αφιερώνουμε. Έχουμε μια μικρή ένσταση όμως πάνω σ’ αυτό την οποία θα σας την καταθέσουμε κι αποφασίστε εσείς. Γιατί, η αλήθεια είναι πως το να αφήνουμε τη ζωή μας να περιστρέφεται γύρω από τους συντρόφους μας, έχει και τ’ αρνητικά του.

1. Ζεις μέσα στο άγχος μη σε κρεμάσουν

Φανταστείτε τώρα να είστε καθημερινά με τη φράση «είσαι ο κόσμος μου όλος» στα χείλη. Λυπάμαι αλλά στο τέλος θα ακούσετε κι ένα «πήγαινε παραπέρα γιατί ο κόσμος σου πνίγεται». Νομίζουμε ότι ένας άνθρωπος, η σχέση μας, είναι δεδομένο πως πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα της ζωής μας. Ναι συμφωνούμε να είναι προτεραιότητα, αλλά όχι πάντα η πρώτη ή η πιο σπουδαία. Στο τέλος θα καταλήξουμε να σκοτώσουμε τη σχέση και να τη βυθίσουμε στο άγχος. Οι σχέσεις είναι χαρά και διασκέδαση, όχι αγώνας για να καταστήσουμε τους άλλους το κέντρο της ζωής μας.

2. Πουλάς κομμάτια του εαυτού σου

Στην ανάγκη μας να ορίσουμε τους συντρόφους ως το επίκεντρο της προσοχής μας οδηγούμαστε στο σημείο να αφαιρέσουμε στοιχεία από τον εαυτό μας κι από όλα όσα έχουμε στοχεύσει. Σκεφτείτε πως όταν θέλουμε να φροντίσουμε κάποιον, θεωρείται φυσιολογικό να παραμελούμε δικές μας ανάγκες. Για την ακρίβεια είναι δείγμα βαθιάς αγάπης. Ωστόσο, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι υγιές αλλά οδηγεί στο να μην εξελισσόμαστε οι ίδιοι και κάποια στιγμή η σχέση θα βαλτώσει. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε λοιπόν πως προχωράμε παράλληλα με τους συντρόφους μας κι όχι πίσω τους.

3. Πιέζεις να κάνει το ίδιο

«Εγώ αφήνω τόσα, γιατί δεν κάνει το ίδιο;» Ας σκεφτούμε τους συντρόφους μας να παρατούν τα πάντα για να είναι όλη μέρα δίπλα μας και να ασχολούνται μαζί μας. Στην αρχή, ενδεχομένως να είναι υπέροχο. Μετά από λίγο που θα μας έπνιγε, που θα νιώθαμε ασφυξία και που δε θα είχαμε χώρο να πάρουμε ανάσα, θα αναθεωρούσαμε. Οι άνθρωποι στις σχέσεις χρειάζονται χώρο για ν’ αναπνεύσουν, διαφορετικά πνίγονται και στο τέλος αποχωρούν.

4. Έχεις διαρκώς το αίσθημα του ανικανοποίητου

Αλήθεια, με ποια λογική θα μπορούσαμε να είμαστε ικανοποιημένοι όταν όλη μας η ύπαρξη εξαρτάται από έναν άλλον άνθρωπο; Κι αντίστοιχα, πώς είναι δυνατόν να λειτουργήσει μια σχέση όταν εμείς περιμένουμε να μας ολοκληρώσουν οι άλλοι με την απόλυτη παρουσία τους στη ζωή μας; Δεν μπορεί, είναι απαγορευτικό για τους συντρόφους μας αλλά περισσότερο για μας τους ίδιους.

5. Παρατάς τους φίλους/ χόμπι

Θα μου πείτε τώρα πως αυτό είναι ένα λογικό επακόλουθο του έρωτα. Όχι και πάλι όχι. Έρωτας δε σημαίνει πως χάνουμε την ατομικότητά μας, πως ξεχνάμε τους φίλους μας, τα χόμπι μας και τις συνήθειές μας. Θυμάμαι κάποτε να έχω παραμελήσει τόσο τον εαυτό μου κάνοντας από κοινού ένα αγαπημένο χόμπι του συντρόφου μου, το οποίο μισούσα. Μέχρι που κατάλαβα πως αν είναι να αλλάξω μέρος της ζωής μου για να ταιριάζω με τον άνθρωπο που είμαι ερωτευμένη και να εισπράττω λόγια αγάπης για τις πράξεις μου αυτές, τότε μάλλον είμαι με λάθος σύντροφο.

6. Ο χωρισμός θα είναι ακόμα πιο δύσκολος

Γύρω από τον σύντροφό μας έχουμε ήδη χτίσει ένα κόσμο. Έτσι, αν αυτή η σχέση τελειώσει, τότε ο κόσμος μας θα καταρρεύσει. Όλα στον αέρα χαρτοπόλεμος, που λέει και η φίλη μας η Νατάσα. Και μετά τι; Μόνοι μας, αποσυντονισμένοι, χαμένοι στη μετάφραση της καθημερινότητας, χωρίς τους άλλους δίπλα μας και μπερδεμένοι.

7. Θεοποιείς το ταίρι σου

Οι σύντροφοί μας δεν είναι Θεοί. Είναι απλοί, κοινοί θνητοί με ελαττώματα και παραξενιές. Όσο περισσότερο κλείνουμε τον εαυτό μας γύρω τους όμως, τόσο χάνουμε την αντικειμενικότητά μας γι’ αυτούς. Είναι σαν τα όνειρα που κάναμε παιδιά λέγοντας πως αυτοί που θα αγαπάμε θα είναι ο ήλιος και το φεγγάρι μας, το άστρο της ζωής μας. Μεγαλώσαμε, όμως. Και για να μη φτάσουμε στο σημείο να κατηγορούμε τους άλλους πως δεν ανταποκρίθηκαν στις ρεαλιστικές μας προσδοκίες, θα πρέπει να μάθουμε και να απομυθοποιούμε. Κανείς δεν είναι τέλειος.

8. Δημιουργείς εξαρτήσεις

Οι σχέσεις δεν είναι εξάρτηση. Η πλήρης κι αποκλειστική αφοσίωση του ενός στον άλλον δεν είναι υγιής συνήθεια, είναι απελπισία. Στην τελική, δεν είναι κι αγάπη. Έχοντας τους συντρόφους μας στο κέντρο της ζωής μας και δουλεύοντας μόνο πάνω σ’ αυτόν τον σκοπό, η σχέση γίνεται προβληματική. Έτσι, μπαίνει η θηλιά κι έρχεται ο στραγγαλισμός της.

9. Χειρίζεσαι ή σε χειρίζονται

Στο μυαλό μας οι απαιτήσεις στήνουν χορό. Έτσι, οδηγούμαστε σε ακρότητες και κινούμε τα νήματα για να γίνει το ταίρι μας αυτό ακριβώς ου χρειαζόμαστε, με το πρόσχημα πως εμείς κάνουμε έτσι κι αλλιώς τα πάντα γι’ αυτό. Αντίθετα, μια άλλη προσέγγιση μπορεί να οδηγήσει στο να εκμεταλλευθούν αυτή την αδυναμία μας, και να γίνουμε εμείς οι μαριονέτες στο παιχνίδι ενός συντρόφου που ξέρει ότι επειδή αγαπάμε, θα κάναμε τα πάντα.

Είναι δελεαστικό να στήνουμε -ειδικά σε μια καινούργια σχέση- όλη μας τη ζωή γύρω από ένα άτομο. Αλλά το μόνο άτομο που αξίζει να είναι το κέντρο της ζωής μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Πρέπει να δουλέψουμε με τον εαυτό μας και να νιώθουμε πληρότητα, ακόμη και μόνοι μας. Δεν έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που θα τους κάνουμε «τη ζωή μας όλη». Έχουμε ανάγκη να νιώθουμε πως οι ίδιοι έχουμε μια υπέροχη, ζωή την οποία μπορούμε να μοιραστούμε.