Όσα και να δοκιμάσεις με το ταίρι, το «παραδοσιακό» έχει άλλη γλύκα

Πολλές ταινίες βλέπουμε παιδιά! Κι όχι μόνο τις βλέπουμε, αλλά όταν κάτι μας τραβάει ιδιαιτέρως την προσοχή ή μας ενθουσιάζει, δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να προσπαθήσουμε να το θέσουμε σε εφαρμογή κι οι ίδιοι. Έτσι για την αλητεία, ρε παιδί μου. Σκέφτεσαι πως, αν μπορούν να το κάνουν αυτοί και να φαίνεται εύκολο, τότε για να μην μπορώ εγώ; Σε τρώει, θέλεις να δοκιμάσεις κι εσύ. Δε μιλάω για επιστημονική φαντασία, τύπου είδα το Spiderman και θ’ αρχίσω να πηδάω στα μπαλκόνια, αλλά για άλλου είδους ακροβατικά πιο προσωπικά ας πούμε.

Τι εννοώ; Από τότε που βγήκαν ταινίες όπως οι «9 1/2 Εβδομάδες», «Οι πενήντα αποχρώσεις του Γκρι», σειρές με τα Ιατρικά επείγοντα που γίνεται χαμός σ’ αυτές τις εφημερίες -απορώ πότε δουλεύουν- γενικότερα, έπειτα από την επιρροή του διαδικτύου κι απ’ τα εκατοντάδες χιλιάδες βίντεο που μπορεί να τύχει να δούμε μας μπαίνουν ιδέες, θέλοντας και μη. Καταρχάς, δεν μπορούμε να ξαναδούμε τα νοσοκομεία με το ίδιο μάτι και πάντα θ’ αναρωτιόμαστε αν όντως συμβαίνουν εκεί μέσα όλα αυτά που βλέπαμε στο “Grey’ s Anatomy” σε αποθήκες και δωμάτια ξεκούρασης -και καλά. Τελικά νοσοκομείο ήταν αυτό ή κέντρο γνωριμιών που σώζουμε και καμιά ζωή πού και πού και πού; Παρακαλούνται οι νοσηλευτές κι οι γιατροί να μας δώσουν μια απάντηση γιατί μας τρώει η περιέργεια.

Το θέμα είναι ότι βλέποντας τέτοιου είδους ταινίες ή ακούγοντας από φίλους εμπειρίες για βραδιές με ακροβατικά, τελετουργικά, παιχνίδια, παγάκια και χορούς εξωτικούς με φρούτα, πέπλα και τα συναφή, σου μπαίνει στο μυαλό να τα δοκιμάσεις. Νομίζεις πως θα είναι ακριβώς έτσι όπως το είδες να το κάνουν οι άλλοι σε μια σκηνή προβαρισμένη 1.455.8267,5 φορές, αλλά δεν. Ο χορός, βλέπεις, τελικά ότι δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Είναι τέχνη, θέλει δουλειά και για να λέμε και την αλήθεια δεν μπορούμε να ‘μαστε όλες σαν την Kim Basinger. Τα μαστίγια κι οι χειροπέδες βγάζουν κάτι αισθησιακό όταν τα βλέπεις, δε λέω, αλλά στην πράξη δεν αρέσει σε όλους να χτυπιούνται ή να τους δένουν και να τους αφήνουν. Στάσεις διαφορετικές, παράξενες που έχεις στο μυαλό σου, πρώτα ρωτάς, παίρνεις μια φιλική γνώμη, ψάχνεις στο διαδίκτυο να δεις πώς γίνονται, να είσαι προετοιμασμένος κι όταν πας εκεί φυσάς, ξεφυσάς· όχι από απόλαυση αλλά από καμιά κράμπα.

Οκ, κάτι απ’ αυτά σε μερικούς πιάνουν. Τα δοκιμάζουν και τους αρέσουν, αν ταιριάζουν και στους δύο, αλλά δεν είναι όλοι για όλα. Όλα προέρχονται απ’ την πεποίθησή μας ότι για να γίνει καλύτερο το «κρεβάτι» μας ή για να κρατήσουμε το ενδιαφέρον του συντρόφου μας θα πρέπει συνεχώς να προσπαθούμε να το εξελίξουμε δοκιμάζοντας καινούρια πράγματα. Αποκαλυπτικά εσώρουχα, παιχνίδια ρόλων, δέσιμο ματιών, σκάλες, δημόσιες συνευρέσεις, νέες άβολες στάσεις τύπου σε πετάω στον αέρα σβούρα. Πάρε μια γεύση κι απ’ αυτά κι αν σας ταιριάξουν καλώς, μόνο πρόσεχε προσπαθώντας να περάσεις μια νύχτα αξέχαστη, μην την περάσεις σε κανένα νοσοκομείο. Πάλι αξέχαστη θα σου μείνει βέβαια, αν είναι σαν του Grey’s anatomy.

Μην το γελάτε, σύμφωνα με έρευνες σχετικά με τα ατυχήματα επί του έργου, το 45% δήλωσε ότι έχει τύχει να πέσει εκείνη τη στιγμή απ’ το κρεβάτι ή να χτυπήσει κατά λάθος τον άλλον. Τώρα σε σκάλες δεν ξέρω, όλο και κάποιος θα ‘χει πέσει.

Ρε παιδιά, όσα και να δοκιμάσετε πάλι στα απλά και παραδοσιακά θα καταλήξετε. Σίγουρα αποτελέσματα. Πάθος να υπάρχει και συναίσθημα και δένει το γλυκό. Δεν είναι το τυραννάς και πολύ το θέμα, τι να κάνεις, πώς να το κάνεις κι αν φαίνεται ωραίο. Όλα θέμα χημείας είναι ούτως ή άλλως αφού αν δεν υπάρχει αυτή, ούτε το πιο περίτεχνο κόλπο δε θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η χημεία δεν απαιτεί προσπάθεια, απλά συμβαίνει. Με λίγη συζήτηση μπορείς να μάθεις τι αρέσει στον άλλον και τι είναι διατεθειμένος να κάνει και να το δοκιμάσεις, δε χάνεις και τίποτα. Το πολύ-πολύ να γελάτε στο τέλος ή να κλαίτε, υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο.