Απ' τις πολλές αγκαλιές στη μία και μοναδική

Να ‘ταν τα νιάτα δυο φορές δε λένε; Τι ωραία που είναι αυτή η δεκαετία των 20 με 30! Φοιτητική ζωή, ανεμελιά, πρώτες δουλειές, πρώτες ευθύνες, πρώτες σοβαρές σχέσεις, πρώτα λάθη, πρώτες εμπειρίες που μας γίνονται μάθημα και καθορίζουν όλες τις υπόλοιπες. Σ’ αυτή τη δεκαετία είναι που δίνουμε πόνο, όχι αστεία. Θέλουμε να φάμε τη ζωή με το κουτάλι, βράζει το αίμα μας, ένα πράγμα. Να δοκιμάσεις λίγο από ‘δω, να δεις λίγο κι από κει. Άλλοι ψάχνουν μια σχέση σταθερή να δουν τη γλύκα, άλλοι πάλι προτιμούν τις «σχέσεις» της μιας βραδιάς που γι’ αυτούς έχει μια γλύκα παραπάνω.

Ο καθένας λειτουργεί σύμφωνα με τη φάση στην οποία βρίσκεται και με τα «θέλω» του τη δεδομένη στιγμή, τα οποία σήμερα είναι έτσι κι αύριο αλλιώς που λέει ο λόγος· από σταθερότητα σκίζουμε όπως βλέπετε. Τι είναι καλύτερο όμως όταν έρχεται η στιγμή να διαλέξουμε να έχουμε κάποιον δίπλα μας; Να βρούμε έναν σύντροφο με μπόλικη εμπειρία να φαν’ κι οι κότες, χορτασμένο ή κάποιον όσο το δυνατόν περισσότερο ανέγγιχτο ας πούμε; Εδώ οι απόψεις διίστανται.

Στη πρώτη περίπτωση, έχουμε τους μεγάλους παίχτες που παίζουν μπάλα κι εξασκούν το άθλημα καλά από μικροί. Γυναίκες ή άνδρες που από επιλογή ή από συγκυρίες δεν είχαν κάτι σταθερό κι έμαθαν στο από ‘δω κι από κει. Δεν τους αρέσει να δίνουν αναφορά, βαριούνται εύκολα κι είναι δύσκολο να τους κρατήσεις. Παίζει βέβαια και το άλλο. Να ήθελαν κάποια στιγμή να σοβαρευτούν με κάποιον και να μην ήθελε αυτός ο κάποιος. Αχ, αυτά τα αμοιβαία πόσο δύσκολο να τα βρεις. Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε εκείνους που από μικροί βρήκαν κάποιον και πορεύονται μαζί ή εκείνους που πέρασαν τη δεκαετία των 20 χαλαρά, χωρίς πολλά-πολλά, κάνα 2 σχέσεις μεγάλες και τέλος. Εδώ έχουμε λιγότερη εμπειρία κι αν έχεις κάνει σχέση μόνο μ’ έναν και χωρίσεις δεν μπορείς να ξέρεις πώς είναι πραγματικά οι σχέσεις. Ο αριθμός 1 βλέπεις, δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού, όπως μάθαμε και στη στατιστική. Μαθαίνεις σε μια συγκεκριμένη κατάσταση και δεν έχεις ιδέα πόσα άλλα πράγματα μπορούν να σου προσφέρουν διαφορετικοί άνθρωποι μέχρι να βρεις αυτό που σου ταιριάζει περισσότερο.

Όλα είναι θέμα προτιμήσεων, τι ψάχνει ο καθένας. Εγώ θα σταθώ όμως στηn πρώτη περίπτωση, του λεγόμενους “players”, γιατί νομίζω πως είναι κι οι πιο παρεξηγημένοι. Αυτό γιατί η κοινωνία μερικές φορές κατακρίνει αυτούς που αλλάζουν συνέχεια συντρόφους και δεν μπορούν να μείνουν σε κάτι σταθερό. Είτε θα πουν ότι κάτι πάει λάθος μαζί τους είτε απλώς ότι είναι ανεύθυνοι και τους αρέσει μόνο να παίζουν. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως παρατηρώ πως εκείνοι που στα νιάτα τους έχουν περάσει περισσότεροι σύντροφοι απ’ τη ζωή τους, λειτουργούν πιο συνειδητοποιημένα απ’ τα 30 και μετά και μη σας πω ότι είναι κι οι πιο πιστοί. Χόρτασαν εμπειρία, πέρασαν τα καλά, πέρασαν τα δύσκολα, γνώρισαν διαφορετικούς χαρακτήρες και τώρα πια ψάχνουν λιμάνι για να αράξουν. Ξέρουν τι θέλουν και τι όχι, τι δεν τους αρέσει καθόλου και τι γουστάρουν πολύ. Κι όταν το βρουν το καταλαβαίνουν και το κρατάνε.

Ναι λοιπόν, αυτούς υποστηρίζω. Αυτούς που όλοι τουλάχιστον κάποια στιγμή στη ζωή μας στιγματίσαμε ως ανώριμους επειδή δε στέριωναν με άνθρωπο. Και; Λέει αυτό κάτι για το χαρακτήρα ενός ανθρώπου; Εγώ θα ‘λεγα ότι σ’ αυτές τις ηλικίες ίσως θα έπρεπε όντως να λειτουργούμε έτσι. Να κάνουμε αυτά που έχουμε στο μυαλό μας ώστε να μη μείνουμε με τα απωθημένα, γιατί αυτό είναι το χειρότερο. Να μπορούμε να σχηματίσουμε καλύτερα τα κριτήριά μας. Για να μάθεις τι θέλεις, πρέπει πρώτα να μπορείς να αναγνωρίσεις όλα εκείνα που δε θέλεις έτσι δεν είναι; Κρίμα δεν είναι να βιαστείς και μετά να τυραννιέσαι μ΄ όλα εκείνα που ήθελες να κάνεις σαν ελεύθερος και δεν πρόλαβες; Κι ακόμα πιο κρίμα είναι γι’ αυτό το λόγο να απατάς ή να παίρνεις διαζύγιο λίγα χρόνια μετά το γάμο.

Γι’ αυτό σας λέω άδικα τους κατηγορούμε. Συνήθως η πλειοψηφία αυτών που λειτουργούν έτσι, κάποια στιγμή στη ζωή τους βρίσκουν εκείνο το άτιμο το «κλικ» και γίνονται άλλοι άνθρωποι. Σοβαρεύονται και ξαφνικά εκεί που έκαναν ζωή τύπου «Θα ζήσω ελεύθερο πουλί» μετατρέπονται σε  «Σε θέλω, με θέλεις, γιατί δεν παντρευόμαστε;». Έτσι απλά, μόλις βρεις κάποιον που να στο εμπνέει, γίνεται αυτόματα. Κι ασ’ τους να λένε για τα κριτήριά τους. Σ’ αυτούς είναι που έρχεται κατακούτελα ο έρωτας από κάποιον που δεν το περίμεναν ποτέ. Μην τους φοβάστε λοιπόν τους πολυταξιδεμένους από αγκαλιά σε αγκαλιά. Στο κάτω-κάτω  ό, τι κάνει ο καθένας στο παρελθόν του δεν έχει σημασία, έχει παρέλθει. Το μέλλον σας να φτιάξετε, εκεί είναι το ζουμί.