Θέλω τόσο να έρθεις απόψε το βράδυ

Σε ξέχασα, έτσι λέω σε όλους. Έτσι λέω κυρίως στον εαυτό μου. Προχώρησα, ενθουσιάστηκα ξανά με ανθρώπους, με μέρη, με μυρωδιές που επιτέλους δεν ήταν δικές σου. Σε ξεπέρασα. Το είπα τόσο συχνά, που σχεδόν έπεισα ακόμη και τον ίδιο μου τον εαυτό. Μα αυτό το βράδυ λύγισα, σε επιθύμησα. Μου λείπεις τελικά ακόμα. Ακόμα γαμώτο.

Πώς με έπιασε πάλι έτσι το παράπονο, με αυτό το ποτήρι κρασί στα χέρια, να σε σκέφτομαι; Να μας σκέφτομαι. Όπως ήμασταν τότε. Μαζί. Ζευγάρι, ερωτευμένοι, ευτυχείς. Μα κυρίως μαζί. Θυμήθηκα κάθε σπιθαμή του κορμιού σου και με σκοτώνει που δεν ξέρω πώς να είναι τώρα, που δεν το αγγίζω εγώ μα μια άλλη.

Και θέλησα τόσο πολύ να ακουμπήσω πάνω σου απόψε το βράδυ. Να γίνεις το σφουγγάρι που θα μαζέψει κάθε μου έγνοια, να ακουμπήσω πάνω σου το βάρος της ψυχής μου, όπως τότε και να ξεκουραστώ. Παραδόθηκα απόψε, μετά από καιρό, σε αυτές τις ανόητες σκέψεις μου, σε αυτά μου τα γιατί, που τελικά είχαν μόνο σωπάσει για λίγο, μα δε φιμώθηκαν. Πώς γίνεται εμείς να είμαστε χώρια; Πώς μπόρεσαν οι δικές μας ζωές να ξαναγίνουν παράλληλες;

Είναι κάποιες ψυχές που έρχονται στον κόσμο ξανά και ξανά, ξαναβρίσκονται και ξαναχάνονται κι έτσι κυλάν οι ζωές. Απόψε πίστεψα για μια στιγμή, πως κάτι τέτοιες ψυχές έχουμε κι εμείς, που θα ξαναβρίσκονται και θα ξαναχάνονται. Το πίστεψα και με τρόμαξε, το κλότσησα αμέσως από τη σκέψη μου. Δεν είμαι εγώ για αυτές τις μελό σκέψεις. Ή μήπως έγινα τελικά, τι να συμβαίνει; Τι το ξεχωριστό έχεις τέλος πάντων και στοιχειώνεις το μυαλό μου; Όσο κι αν το ξεγελώ, καταφέρνεις και το νικάς.

Ίσως και να με παρηγορεί τελικά αυτή η εκδοχή τώρα που το καλοσκέφτομαι. Αν είναι να ξανάρθεις, θα έρθεις κάποια στιγμή, έτσι ξαφνικά, όπως την πρώτη φορά. Αν τελικά είμαστε από αυτές τις ψυχές, που είναι δεμένες με αόρατα νήματα και χρυσές κλωστές, θα το δείξει το μέλλον. Δεν πρέπει να επέμβω, η ζωή ξέρει καλύτερα. Για την ώρα, συνεχίζω όπως κατάφερα να μάθω να πορεύομαι. Μόνη ή με αδιάφορους συντρόφους. Κι οι μέρες θα κυλούν. Συνήθισα πια, μπορώ να το κάνω. Κι αν κάποια βράδια η καρδιά αντιδρά και σε καλεί, εγώ θα σωπαίνω και θα περιμένω. Αν είναι να ξανάρθεις, θα φανείς και τότε δεν θα έχω πια καμία αμφιβολία.

Θα περάσει κι αυτό το βράδυ, μια κρίση είναι. Είναι που μου έπεσαν πολλά τελευταία και σε χρειάζομαι περισσότερο. Μα αύριο θα είναι αλλιώς, μια καινούρια μέρα. Εσύ θα ξανά κρυφτείς καλά μέσα στο μυαλό μου, δε θα σε βλέπω πια. Θα είμαι απασχολημένη με τις δουλειές μου, τα φλερτ και τους φίλους μου. Όλα θα είναι καλύτερα αύριο, πιο καθαρά, χωρίς να με θολώνει το αλκοόλ. Καληνύχτα λοιπόν αγαπημένε μου, δε θα σε ξανασκεφτώ για πολύ καιρό.

Σ΄ αγαπάω ακόμα.