Ο έρωτας κι οι εμπλεκόμενοί του έχουν απασχολήσει την επικαιρότητα, έχουν σηματοδοτήσει εποχές, έχουν δημιουργήσει μορφές τέχνης, έχουν υπάρξει έμπνευση αλλά και λάθος παράδειγμα συμπεριφορών. Μέχρι και σήμερα υπάρχουν ζευγάρια που έχουν αφήσει ιστορία, για ποικίλους λόγους, όχι πάντα για τους σωστούς βέβαια, ενώ μας έχουν μείνει στο μυαλό ως παραδείγματα σπουδαίων ιστοριών αγάπης.
1. Αντώνιος και Κλεοπάτρα
Ένας Ρωμαίος στρατηγός κι αυτοκράτορας που ερωτεύτηκε μια Αιγύπτια βασίλισσα. Μια θυελλώδης σχέση, ένας παράφορος έρωτας που έμεινε στην ιστορία. Όμως κανείς δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι η Κλεοπάτρα ήταν μια από τις λίγες γυναίκες Φαραώ, η οποία κατάφερε να φέρει στην Αίγυπτο την ευημερία σε δύσκολους καιρούς και γι’ αυτό χρειαζόταν την εύνοια του αντίπαλου δέους, της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο Αντώνιος από την άλλη, ένας στρατιωτικός και πολιτικός που είδε μπροστά από την εποχή του κι υποκινούμενος από συμφέρον, πούλησε έρωτα σε μια γυναίκα που έμαθε όλοι να της φέρονται ως υποτακτικοί της. Τελικά, αγαπήθηκαν στ’ αλήθεια; Μήπως έπρεπε να μείνουν στην ιστορία ως πολιτικοί κι οραματιστές με στόχο την κυριαρχία του ενός έναντι στον άλλον, αντί για εραστές;
2. Αδάμ κι Εύα
Το πρώτο ζευγάρι στην ιστορία. Ο μύθος θέλει τον προδομένο Αδάμ από την άγνοιά του, να παρασύρεται από την Εύα και να δαγκώνει το μήλο, οπότε και να χάνει το ζευγάρι κάθε προνόμιο που τους είχε δοθεί. Η ιστορία αυτή, κατασκευάζει τη γυναίκα για να μη νιώθει μοναξιά ο άντρας, για να τον υπηρετεί και να τον σέβεται. Ενώ ο Αδάμ φτιάχθηκε κατ’ εικόνα του Θεού, η Εύα φτιάχτηκε από κομμάτι της σάρκας του Αδάμ. Και μάλιστα, ενδόμυχα η ιστορία μας περνάει το μήνυμα ότι όταν θέλησε να έχει άποψη και να της απαντηθούν απορίες, έκανε αυτομάτως και το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε να κάνει. Να πάρει τις αποφάσεις της. Μάλλον έπρεπε να μείνουν στην ιστορία σαν τους πρώτους ανθρώπους που αμφισβήτησαν τα δεδομένα και το κατεστημένο της εποχής τους και θέλησαν να πάνε λίγο παραπάνω. Μάλλον η Εύα δε πήρε όλα τα εύσημα που της αρμόζουν.
3. Φρίντα και Ντιέγκο
Χωρίς πολλές συστάσεις, εννοώντας τη Φρίντα Κάλο και τον Ντιέγκο Ριβιέρα. Ένας αταίριαστος έρωτας, θυελλώδης, με ζήλιες, άσβεστο πάθος και σκληρή προδοσία. Ο «γάμος ενός ελέφαντα με μια περιστέρα», όπως χαρακτηρίστηκε ο γάμος τους, λόγω του βεληνεκούς του Ριβιέρα. Δίνουμε περισσότερο έμφαση στη σχέση μεταξύ τους, στην εξαπάτηση που υπέστη η Φρίντα, στη σημειολογία των έργων της για τις απιστίες του Ριβιέρα και τη σχέση με την αδερφή της, μα θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που μας αφορά. Η Φρίντα, μέσα σε μια θάλασσα από άνδρες ζωγράφους, κατάφερε να αποτυπώσει τον πόνο της δικής της πραγματικότητας και να γίνει σύμβολο στον αγώνα πολλών ανθρώπων, με τον Ντιέγκο να γυρνάει πάντα σ’ αυτήν, αγαπώντας την με τον λάθος τρόπο.
4. Πάρις κι Ελένη
Ναι, καλά καταλάβατε, ο Πάρις της Τροίας κι η ωραία Ελένη. Όλοι επικεντρωνόμαστε στον έρωτα που υπήρχε ανάμεσά τους, έναν έρωτα που έφερε θεωρητικά ολόκληρο πόλεμο από την ανάγκη του να υπάρξει. Ασχέτως αν ο Πάρις απήγαγε κατά μια έννοια την Ελένη, μόνο και μόνο γιατί η θεά Αφροδίτη του την είχε τάξει σαν δώρο επειδή της έδωσε το μήλο της έριδος. Κι έγινε ο κακός της ιστορίας ο Μενέλαος, που ήταν ο παιδικός έρωτας της Ελένης και πατέρας του παιδιού της και που θέλησε να την ελευθερώσει από τον απαγωγέα της. Μια ιστορία αγνής και μοναδικής αγάπης, προδομένης και βασανισμένης από θεούς κι ανθρώπους. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ποτέ αυτός ο πόλεμος δεν έγινε για την Ελένη.
5. Ερωτόκριτος κι Αρετούσα ή Ρωμαίος κι Ιουλιέτα
Παθιασμένοι έρωτες με τραγικό τέλος, στη μνήμη μας χαραγμένοι ως ερωτευμένοι άνθρωποι που εμποδίστηκαν από τις οικογένειές τους να ζήσουν μαζί κι ευτυχισμένοι και τελικά έχασαν τη ζωή τους για την απόφασή τους να το προσπαθήσουν. Ξεχνάμε όμως ότι και στις δυο περιπτώσεις, οι άνδρες της παρέας στοκάρουν ασύστολα τα κορίτσια κι επιμένουν τόσο πολύ, που καταλήγουν να παραμονεύουν κάτω από τα σπίτια τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η επικοινωνία του ζευγαριού ήταν τόσο κακή, αφού εν τέλει δε γνώρισαν ποτέ ο ένας με τον άλλον, που έφερε ολέθριες εικασίες για τις πράξεις τους, με αποτελέσματα γνωστά στην ιστορία της λογοτεχνίας.
Ίσως έχω άδικο. Ίσως θα έπρεπε να τους θυμόμαστε όπως θέλουμε, εξιδανικευμένους κι απόλυτα ερωτευμένους. Πλην ελαχίστων περιπτώσεων, όμως, όλα έχουν ένα βαθύτερο νόημα, κρυμμένο κάτω από την επιφάνεια του παράφορου κι αγνού έρωτα. Ίσως θα έπρεπε να βάλουμε τους εαυτούς μας στη θέση τους και να δούμε τα πράγματα από άλλη σκοπιά. Τίποτα δεν έχει μόνο μια όψη, άλλωστε. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Με το πέρασμα των χρόνων λειαίνονται, ομορφαίνουν και παραποιούνται οι ιστορίες, για να ταιριάξουν στις προσδοκίες μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου