Στον κόσμο των σχέσεων χρησιμοποιούνται διάφορες δικαιολογίες για να σαμποτάρουν το happy end που όλοι λένε ότι θέλουν. Αν το σκεφτείς, οι άνθρωποι γεννήθηκαν ατελείς κι οι σχέσεις τείνουν να φθείρονται παρά να αναπτύσσονται και να ανθίζουν. Είναι δύσκολο να συμβιώσουν δύο διαφορετικά όντα, είναι ακόμα δυσκολότερο να τελειοποιηθεί μια σχέση. Γιατί και να είσαι τέλειος, δε σημαίνει ότι θα είσαι τέλειος για τον άλλο. Ακόμα και να αφήσεις τον άλλο να σε αλλάξει, θα σε κάνει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του που στο τέλος δε θα σε αντέχει.
Αν κάνεις μια αναδρομή στο παρελθόν, θα θυμηθείς πολλές φορές τον εαυτό σου ή τον τάδε σύντροφο σου να φωνάζει : «έτσι είμαι εγώ». Μια φράση που συνήθως μπαίνει στη θέση της τελείας. Μιας τελείας που δε σηκώνει αμφισβήτηση, περαιτέρω συζήτηση, κατανόηση. Θυμάσαι;
Είναι οι στιγμές που νιώθεις πως η συζήτηση δε βγάζει πουθενά. Οι δυο πλευρές μάχονται όχι για το καλύτερο αποτέλεσμα της σχέσης αλλά για την επικράτηση του πιο δυνατού. Οι νόμοι της ζούγκλας κυριαρχούν σε τέτοιου είδους σχέσεις. Είναι οι άνθρωποι που όταν τους ζητούν κάτι παραπάνω ή όταν νιώθουν να απειλούνται από τη διαφωνία, φορούν τον αόρατο μανδύα τους και κρεμούν επάνω τους τη διάσημη ταμπέλα του «έτσι είμαι εγώ».
Πίσω από αυτή την παραδοχή, δεν κρύβεται δύναμη, δεν κρύβεται γνώση. Οι άνθρωποι που υπερασπίζονται τόσο έντονα την αδυναμία τους για αλλαγή, είναι πιο αδύναμοι από όσους χαρακτηρίζονται από ευελιξία και κατανόηση του εαυτού τους. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν μπορεί να αλλάξει, υπάρχουν άνθρωποι που δε θέλουν να αλλάξουν.
Αρνούνται να ακολουθήσουν άλλο δρόμο, αρνούνται να παραδεχτούν την ήττα τους γιατί θεωρούν πως θα φανούν αδύναμοι, ατελείς και λίγοι στα μάτια του συντρόφου τους. Ενώ χρησιμοποιώντας το «έτσι είμαι εγώ» ρίχνουν το μπαλάκι στον άλλον. Στην ουσία ζητούν από τους άλλους να αλλάξουν, ως απόδειξη της αγάπης τους.
Επιπρόσθετα, αυτοί οι άνθρωποι φοβούνται να εκφραστούν. Είναι πολύ εύκολο να μιλάς για το τι δεν μπορείς. Το δύσκολο είναι να κάτσεις να ασχοληθείς με το τι μπορείς να κάνεις για τη σχέση. Αυτή είναι η προσπάθεια που καλείσαι να κάνεις αν θέλεις να είσαι σύντροφος κάποιου.
Δεν είσαι δέντρο για να μην κουνιέσαι, δεν είσαι άγαλμα για να μη μιλάς. Η δυσκοιλιότητα σου στην αλλαγή κρύβει το φόβο σου να μην είσαι αρκετός για κάποιον. Συνεπώς πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν τις ανοιχτές συζητήσεις γιατί αυτές οι εξομολογήσεις κι οι προσπάθειες πονάνε.
Υπάρχει βεβαίως κι η άλλη περίπτωση, όπου πετάς αυτή τη δικαιολογία, γιατί δε νιώθεις αρκετά πράγματα για τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Δε σε νοιάζει τι τον πληγώνει, δε σε νοιάζει να αφουγκραστείς τις ανάγκες του. Άρα είναι πολύ βολικό να φωνάξεις πως εσύ είσαι αυτός που είσαι. Ξεχνάς βέβαια πως και ο άλλος είναι αυτός που είναι. Αν λοιπόν κι οι δύο σύντροφοι φορέσουν αυτού του είδους την πανοπλία, καλύτερα να ακολουθήσουν το δρόμο της μοναχικότητας. Δεν είναι σπάνιες οι φορές που ενώ δεν άλλαζες για κάποιον σύντροφο, στον επόμενο ήσουν διαφορετικό άτομο. «Τον έκανα εγώ άνθρωπο και μετά βρήκε άλλον/η», θα έχεις ακούσει πολλές φορές να λένε.
Ο άνθρωπος δεν αλλάζει επειδή το θέλει κάποιος τρίτος. Ο άνθρωπος αλλάζει για τον εαυτό του, όταν νιώσει πως κάποια συγκεκριμένη συμπεριφορά ή χαρακτηριστικό του δεν τον εξυπηρετεί πια στις σχέσεις του. Η χιλιοειπωμένη φράση, λοιπόν, είναι ένα μεγάλο ψέμα, που οι ίδιοι μας παίρνουμε πίσω, όταν νιώσουμε πως είμαστε έτοιμοι για αλλαγή.
Μέχρι τότε ας αναλάβουμε την ευθύνη της αποτυχίας μιας σχέσης ή μιας προσπάθειας και ας μην κοροϊδεύουμε τον άλλο, καθώς και τον ίδιο μας τον εαυτό. Την επόμενη φορά που θα ακούσεις λοιπόν, «έτσι είμαι εγώ, αν δε θέλεις πήγαινε να βρεις καλύτερο», να είσαι σίγουρος πως και καλύτερο θα βρεις και καλύτερα θα νιώσεις μακριά από τον ατσαλάκωτο, βαρύ, ασήκωτο άνθρωπο που διεκδικεί άδικα μια ακούνητη θέση στη ζωή σου.
Κοίταξε τον άφοβα, πάρε τα μπογαλάκια σου, φίλα τον στο μέτωπο και σιγοψιθυριστά, σαν να μιλάς σε μικρό φοβισμένο παιδάκι, πες του : Αφού σου αρέσει τόσο αυτό που είσαι και δεν το αλλάζεις, γιατί για αλλαγή δε μένεις παρέα με τον εαυτό σου;
Επιμέλεια Κειμένου Χαράς Βλαχοδήμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Χαρά Βλαχοδήμου
