Δεν υπάρχει «δε θέλω σχέση» υπάρχει «δε θέλω σχέση μαζί σου»

Τα γνωστά και χιλιοειπωμένα. «Δεν είμαι έτοιμος για σχέση, περνάω φάση, δεν ξέρω τι θέλω» κλπ. Κουραφέξαλα! Ναι, όλα αυτά είναι κουραφέξαλα, μη μασάτε. Μπορούμε να δεχθούμε πως σε κάποιες περιόδους της ζωής μας, προσεγγίζουμε την ιδέα της δέσμευσης πιο θετικά και σε κάποιες άλλες όχι και τόσο. Όμως αυτό συμβαίνει, όταν εκείνος που έχουμε απέναντί μας δε μας ελκύει και τόσο πολύ. Γιατί αν έχεις μπροστά σου κάποιον που γουστάρεις, δεν υπάρχει περίπτωση να σταθείς σε καμία δικαιολογία και σε κανένα εμπόδιο. Ειδικά αν κι εκείνος είναι διαθέσιμος κι η έλξη είναι αμοιβαία.

Παρότι ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που έχει ανάγκη τη συντροφικότητα, διάφοροι λόγοι στις μέρες μας, μας κάνουν να απομακρυνόμαστε από τους γύρω μας και να απομονωνόμαστε. Αυτό δεν είναι κατακριτέο, καθένας περνάει σκαμπανεβάσματα και χρειάζεται χρόνο με τον εαυτό του. Το σεξουαλικό ένστικτο από την άλλη, είναι πολύ δυνατό στην ανθρώπινη φύση. Έτσι θα συναντήσουμε συχνά το φαινόμενο, κάποιος να πλησιάζει ανθρώπους καθαρά και μόνο για να καλύψει αυτήν του την ανάγκη. Αυτή η τακτική τον γλιτώνει από τις υποχρεώσεις και τον περιορισμό, που αναπόφευκτα φέρνει μια σχέση.

Είναι κάπως δύσκολο για έναν άνθρωπο που έχει συνηθίσει να ζει μόνος να βάλει στη ζωή του κάποιον άλλον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όμως όπως είπαμε και προηγουμένως, αυτό συμβαίνει στις περιπτώσεις που το υποψήφιο ταίρι μας δε μας ελκύει και τόσο πολύ. Προφανώς για να φτάσει κάποιος να ασχολείται μαζί σου,δεν του είσαι αδιάφορος. Είναι διαφορετικό όμως να σου αρέσει κάποιος, απ’ το να σου είναι απαραίτητος. Στην περίπτωση αυτού που δηλώνει πως δε θέλει σχέση, είναι ξεκάθαρο πως να συναντήσει, να μιλήσει, ακόμη και να κάνει έρωτα με τον άλλο, δεν του είναι κάτι απαραίτητο. Δεν το χρειάζεται, άρα δεν το θέλει και τόσο. Ωραία θα ήταν αν συμβεί, αλλά κι αν δε συμβεί, δεν τρέχει κάτι.

Σκέψου όμως την περίπτωση κάποιου, που γουστάρει πολύ αυτόν που έχει απέναντί του. Ας τολμήσουμε να πούμε πως είναι ακόμη κι ερωτευμένος μαζί του. Θα μπορούσε ποτέ να είναι τόσο χαλαρός, στο ενδεχόμενο να μην ξανασυναντήσει αυτό το άτομο; Σίγουρα θα επεδίωκε να τον δει, να τον αγκαλιάσει. Όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε υπάρξει ερωτευμένοι κάποια στιγμή στη ζωή μας. Ξέρουμε καλά αυτό το χειμαρρώδες συναίσθημα και την επιθυμία να βρεθούμε με το αντικείμενο του έρωτά μας, η οποία δε δαμάζεται εύκολα. Ξέρουμε επίσης πόσο άσχημα νιώθουμε, όταν αυτή μας η επιθυμία δεν μπορεί να ικανοποιηθεί. Όταν για οποιοδήποτε λόγο, προσωρινά ή οριστικά, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί με αυτόν που θέλουμε.

Ποιος λογικός άνθρωπος λοιπόν, θα υπέβαλλε μόνος του τον εαυτό του στη διαδικασία να το περάσει όλο αυτό; Να θέλει κάποιον, να νιώθει την επιθυμία να είναι μαζί του κι όμως να επιλέγει ο ίδιος να νιώσει αυτή τη στέρηση. Προφανώς λοιπόν, για να το κάνει αυτό δεν τη νιώθει αυτή τη στέρηση, ούτε και την ανάγκη να είναι με τον άλλο. Αντιμετωπίζει το όλο θέμα ιδιαίτερα χαλαρά, κάτι που καθιστά πασιφανές πως δεν υπάρχουν συναισθήματα. Ίσως μια επιφανειακή έλξη που τον κάνει να ασχολείται μαζί του, όμως τίποτα παραπάνω.

Δεν υπάρχουν κανόνες στη ζωή και στον έρωτα. Κάποια πράγματα όμως, είναι θέμα κοινής λογικής. Όλα είναι πάρα πολύ απλά. Τα κάνουμε περίπλοκα εμείς, είτε γιατί δε θέλουμε να πούμε την αλήθεια, είτε γιατί δε θέλουμε να την αντιμετωπίσουμε. Όταν κάποιος γουστάρει κάποιον άλλο κι αυτό είναι αμοιβαίο, αυτοί οι δυο άνθρωποι θα γίνουν ζευγάρι. Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη της ιστορίας. Αν δε μεσολαβούν πραγματικά ανυπέρβλητα εμπόδια κι όμως η ιστορία αυτή δεν προχωρήσει σε σχέση, κάποιος από τους δύο δε γούσταρε και τόσο, ώστε να ξεβολευτεί. Έχουμε δει ανθρώπους να ξεπερνάνε πραγματικά εμπόδια για να είναι μαζί. Να μηδενίζουν αποστάσεις, να τα βάζουν με όλους για χάρη του έρωτά τους. Δεν μπορούμε να δεχθούμε πως κάποιος που τα έχει όλα στα χέρια του, κάνει πίσω γιατί είναι απλά σε φάση που δε θέλει να κάνει σχέση.