Να θες να πεις «πόσο δε με νοιάζει ό,τι λες» και να μην μπορείς

Ξυπνάς το πρωί, πίνεις δυο γουλιές καφέ και προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως τίποτα δε θα πάει λάθος σήμερα. Κανένας δε θα σε συγχύσει, θα είναι μια υπέροχη μέρα με τον ήλιο να λάμπει στον ουρανό και τα πουλάκια να τιτιβίζουν ανέμελα. Καλά θα ‘ταν.

Όλ’ αυτά μέχρι να έρθεις σε επαφή με ανθρώπους. Και καλά να κυλάει ωραία το πράγμα, να πείτε καμία κουβεντούλα ν’ ανοίξει το ματάκι όμορφα. Τι γίνεται όμως όταν αντί ν’ ανοίξει το ματάκι, γυρνάει. Πώς στο καλό το διαχειρίζεσαι όταν ο άλλος αρχίσει να μιλάει κι αυτά που λέει είτε δε σε ενδιαφέρουν, είτε σε εκνευρίζουν, είτε τα βρίσκεις απλώς εξωφρενικά.

Ας πάρουμε την περίπτωση που σου μιλάει ο άλλος κι απλώς να βρίσκεις τη συζήτηση αδιάφορη ή βαρετή – και δεν είναι το αφεντικό σου που σου μιλάει για τη δουλειά. Αυτή λοιπόν θα είναι η στιγμή να σκεφτείς αν έχεις κλείσει το θερμοσίφωνο, τι χρώμα θα βάψεις το σαλόνι, πού θα πας διακοπές το καλοκαίρι ή γιατί η καθαρά Δευτέρα πέφτει πάντα Δευτέρα. Κουνάς το κεφάλι σου συγκαταβατικά και πού και πού πετάς κι ένα «έχετε δίκιο» (γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε ευγενικοί), «ναι, ναι, καταλαβαίνω» κι άλλες εκφράσεις που θα δώσουν την ψευδαίσθηση στον άλλο ότι τον παρακολουθείς. Εννοείται ότι όταν χωρίσουν οι δρόμοι σας, ο εγκέφαλος θα κάνει delete και θα κάνεις σαν να μην υπήρξε ποτέ διάλογος.

Στην περίπτωση, που ο άλλος σου μιλάει κι όσο σου μιλάει τόσο ανεβάζεις πίεση, οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου είναι πιο σκοτεινές. Καταρχάς, σκέφτεσαι αν αξίζει να φας τα χρόνια σου πίσω από τα κάγκελα κι εάν θα σου φέρνει κάποιος τσιγάρα. Δεύτερον, νιώθεις πως ήρθε η ώρα ν’ αξιοποιήσεις τις άπειρες ώρες που έχεις παρακολουθήσει σειρές και ταινίες, για να ανασύρεις ιδέες για το πώς μπορείς να ξεκάνεις κάποιον χωρίς να σε πιάσουν. Πώς θα ξεφορτωθείς το πτώμα, θα καλύψεις ίχνη και πάει λέγοντας. Πέρα από το νταρκ χιούμορ, δεν έχεις πάντα τη δυνατότητα να πεις στον άλλον «μη μιλάς άλλο» ή «μου έπρηξες τα συκώτια» ή το κλασικό, απαράμιλλου λεκτικού κάλλους «τι λες βρε μαλάκα». Οπότε, για να μην έχουμε διπλωματικό επεισόδιο, απλώς μάθε να αποβάλλεις πράγματα που δε σε αφορούν και που ξέρεις πως κατά βάθος δεν αφορούν κανέναν.

Υπάρχει κι η περίπτωση αυτά που σου λένε να σου προκαλούν γέλιο. Και γιατί όχι άλλωστε; Το γέλιο είναι μακροζωία! Βέβαια, δεν είναι τίμιο να γελάς μες στη μούρη κάποιου. Υπάρχει μια περίπτωση όμως, να λέει τέτοιες μπαρούφες, που δεν μπορείς να κρατηθείς κατά πώς ορίζει η κοινωνική ευγένεια. Πρέπει. Σκέψου το χρυσόψαρο που πέθανε πέρσι, το αγαπημένο σου μπλουζάκι που έκαψες στο σίδερο. Σκέψου πώς μπορεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος να χωρέσει τόσες βλακείες, φιλοσόφησέ το. Τουλάχιστον αυτή είναι η καλή περίπτωση, καλύτερη από τις προηγούμενες δυο.

Τέλος, υπάρχει και το ενδεχόμενο να είσαι τόσο ερωτευμένος με τον τρόπο που μιλάει ο άλλος που να κρέμεσαι από τα χείλη του, ανεξαρτήτως του τι εκτοξεύουν. Να σκέφτεσαι πώς μπορεί κάποιος να σε σαγηνεύει μόνο και μόνο μιλώντας. Να θέλεις ν’ ακούς χωρίς απαραίτητα να συμμετέχεις. Να θυμάσαι τη φωνή της μαμάς σου όταν σου έλεγε παραμύθια, να σκέφτεσαι τον έρωτά σου να σου ψιθυρίζει στο αυτί ενώ είσαι νυσταγμένος, τον φίλο σου να σού διηγείται ιστορίες. Σκέφτεσαι ότι τελικά είναι ωραίο συναίσθημα ν’ ακούς τον άλλο.

Όπως και να ‘χει ψυχούλες, κάν’τε υπομονή αν δε σας αρέσει αυτό που ακούτε. Αν σας εκνευρίζει, φροντίστε να κάνετε τον διαλογισμό σας πριν, ώστε να μην το τραβήξετε από τα μαλλιά χωρίς λόγο. Γενικώς, μετρήστε ως το δέκα και μπορεί να γλιτώσετε το αυτόφωρο. Κάποιο λόγο θα έχει κι ο άλλος για να τα πει κι αν θέλετε, μην κρατήσετε τίποτα, δε σας αναγκάζει κάποιος. Αν σας αρέσει αυτό που ακούτε από την άλλη, προσπαθήστε να υπάρξει δεύτερη και τρίτη και τετάρτη φορά. Καλό θα είναι να σκεφτόμαστε θετικά κι όμορφα. Από το καθόλου, βοηθάει περισσότερο.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!