Μυαλά ερωτευόμαστε κι αυτά μας κρατάνε

Πόσο όμορφο να βλέπεις ένα φρέσκο κι ωραίο πρόσωπο όταν ξυπνάς. Να κάνεις έρωτα με ένα καλοφτιαγμένο και σφριγηλό σώμα. Είναι κάτι που αδιαμφισβήτητα επιθυμούμε όλοι. Όμως, ας το σκεφτούμε λίγο καλύτερα. Είναι άραγε αυτό αρκετό να μας κρατήσει ενωμένους με το ταίρι μας; Μετά από λίγο, όταν το πάθος κι η έντονη σεξουαλική έλξη του πρώτου καιρού καταλαγιάσουν, είναι από μόνο του ικανό να καλύψει τις ανάγκες μας;

Ο κάθε ένας από εμάς, οφείλει και πρέπει να σεβαστεί το σώμα του, να το προσέξει, να έχει μια όμορφη περιποιημένη κι υγιής εμφάνιση. Όμως, όσο θετικό κι αν είναι αυτό, ας μη γελιόμαστε. Δεν είναι αρκετό.

Τι να το κάνεις το γυμνασμένο σώμα και το όμορφο πρόσωπο, όταν είσαι στα κάτω σου και χρειάζεσαι έναν άνθρωπο να μπορείς να του μιλήσεις κι αυτός να μπορεί να σε καταλάβει και να σε καθησυχάσει; Όταν χρειάζεσαι κάποιον που δίπλα του θα νιώσεις σιγουριά κι ασφάλεια μα εκείνος δεν έχει τίποτα περισσότερο να σου προσφέρει, πέρα από μια ωραία εικόνα. Πόσο απογοητευτικό να ανακαλύπτεις με τον καιρό, πως τα δικά του ενδιαφέροντα κινούνται αποκλειστικά και μόνο γύρω απ’ τις νέες τάσεις της μόδας, τις νέες ασκήσεις του γυμναστηρίου και το αν ο Brad Pitt χώρισε με την Angelina Jolie.

Φροντίδα χρειάζονται κι οι ψυχές κι οι προσωπικότητες, όχι μόνο τα σώματα. Τα σώματα αποτελούνται από ύλη, γερνάνε, φθείρονται, χαλάνε. Είναι δοχεία που φιλοξενούν την πραγματική μας υπόσταση. Οφείλουμε να τα σεβόμαστε και να τα συντηρούμε όσο καλύτερα γίνεται. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ πως το σώμα μας αποτελεί μόνο ένα μικρό κομμάτι του συνόλου μας.

Εμπεριέχουμε κάτι άυλο, αέναο κι άφθαρτο. Μπορούμε να το ονομάσουμε ψυχή, πνεύμα, νου ή όπως αλλιώς θελήσουμε, δεν έχει σημασία . Υπάρχει όμως κάτι, που κάνει τον καθέναν από εμάς να μιλά διαφορετικά, να σκέπτεται διαφορετικά, ακόμα και να κοιτάει διαφορετικά απ’ τους υπόλοιπους.  Αυτό το κάτι οφείλουμε να το φροντίσουμε και να το καλλιεργήσουμε εξίσου. Διότι σε αυτό οφείλεται η γεύση που αφήσουμε στους άλλους, περνώντας απ’ τη ζωή τους. Τα δάχτυλα θα ξεχάσουν πολύ γρήγορα αυτό που άγγιξαν, όμως η καρδιά δε θα ξεχάσει ποτέ αυτό που ένιωσε.

Βουτώντας στις αναμνήσεις μας, δε θα σταθούμε στην ύλη και στα σώματα, αλλά στην πνευματική πληρότητα που αισθανθήκαμε, καθώς μοιραζόμασταν στιγμές μας με κάποιον άλλο, έξω από εμάς. Κάποιον που όμως κατάφερε, έστω και για λίγο, να ενωθεί με το είναι μας, μέσα από λόγια που βρήκαν τον δρόμο για την ψυχή μας. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα θυμόμαστε για πάντα, αυτοί έχουν χαραχτεί μέσα μας.

Ξεκαθαρίζοντας λίγο περισσότερο τις σκέψεις μας, θα διαπιστώσουμε ότι επρόκειτο για ανθρώπους που είχαν φροντίσει να χτίσουν μία ενδιαφέρουσα και δυνατή προσωπικότητα. Κάτι το οποίο μας ανάγκασε να συνεχίσουμε να τους θαυμάζουμε και να τους βρίσκουμε ενδιαφέροντες, όλο και περισσότερο μέρα με την ημέρα. Τότε που το πάθος του πρώτου καιρού, αρχίζει να ξεθωριάζει.

Ίσως τελικά να είναι κι αυτός ένας λόγος που οι σχέσεις είναι τόσο δύσκολες σήμερα. Ίσως γι’ αυτό να μην κρατάνε όπως παλιά. Διότι έχουμε μάθει να μένουμε στην επιφάνεια και στο φαίνεσθαι. Να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο ωραίο περιτύλιγμα κι όχι στο ωραίο περιεχόμενο. Τα μάτια θα συνηθίσουν την εικόνα, όσο όμορφη κι αν είναι αυτή. Όμως όταν φθάσει η ώρα να σηκώσεις το πέπλο, για να κοιτάξεις πιο βαθιά κι εκεί δε βρεις τίποτα το λαμπερό, θα ανακαλύψεις το χειρότερο είδος μοναξιάς. Αυτής που νιώθεις όντας δίπλα σε κάποιον άλλο.

Αν όμως βρεις έναν ώριμο, καλλιεργημένο άνθρωπο, που έχει φροντίσει να αναπτύξει δοτικότητα κι ενσυναίσθηση. Κάποιον με τον οποίο μπορείς να επικοινωνήσεις, γιατί έχει καταφέρει να αποτάξει εγωισμούς και μικροπρέπειες. Που έχει μάθει να πατάει γερά στα πόδια του. Που έχει γυμνάσει τις πνευματικές του πλάτες, έτσι ώστε να σε κάνει να νιώσεις πως σε αυτές μπορείς να στηριχτείς· τότε αυτόν τον άνθρωπο θα τον θαυμάσεις και πάλι απ’ την αρχή μα για τους σωστούς λόγους αυτή τη φορά.

Η πρώτη εικόνα είναι αναμφισβήτητα πολύ σημαντική μα κι υποκειμενική. Έτσι όλοι μας θα γοητευτούμε κάποια στιγμή από μια ωραία εμφάνιση. Ίσως μάλιστα να γοητευτούμε τόσο πολύ, ώστε να φτάσουμε να ζήσουμε έναν μεγάλο κεραυνοβόλο έρωτα. Δυστυχώς όμως, η ιστορία έχει δείξει ότι κανένας θυελλώδης κεραυνοβόλος έρωτας, δεν οδήγησε σε μια ώριμη, κατασταλαγμένη και πλήρη σχέση. Σε μία σχέση η οποία θα καταφέρει να μεταμορφώσει τον έρωτα σε αγάπη.

Εν κατακλείδι, το ζητούμενο είναι να κρατηθούν οι ισορροπίες. Η ομορφιά και τα όποια οφέλη προκύπτουν από αυτή, δεν πρέπει να αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη και την καλλιέργεια του πνεύματος και της προσωπικότητας. Τυχεροί όσοι γνωρίσαμε ανθρώπους εξίσου όμορφους εξωτερικά κι εσωτερικά, καθώς το ένα δεν αναιρεί το άλλο.