Στο τέλος καταλαβαίνεις αν και τι ένιωσες

Περίεργο πράγμα οι σχέσεις. Όμορφο, αλλά περίεργο αν το καλοσκεφτείς. Σαν να αποπροσανατολίζεσαι ένα κλικ όταν είσαι δεσμευμένος, ό,τι είδους δέσμευση κι αν είναι αυτή. Ξεκινάτε κι είστε στη φάση του φλερτ, προχωράει η κατάσταση, είστε αρκετά χρόνια μαζί, αρχίζει να φθείρεται αυτό που έχετε. Τα συναισθήματα σε κάθε περίπτωση διαφέρουν, γιατί πρόκειται για φάσεις κάθε σχέσης. Το θέμα είναι αν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος ότι όσα νομίζεις πως νιώθεις σε κάθε φάση συνάδουν με την πραγματικότητα. Κι αν όχι, πότε μπορείς να καταλάβεις τι νιώθεις πραγματικά;

Η απάντηση είναι ότι μόνο στο τέλος μπορείς να δεις τα πράγματα ξεκάθαρα. Μόνο όταν τελειώσει κάτι ή όταν το χάσεις μέσα απ’ τα χέρια σου συνειδητοποιείς τι είχες κι αν άξιζε τον κόπο ή όχι. Εκεί βρίσκεται η απάντηση που σου ανοίγει τα μάτια. «Το τέλος ήταν μαγεία», λένε κι είναι δύσκολο να καταλάβεις αρχικά τι θέλει να πει ο ποιητής μ’ αυτή τη φράση. Μετά από εμπειρίες με διαφορετικούς ανθρώπους καταλαβαίνεις ότι παρά τη θλίψη και τη μελαγχολία που κουβαλάει κάθε τέλος, υπάρχει και μια ανεξήγητη φώτιση που ‘ρχεται απ’ το πουθενά και ξεκαθαρίζει το τοπίο.

Καλώς ή κακώς, το συναίσθημα καμιά φορά θολώνει -είτε είναι θετικό είτε αρνητικό-, γι’ αυτό και λένε ότι μπορεί να είναι ελεύθερος μόνο αυτός που δε νιώθει τίποτα. Στην πράξη όμως το να μη νιώθεις τίποτα είναι αδύνατον. Είμαστε συναισθηματικά όντα από έμβρυα ακόμα και αυτό που νιώθουμε καμιά φορά μας καθοδηγεί κιόλας. Δεν είναι απαραίτητο να βιώνουμε μόνο ένα συναίσθημα, καθώς λόγω της πολυπλοκότητάς μας μπορεί να νιώθουμε πολλά διαφορετικά πράγματα την ίδια στιγμή, όπως να αγαπάμε πολύ έναν άνθρωπο και ταυτόχρονα να μας εκνευρίζουν πτυχές του χαρακτήρα του. Σε κάτι τέτοια σημεία έρχεται το μπέρδεμα του μυαλού και μπλέκουμε τα μπούτια μας για το τι νιώθουμε για τον καθένα.

Η αλήθεια είναι ότι όσο καιρό είσαι με κάποιον και είσαι επηρεασμένος από τα συναισθήματά σου μπορεί να έχεις διαφορετική αντίληψη γι’ αυτό που ζεις από την ίδια την πραγματικότητα. Μπορεί να νιώθεις πως βρήκες τον άνθρωπό σου, ενώ η αλήθεια είναι πως δεν ταιριάζετε, μπορεί να μαλώνετε συνέχεια κι εσύ απλώς να επικεντρώνεσαι στις καλές στιγμές. Απ’ την άλλη μπορεί να νομίζεις πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι για σένα και δεν κολλάτε, ενώ εκείνος προσπαθεί να κάνει τα πάντα προσφέροντάς σου αγάπη την οποία εσύ δεν βλέπεις. Μόνο όταν μπει η τελεία ανάμεσά σας, θα ξέρεις. Όταν έρθει το τέλος και συνήθως μετά από καιρό, όταν ηρεμήσεις και δεις τα πράγματα απ’ την οπτική τρίτου, θα μπορέσεις να βγάλεις λογικά συμπεράσματα.

Δεν σου ‘χει τύχει να χάσεις κάποιον που νόμιζες ότι δεν ήθελες και μετά από λίγο ή μετά από μια αποτυχημένη νέα προσπάθεια με κάποιον άλλον να καταλάβεις ότι τελικά είχες περισσότερα συναισθήματα απ’ όσα νόμιζες; Γιατί πρέπει πάντα να τελειώσει κάτι για να αρχίσει το μυαλό μας να παίρνει μπρος; Κάπως έτσι περνάνε τα χρόνια μέχρι να τα βάλεις κάτω και να αναλογιστείς πόσο, εάν αγάπησες και τελικά ποιους. Ένα συμπέρασμα πάνω-κάτω θα βγει και θα πάρεις τις απαντήσεις σου.

Με κάθε τέλος όμως και κάθε συνειδητοποίηση θα πρέπει να έχεις και τη δύναμη να αντέξεις τις επιλογές σου και τα πιθανά λάθη που μπορεί να αναγνωρίσεις πως έκανες και να ζήσεις μ’ αυτά. Είναι δύσκολο να παραδεχτείς πως έχασες ανθρώπους που θα ήθελες να είχες κρατήσει κοντά σου. Ταυτόχρονα όμως, είναι ένα είδος γαλήνης να παραδέχεσαι για παράδειγμα ότι τους αγάπησες και να νιώθεις τυχερός που τουλάχιστον βίωσες την αγάπη. Είναι μεγάλη ανακούφιση να ξέρεις τι ένιωσες για κάποιον ή τι δεν ένιωσες κι ας μην αλλάζει κάτι αυτό στη μετέπειτα ζωή σου. Ξέρεις πλέον τι έχει συμβεί, βλέπεις τα πράγματα αντικειμενικά και μπορείς να πάρεις αποφάσεις και να συνεχίσεις μπροστά, πιο συνειδητοποιημένος και πιο έμπειρος από συναισθήματα που πλέον μπορείς και αναγνωρίζεις.

Γι’ αυτό κάθε πόρτα που κλείνει, καλά κάνει και κλείνει. Δεν πειράζει που κάθε κύκλος φτάνει στο τέλος, θα φτιάξουμε καινούριο. Το τέλος είναι όντως μαγεία μόλις καταλάβεις πόσα κερδίζεις απ’ αυτό, γιατί ακόμα κι αν νομίζεις ότι χάνεις, μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις.