Βασανάκι η καψούρα, μα τη ζητάμε συνεχώς

Και ξαφνικά είσαι μόνος στο σπίτι σας με μια κούτα στο χέρι. Μαζί το φτιάξατε, μαζί το διακοσμήσατε, μαζί το αποκαλέσατε δικό σας και τώρα πια συνειδητοποιείς ότι περνάς τις τελευταίες σου στιγμές εκεί μέσα και πρέπει να βρεις κάτι άλλο ν’ αποκαλείς σπίτι. Ένας ακόμα κύκλος που κλείνει κι εσύ προσπαθείς να το καθυστερήσεις για να αποχαιρετίσεις την κάθε ανάμνησή σας όπως ακριβώς της αξίζει.

Κλασική περίπτωση συναισθηματικού μαζοχισμού στις ανθρώπινες σχέσεις. Λίγο δράμα ακόμα, γιατί δε σου έφτανε το προηγούμενο. Ε, βέβαια αντί να τα μαζέψεις γρήγορα-γρήγορα και να φύγεις, να τελειώσει το μαρτύριο μια ώρα αρχύτερα, να μη μείνεις λίγο ακόμα να το πενθήσεις; Να μην πάρεις το χρόνο σου βλέποντας τη τότε κοινή ζωή σας να περνά μπροστά απ’ τα μάτια σου σαν ταινία; Τότε που υπήρχατε μαζί μέσα σ ’αυτό το σπίτι, τότε που ακόμα και τα απλά πράγματα που κάνατε, όπως το να βλέπετε αγκαλιά ταινία ξαπλωμένοι στον καναπέ τα είχες τόσο δεδομένα στο μυαλό σου και δεν περίμενες ότι κάποια στιγμή θα τα χάσεις. Ας υποφέρεις λοιπόν λίγο ακόμα. Μη βιάζεσαι, με το πάσο σου. Ούτως ή άλλως οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρατείνουν τη συναισθηματική τους φόρτιση, να τη νιώθουν μέχρι το κόκκαλο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι κι εύκολο να μη στεναχωρηθείς, ακόμα κι αν είσαι εσύ αυτός που θέλει να χωρίσει και να φύγει. Γιατί έστω για κάποιο διάστημα το ένιωθες δικό σας και χαιρόσουν που είχες έναν άνθρωπο κάθε βράδυ να σε περιμένει να γυρίσεις σπίτι. Κάθε αντικείμενο και μια ανάμνηση. Τα κοιτάς ένα-ένα και θυμάσαι πότε τα αγοράσατε, ποιος τα διάλεξε και που μαλώνατε μετά για το πού πρέπει να μπουν. Η τηλεόραση που βλέπατε μαζί ταινίες, το κρεβάτι που κοιμόσασταν μαζί, η κουβέρτα σας, μέχρι κι η τοστιέρα μπορεί να σου ξυπνήσει αναμνήσεις. Πόσα τοστ είχατε φτιάξει μαζί να μη συγκινηθούμε και λίγο γι’ αυτό;

Κι άντε να τα χωρίσεις μετά. Ποιος θα πάρει τι; Ειδικά γι’ αυτά που αγοράσατε μαζί πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι κάτι θα χάσεις. Πάντως, οτιδήποτε μπορεί να σου ξυπνήσει αναμνήσεις όταν χωρίζεις. Τα γέλια, οι συγκινήσεις, τα πειράγματα, τα νάζια.

Αν το καλοσκεφτείς αυτή η διαδικασία δεν είναι η μοναδική μέσα σε μια σχέση στην οποία επιλέγουμε να υποβάλλουμε το μυαλουδάκι μας χωρίς λόγο. Υπάρχει πλήθος άλλων καταστάσεων στις οποίες λειτουργούμε έτσι και δεν εννοώ στο κρεβάτι. Αναφέρομαι σ’ όλα εκείνα τα οποία μπορεί να μας δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα μέσα στις σχέσεις μας κι εμείς αντί να τα κόβουμε, τ’ αφήνουμε να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά.

Έχεις αναρωτηθεί πόσες φορές έχεις ξεκινήσει καβγά χωρίς λόγο; Χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εκεί που όλα είναι καλά, στο άσχετο, σεληνιάζεσαι και κάτι πρέπει να σου φταίει. Απλά και μόνο επειδή βαριέσαι, χαλάς τη ζαχαρένια σου και του συντρόφου σου για να υπάρχει και λίγο σασπένς. Αν γίνεται σπάνια έχει καλώς, αλλά αν σου γίνει ρουτίνα δε θέλει και πολύ να τους κουράσεις όλους γύρω σου, όσο και να σ’ αγαπάνε. Άλλο παράδειγμα συναισθηματικού σαδισμού είναι το να παραμένεις σε μία σχέση που έχει βαλτώσει, περιμένοντας μήπως κάτι αλλάξει ή θεωρώντας ότι παρά τα όσα γίνονται αγαπιέστε.

Τέτοιοι είμαστε τι να κάνουμε; Μερικές φορές επιλέγουμε να υποφέρουμε λίγο παραπάνω από δική μας υπαιτιότητα κι ας ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους. Αδικαιολόγητες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές γιατί γουστάρουμε δράμα πώς το λένε; Θέλουμε να είμαστε εμείς το θύμα για να καθόμαστε με τις ώρες ν’ ακούμε καψουροτράγουδα και να τα νιώθουμε στο πετσί μας. Για να έχουμε ιστορίες να λέμε στο μέλλον.  Αλλά αν δεν περάσεις και λίγη συναισθηματική πίκρα, πώς θα εκτιμήσεις αργότερα τη γεύση της χαράς;