Άτιμο πράγμα έμπνευση. Έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις κι ίσως όταν δεν τη χρειάζεσαι τόσο. Μα τις φορές που πρέπει να μιλήσεις, να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, να γράψεις μια έκθεση ή να βρεις το δίκιο σου βρε αδερφέ, το απόλυτο τίποτα. Στέκεσαι εκεί μούγκα ή τουλάχιστον αυτά που σου ‘ρχονται και λες, δεν είναι ποτέ όσο ολοκληρωμένα όσο θα ήθελες. Μπορεί να τα ετοιμάζεις και να τα σκέφτεσαι από καιρό, να τα μαζεύεις και να ‘ναι οργανωμένα στο μυαλό σου, μα όταν έρχεται επιτέλους εκείνη η ώρα που πρέπει να τα ξεστομίσεις ή να τ’ αποτυπώσεις σε χαρτί, σβήνονται όλα.
Κάθεσαι μετά μόνος και εκεί στο άκυρο ξαφνικά σου ‘ρχονται όλες οι καλές απαντήσεις. Οι καλές ατάκες και τέλος πάντων όλα αυτά που είχες ακόμα να πεις ή να προσθέσεις. Σε ποιον δεν έχει τύχει; Πόσες φορές χάσαμε το δίκιο μας επειδή απλώς δεν είπαμε όλα όσα θέλαμε να πούμε; Πόσες συζητήσεις έμειναν στη μέση; Πόσα τραγούδια έμειναν μισά; Πας εκεί για να τα βρείτε και χωρίζεις. Στέλνεις για να ζητήσεις συγγνώμη και μαλώνεις παραπάνω. Θέλεις να γράψεις ένα άρθρο, μια επιστολή ή οτιδήποτε και τίποτα, το απόλυτο κενό. Όλες οι καλές ιδέες σου έρχονται μετά αλλά μετά που τα θυμάσαι είναι πια αργά. Χάθηκε η κατάλληλη στιγμή που έπρεπε να ειπωθούν και δε γυρνάει πίσω.
Την έμπνευση δεν μπορείς να την προκαλέσεις. Όσο και να προσπαθείς ή θα την έχεις εκεί που δεν το περιμένεις ή καθόλου. Κι ας ετοιμάζεις εσύ μεγάλους λόγους κι επιχειρήματα κι ας πηγαίνεις κάπου προετοιμασμένος να βγάλεις λόγο κι ας έχεις πολλά να πεις. Άπαξ και αγχωθείς ή θολώσεις απ’ το συναίσθημα ή απ’ τη βιασύνη να τα πεις όλα, σίγουρα εν τέλει κάτι θα ξεχάσεις, μη σου πω μπορεί να μη βγάλεις ούτε άχνα. Σαν να γίνεται επίτηδες κάθε φορά που σχεδιάζουμε κάτι να μη πηγαίνει ακριβώς έτσι όπως το θέλουμε γιατί κάποιος άλλος εκεί πάνω έχει άλλα σχέδια.
Γενικότερα μας συμβαίνει αυτό, όχι μόνο όταν έχουμε να πούμε ή να γράψουμε κάτι. Ακόμα κι όταν προγραμματίζουμε να κάνουμε κάτι ή κάπου να πάμε. Δεν το ‘χετε παρατηρήσει ότι δε μας βγαίνει πάντα ακριβώς έτσι όπως θα θέλαμε; Σαν να μην μας εμπνέει κατάλληλα η στιγμή, σαν να μην είναι κάτι για να γίνει. Κι οι φορές που θα πας κάπου τυχαία, που θα γίνει κάτι απρογραμμάτιστο γιατί κάποιος ή κάτι θα σε εμπνεύσει να το κάνεις, είναι αυτές που θα περάσεις και καλύτερα και συνήθως σου μένουν κι αξέχαστες. Τα καλύτερα ξενύχτια, οι πιο καλές συζητήσεις ακόμα κι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι που κρατάμε δίπλα μας είναι κάτι σαν τη δική μας προσωπική ατζέντα ιδεών.
Τώρα για το πότε τελικά έρχεται αυτή η ρημάδα η έμπνευση είναι άλλο θέμα. Αρκεί ένα τραγούδι, ένα όμορφο τοπίο, μια μυρωδιά ή ο κατάλληλος άνθρωπος να σου δώσει το έναυσμα να δημιουργήσεις, να εκφραστείς ακόμα να περάσεις και καλά. Όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς από κάπου εμπνεύστηκαν και μεγαλούργησαν, το ίδιο κι οι επιστήμονες. Από βιώματα, από δύσκολες συνθήκες από προβλήματα, από έρωτα. Στον έρωτα ειδικά χρωστάμε ταινίες που άφησαν εποχή και πλήθος τραγουδιών που μας συντροφεύουν στην καθημερινότητά μας. Μπορείς να κάτσεις να προσπαθήσεις να γράψεις ένα τραγούδι ή ένα σενάριο μα με το ζόρι μόνο το χρόνο σου θα χάσεις. Πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα και τη σωστή στιγμή μ’ ένα στιλό στο χέρι να δώσεις ζωή στη σκέψη σου. Για όλα υπάρχει αυτή η κατάλληλη στιγμή.
Το να το ζορίσεις μόνο μέτρια αποτελέσματα θα φέρει. Αποτελέσματα που θα στερούνται αυθορμητισμού και ποιότητας και πιστεύω κανείς δε συμπαθεί το μέτριο. Γι’ αυτό θα ‘λεγα να μην το πολυπροσπαθούμε. Αυτό που βοηθάει είναι να είσαι δίπλα σε ανθρώπους που σε εμπνέουν να γίνεις καλύτερος ή να αλλάξεις τη ζωή σου αν η τωρινή δε σε καλύπτει. Να ταξιδεύεις και να βλέπεις όμορφα τοπία γιατί η φύση είναι η καλύτερη έμπνευση. Να ζεις γενικότερα κι όλο από κάπου θα έρθει που θα πάει, όπως έρχεται κάθε τι καλό– ακριβώς εκεί που δεν το περιμένεις!
Συντάκτης: Φιλομήλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
