Άραγε, εμφανίζεται συχνά κάτι ξεχωριστό για πρώτη φορά;
Έτσι δηλαδή όπως ορίζεται στο λεξικό η λέξη πρωτοτυπία, ως κάτι ξεχωριστό που για πρώτη φορά γεννιέται, βγαίνει προς τα έξω και αλλάζει τον κόσμο όλο.
Το έχεις δει να συμβαίνει, έτσι δεν είναι; Ίσως πάλι, είσαι και εσύ ένας από εμάς εκεί έξω, που περιμένει εκείνη την μοναδική ιδέα που θα αλλάξει, όχι απλώς την δική του ζωή, αλλά θα επηρεάσει, με έναν μοναδικό τρόπο, και τις ζωές των πολλών. Και έχεις πράγματι την τύχη να ζεις σε μία από τις ωραιότερες εποχές. Είσαι τώρα εδώ, στον αιώνα που τρέχει και εξελίσσεται πιο γρήγορα από το κλάσμα του ενός δευτερολέπτου, έτοιμος κι έτοιμη να αδράξεις τις δυνατότητες των καιρών και να καινοτομήσεις πάνω στις δικές σου ιδέες. Και το μόνο που χρειάζεσαι πραγματικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από εκείνο το μοναδικό στοιχείο που διαθέτεις εδώ και χρόνια: Τον εαυτό σου. Τον αυθεντικό εαυτό σου.
Γιατί δεν τον ακολουθείς και όπου πάει; Κι ας βγει όπου βγει κι ας σε πάει όπου πάει. Ναι, μπορεί να αποτύχεις! Μπορεί όμως και να πετύχεις. Τουλάχιστον, θα ξέρεις, πως είσαι αυθεντικός, αφού θα έχεις ακούσει την εσωτερική σου φωνή και όλα αυτά που αγαπάς και σε αγαπούν και μην το αρνηθείς, θα βρεθείς στα σίγουρα ένα βήμα πιο κοντά σου.
Ναι, ίσως είναι δύσκολο να βρεθείς πιο κοντά σου. Πράγματι, ίσως δυσκολευτείς να τα βρεις με τον εαυτό σου. Ίσως γιατί δεν είσαι ακόμη έτοιμος ή έτοιμη να αφουγκραστείς όλα εκείνα που αγαπάς και μπορείς να κάνεις. Ίσως γιατί, η τάση του να μιμούμαστε τους γύρω μας είναι, κατά μία έννοια, μία κάπως εύκολη λύση για την προσαρμογή στις κοινωνίες, στις ομάδες και στους καιρούς. Μα οι καιροί πάνε και έρχονται. Αυτό ακριβώς που θεωρείται θεμιτό και στο τέλος αποδεκτό κάποια στιγμή παύει να αποτελεί τον κανόνα.
Σίγουρα θα θυμάσαι εκείνη τη συμμαθήτριά σου που αντέγραφε το στιλ και τα ρούχα σου ή το συμμαθητή σου, που αντέγραφε τις κινήσεις και την συμπεριφορά σου, ή ακόμη θα έχεις παρατηρήσει τα απανωτά επιχειρηματικά ανοίγματα των wine bars, τους αναρίθμητους τηλεμάγειρες και τις ξανθιές τηλεπερσόνες, τις πάντα «κακές» ειδήσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που κάνει την τάση του μιμητισμού να γίνεται τόσο εθιστική όσο και η νικοτίνη.
Και όλα αυτά μέχρι την ημέρα που κάποιος εκεί έξω, συνήθως κάποια νοικοκυρά ή ένας μικρομεσαίος «τίποτας» μέχρι πρότινος, γίνουν το πρώτο θέμα συζήτησης. Φυσικά δε χρειάζεται να γίνεις διάσημος, ούτε να ξοδέψεις ακόμη τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας που σου αναλογούν. Αλλά από τις δικές τους ιστορίες καταλαβαίνεις τώρα πως οι μεγάλες ιδέες χρειάζονται ανθρώπους. Ανθρώπους που μπορεί για τους άλλους να μοιάζουν καθημερινοί και που πράγματι μπορεί να είναι, μα στην πραγματικότητα εκείνοι δεν είναι τίποτα περισσότερο από το αυθεντικότερο στοιχείο που αντιλήφθηκαν πως διαθέτουν. Το δούλεψαν και το κράτησαν ατόφιο. Και αυτός είναι ο χρυσός τους.
Από αυτόν έχεις κι εσύ μπόλικο απόθεμα. Και έχεις όλη τη δύναμη και τη δυναμική να το βρεις. Αρκεί να αποδεσμευτείς από το φόβο του να κάνεις λάθος και την εμμονική ανάγκη να εκπληρώσεις τις χάρες στους γονείς σου ή στην κοινωνία ή σε όλους εκείνους που κάποια μέρα ονειρεύονται να σε δουν κάπως, επειδή ακριβώς δεν μπόρεσαν οι ίδιοι να δουν αυτό που τώρα μπορείς εσύ.
Και η ιδέα σου, όσο μικρή ή μεγάλη είναι, όσο έξυπνη ή χαζή μπορεί να ακούγεται στους γύρω σου, θα έχει πρωτίστως αλλάξει εσένα.
Αν την εμπιστευτείς θα έχεις κάνει ένα βήμα πιο κοντά στον πραγματικό εαυτό σου. Θα έχεις ακούσει όλα εκείνα που έχει να σου πει. Θα μάθεις τι σου ζητάει και θα του προσφέρεις αυτά που επιθυμεί κάθε φορά, είτε εν τέλει αποδειχθούν σωστά είτε βγουν λάθος.
Γιατί τα λάθη θα σου ανοίξουν νέους δρόμους, αρκεί να μην υποπέσεις στην εξής παγίδα, που αρέσκεται να πέφτει η πλειοψηφία: Να σταματήσεις να ονειρεύεσαι και να στοχοθετείς με βάση τις αξίες και τα θέλω των άλλων. Να καταλήξεις να γίνεσαι όσο περνάνε τα χρόνια ένας κωμικός μίμος στον βουβό κινηματογράφο της ζωής σου. Να γίνεσαι μαζάνθρωπος, για να χωρέσεις στα πλήθη που πάνε όπου τους πάνε οι άλλοι. Να πιάσεις τον εαυτό σου να κλέβει λίγο από τις ιδέες και τις πρακτικές των άλλων, για να τα καταφέρει και εκείνος στα επαγγελματικά, στα ερωτικά, στα κοινωνικά ή σε όσα απάνω του βρίσκει αδυναμίες και λάθη. Να σκας από το κακό σου και στο τέλος να τα καταφέρνεις καλύτερα από τον άλλο σε αυτό που ο άλλος είχε πρώτος την ιδέα να κάνει ή έκανε και δεν τα κατάφερε τελικά. Κάνοντας τον εαυτό σου μία ακόμη απομίμηση που κυκλοφορεί ελεύθερη, χωρίς πίστη, χωρίς όραμα, χωρίς δημιουργικότητα, χωρίς αυθεντικά στοιχεία στον χαρακτήρα.
Γι’ αυτό μην ψαρώνεις, μην κωλώνεις, μην σταματάς μπροστά στα εμπόδια του μυαλού και της καρδιάς. Γιατί, στο τέλος, είναι καλύτερα να αποτυγχάνεις πρωτοτυπώντας, έχοντας ζήσει γεμάτος και χορτασμένος με τα όνειρά σου, παρά να πετυχαίνεις μιμούμενος, χωρίς να αρέσεις στον εαυτό που ξεγέλασες, χωρίς πρωτίστως να αρέσεις σ’ εσένα.
Επιμέλεια Κειμένου Μανώλη Βαμβουνάκη: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Μανώλης Βαμβουνάκης
