Είναι η ζωή δική σου όταν οι επιλογές είναι άλλων;

Χωρίς ίχνος προσωπικής βούλησης βρεθήκαμε να υπάρχουμε σ’ αυτόν τον κόσμο. Γεννηθήκαμε σε μια χώρα, σε μια πόλη, από μία γυναίκα κι έναν άντρα. Καμία από αυτές τις επιλογές δεν ήτανε δικές μας. Από ‘κει και πέρα όμως, εμείς επιλέγουμε. Εμείς ευθυνόμαστε για την κάθε μας πράξη κι εμείς αντιμετωπίζουμε τις όποιες συνέπειές της, είτε θετικές είτε αρνητικές.

Για 21 χρόνια ζούσα για να ευχαριστώ τα «θέλω» άλλων. Κυρίως των γονιών μου. Της οικογένειάς μου, των δασκάλων μου, των φίλων μου. Της κοινωνίας. Έκανα αυτό που έλεγαν πως έπρεπε. Αυτό που ήταν το «σωστό». Ακολουθούσα πιστά μια προκαθορισμένη πορεία, με υποτιθέμενο στόχο την προσωπική μου (τι ειρωνεία!) επιτυχία.

Προφανώς, όχι τη δική μου επιτυχία. Αυτή των γύρω μου. Ο καθένας έχει τη δική του ερμηνεία στη λέξη «επιτυχία». Για άλλους είναι η δόξα, για άλλους τα λεφτά, για άλλους τα πτυχία. Για ‘μένα είναι απλά η ελευθερία. Γιατί όταν είμαι ελεύθερη, αναπνέω. Κι όταν αναπνέω, ζω.

Μέχρι που μια μέρα ξέσπασα κι είπα «Αυτό ήταν, ως εδώ!». Κουράστηκα να ζω μια ζωή που δεν είναι δική μου. Έφυγα απ’ το «σπουδαίο» πανεπιστήμιο και παράτησα τη «σπουδαία» σχολή (σπουδαία σε εισαγωγικά γιατί όντως μπορεί να ήταν για άλλους, όχι όμως για ‘μένα). Επιλογές που θεωρητικά μόνη μου είχα πάρει, όταν έστειλα αιτήσεις πριν δυο χρόνια. Επιλογές επηρεασμένες κι όχι συνειδητές.

Απ’ τη μέρα που αποφάσισα να πάρω τη ζωή μου στα δικά μου χέρια, όλα άλλαξαν. Είμαι επιτέλους ελεύθερη, είμαι ευτυχισμένη! Ξεκίνησα να κάνω όσα πάντα ήθελα και ποτέ πριν δεν έκανα, για να μη με κρίνουν. Επιτέλους έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου, και να τον αποδέχομαι για ό,τι ακριβώς είναι, με τα καλά του και τα κακά του. Σταμάτησα να αναζητώ την αναγνώριση άλλων.

Αν και πολλοί δεν ενέκριναν και δεν εγκρίνουν ακόμα τις νέες μου αποφάσεις, δεν τους αφήνω να με επηρεάζουν πια. Εγώ αυτή είμαι! Δεν μπορώ να ελέγξω τις σκέψεις και τις πράξεις κανενός, παρά μόνο του εαυτού μου.

Στη ζωή ερχόμαστε μόνοι και φεύγουμε μόνοι. Στην πορεία συναντάμε ανθρώπους∙ άλλοι έρχονται για να μείνουν, άλλοι έρχονται για να φύγουν. Άλλοι περνούν απλώς για να μας δώσουν ένα μάθημα. Πάρε ό,τι έχεις να πάρεις απ’ τον καθένα και δώσε ό,τι έχεις να δώσεις. Μη δώσεις, όμως, ποτέ το δικαίωμα να χειρίζονται τη ζωή σου.

Άσε τους κανόνες, τα πρότυπα, τους περιορισμούς, τους καθωσπρεπισμούς. Δεν έχεις χρόνο γι’ αυτά! Ζήσε όπως γουστάρεις και μην αφήσεις κανένα να σε τραβήξει πίσω. Όποιοι σε αγαπούν πραγματικά, θα σ’ αγαπούν γι’ αυτό που είσαι. Και σ’ όποιον δεν αρέσει, δικό του πρόβλημα.

Κάνε την κάθε σου πράξη, πάρε την κάθε σου απόφαση. Ατομικά. Συνειδητά. Ζήσε τη δικιά σου ζωή, όχι των άλλων! Αν δε ζήσεις εσύ τη ζωή σου, ποιος θα τη ζήσει για ‘σένα;