Αχ, αυτά τα συναισθήματά μας να μπορούσαμε να ελέγξουμε κι ίσως όλα να πήγαιναν βάσει σχεδίου. Του δικού μας σχεδίου τουλάχιστον κι όχι κάποιου άλλου που κινεί τα νήματα. Δε θα ‘ταν καλύτερα, τι λέτε; Να έλεγες, εγώ αυτό επιλέγω, έτσι θα νιώσω, ανταπόκριση να υπάρχει σαφώς, ούτε προβλήματα, ούτε τρίτα άτομα, ούτε δεύτερες σκέψεις, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έλα όμως που δεν πάει έτσι!
Δεν είναι λίγες οι φορές που πιάνουμε τον εαυτό μας να επιθυμεί και ταυτόχρονα να προσπαθεί να επιβάλλει στο μυαλό του να μην το κάνει. Πλήθος προβλημάτων μπορεί να βρει κανείς ανάλογα με τον χαρακτήρα του, για να προσπαθήσει να κόψει το συναίσθημα στη ρίζα του, όταν είναι στην αρχή, αν για κάποιο λόγο το θεωρεί λάθος. Σαν να τιμωρεί τον εαυτό του επειδή νιώθει, σαν να μη θέλει να νιώθει. Γιατί ξέρει πως, αν αφεθεί και το αφήσει, μετά θα είναι πιο δύσκολο να το κόψει και το λάθος συνεχίζεται και μεγαλώνει.
Τι πάει να πει λάθος συναίσθημα όμως; Για να το νιώθεις, γίνεται να είναι λάθος; Απ’ τη στιγμή που μπαίνει κάτι στο μυαλό σου και ξεκινάει εκεί που δεν το περιμένεις, κάποιος λόγος θα υπάρχει κι αυτό είναι που μας βασανίζει πάντα σ’ ό, τι και να γίνεται- ποιος είναι αυτός ο άτιμος ο λόγος που γίνονται όλα. Ποιος ορίζει ποιον θα ερωτευτούμε; Ποιος ορίζει ποιος θα μας αγαπήσει; Ποιος έχει λόγο στην αγάπη τέλος πάντων, να ξέρουμε να του ζητήσουμε τα ρέστα; Τόσα ερωτήματα κι απάντηση καμία. Μόνο σπάμε το κεφάλι μας ν’ αναρωτιόμαστε το «γιατί» κι ούτε λόγος να πάμε να το ζήσουμε, έτσι για την εμπειρία ας πούμε.
Τόση καταπίεση στο μυαλό μας δεν ασκούμε πουθενά, θαρρώ. Μα αυτό είναι το θέμα, ότι όσο προσπαθείς με το ζόρι να κάνεις κάτι πάντα προκαλείς αντίθετα αποτελέσματα. Αυτό γιατί θέλοντας να σταματήσεις να σκέφτεσαι ή να νιώθεις κάτι, πάλι εκεί είναι, δε φεύγει, γιατί τώρα σκέφτεσαι ότι δεν πρέπει να το σκεφτείς ή να το νιώσεις. Τρέλα; Οι επιστήμονες λένε ότι κατά μέσο όρο κάνουμε 60.000- 80.000 σκέψεις τη μέρα, άντε τσέκαρέ τις όλες αν μπορείς. Πολλές απ’ αυτές γίνονται υποσυνείδητα οπότε καλή επιτυχία σ’ αυτό. Μα και να μπορούσες να τις ελέγξεις, πίστεψε με πάλι το συναίσθημα θα υπερνικούσε τη λογική, όπως γίνεται τις περισσότερες φορές.
Στενάχωρη κατάσταση πάντως να μην μπορείς να χαρείς αυτό που νιώθεις. Να το κρύβεις ή να το καμουφλάρεις, μην το καταλάβουν οι άλλοι. Σαν να μη σου έφτανε αυτό, να χώνονται και τρίτοι και να σου υποδεικνύουν κι αυτοί το λάθος, θαρρείς και μπορούν ποτέ να καταλάβουν πλήρως τι νιώθεις εσύ. Ίσως, άθελά μας κι εμείς τυχαίνει να το κάνουμε στους άλλους. Κρίνουμε απ’ έξω και επηρεάζουμε με τη γνώμη μας αυτούς που περνώντας ένα συναισθηματικό κομφούζιο, ζητούν τη συμβουλή μας.
Βάναυσο και να το κάνεις και να στο κάνουν. Μια μορφή βίας στο συναίσθημα και όλοι ξέρουμε ότι η βία δεν είναι ποτέ η λύση. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα απωθημένα και περνάς την υπόλοιπη ζωή σου να αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν τότε τολμούσες να το ζήσεις εκείνο το λάθος. Πόσο διαφορετικό θα ήταν το μέλλον σου, θα ήταν καλύτερο ή θα ήσουν δυστυχισμένος; Αν δε ρισκάρεις τη στιγμή που πρέπει, δε μαθαίνεις ποτέ!
Ίσως πρέπει να αποδεχτούμε επιτέλους πως δεν υπάρχει συναίσθημα που να είναι λάθος! Για να το νιώθεις υπάρχει λόγος, αλλιώς ούτε που θα συνέβαινε. Ας πει κι ο κόσμος ό, τι θέλει (που ούτως ή άλλως λέει), ας μην εγκρίνουν οι γονείς, ας μην ταιριάζουν και τα ζώδια! Στο κάτω-κάτω της γραφής καλύτερα να ζήσεις μια ζωή γεμάτη λάθη παρά γεμάτη απωθημένα και πιστεύω σ’ αυτό θα συμφωνήσετε όλοι μαζί μου!
Συντάκτης: Φιλομήλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
