Οι μεγαλύτεροι επαναστάτες έχουν συντηρητικούς γονείς

Οι Έλληνες, ως λαός, δίνουμε μεγάλη αξία στον θεσμό της οικογένειας. Γενικά όμως δε θεωρούμαστε κι απ’ τους πιο προοδευτικούς στην ανατροφή των παιδιών μας. Στο μεγάλωμά τους υιοθετούμε την αντίληψη του γονέα-πρότυπο που οφείλει να θέσει τους κανόνες στους οποίους θα πατήσει το παιδί και να μεταφέρει τις δικές του αξίες και τις αξίες της κοινωνίας στο τέκνο του.

Πολλές φορές δίνουμε λιγότερη σημασία στο αν θα καταφέρει το παιδί μας να εξελιχθεί με τις δικές του ιδιαιτερότητες και να αναπτύξει αυτόνομη προσωπικότητα, και περισσότερη στο να γίνει «σωστός» άνθρωπος. Αρκεί να είναι καλός μαθητής, να πάει πανεπιστήμιο ακόμα κι αν δε συμπαθεί τα γράμματα, να ‘ναι ευγενικός στους τρίτους, να ξέρει να λέει παρακαλώ κι ευχαριστώ.

Πόσοι από μας έχουμε μεγαλώσει με συντηρητικούς γονείς; Κάνε ένα απλό τεστάκι και απάντησε ειλικρινά. Σαν παιδί και μεγαλώνοντας έκανες αυτό που πραγματικά ήθελες; Έγινες αυτό που ονειρευόσουν; Τις εμπειρίες που απέκτησες τις διάλεξες εσύ; Είσαι με τον άνθρωπο που επέλεξες; Αν απάντησες περισσότερα όχι παρά ναι, μάλλον κι οι δικοί σου γονείς ανήκουν στην κατηγορία των καταπιεστικών – υπερπροστευτικών που νομίζουν πως έχουν πάντα δίκιο και τα ξέρουν όλα καλύτερα από σένα.

Η συμπεριφορά ενός παιδιού που μεγαλώνει σε μια συντηρητική οικογένεια έχει να κάνει κυρίως με τον τρόπο που το ίδιο αντιδρά υπό συνθήκες πίεσης και με στοιχεία του χαρακτήρα του. Άλλοι γίνονται πιο ανεκτικοί, μαθαίνουν να μη χαλάνε χατίρια, να λένε ναι σε κανόνες και προσπαθούν να γίνουν το καλό παιδί. Άλλοι πάλι δηλώνουν εξαρχής πως πνίγονται κι ασφυκτιούν και προσπαθούν με κάθε τρόπο να ανατρέψουν την κατάσταση. Κάνουν τη δική τους επανάσταση απέναντι στις συντηρητικές αντιλήψεις των γονιών τους και δίνουν τις δικές τους μάχες για να γίνουν ανεξάρτητοι και να περάσει το δικό τους, αυτό που τους εκφράζει.

Συνήθως όσο πιο συντηρητική είναι η οικογένεια στην οποία μεγαλώνεις, τόσο περισσότερο σου δίνει χώρο να αντιδράσεις, να αναπτύξεις τη δική σου άποψη. Είναι μια ευκαιρία να βρεις τον εαυτό σου, να αμφισβητήσεις τους γύρω σου, να πάρεις από μικρή ηλικία αποφάσεις, να κάνεις την επανάστασή σου ηχηρή, ώστε να ακουστεί πως δεν πρόκειται να συμβιβαστείς με αυτά που σου επιβάλλουν οι άλλοι. Καταλαβαίνεις πως στο ίδιο σου το σπίτι δε νιώθεις ελεύθερος και προσπαθείς να βρεις διέξοδο.

Ίσως τελικά ο συντηρητισμός των γονέων να ‘ναι μια αφορμή για να βγεις από η ζώνη ασφαλείας σου. Για να ψάξεις βαθιά μέσα σου τι θέλεις να κάνεις και να βρεις τρόπους να το διεκδικήσεις. Δεν είναι εύκολο να κακοκαρδίσεις δικούς σου ανθρώπους που αγαπάς, όμως η ανάγκη σου να γίνεις αυτό που θες εσύ κι όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι, είναι μεγαλύτερη απ’ τη θέλησή σου να ‘σαι το καλό παιδί. Εξάλλου κανείς δεν μπορεί να σου υπαγορεύσει τι θα κάνεις και τον τρόπο που θα επιλέξεις να ζήσεις.

Καμιά επανάσταση δεν ξεκίνησε υπό ιδανικές συνθήκες. Πρέπει πρώτα να βρεις αυτό που λείπει κι αυτό που θες ν’ αλλάξεις. Να έχεις έναν στόχο, ένα κίνητρο. Κι ας καταλήξεις κάποια στιγμή το μαύρο πρόβατο, κι ας λένε οι δικοί σου πως είσαι δύσκολο παιδί -και μετέπειτα ενήλικας- γιατί ποτέ δε δέχτηκες να πας με τα νερά τους. Αν το καλοσκεφτείς τελικά, μπορεί αυτοί που οι άλλοι αποκαλούνε μαύρα πρόβατα να ‘ναι κι οι πιο ευτυχισμένοι, γιατί δε διστάζουν να ζήσουν μια ζωή χωρίς απωθημένα κι αναστολές. Όπως είχε πει κι ο Τζόνι Λένον «ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν είσαι απασχολημένος κάνοντας άλλα σχέδια». Τουλάχιστον, ας είναι δικά σου κι όχι αλλωνών. Πάλεψε για όσα θες, γιατί δεύτερη ευκαιρία δε θα ‘χει.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!