Λένε πως το να παρακαλέσεις κάποιον έχει να κάνει με το πόσο τον θέλεις στη ζωή σου. Λένε πως οι άνθρωποι αρέσκονται να τους παρακαλάνε. Λένε πως αν δεν έχεις παρακαλέσει δεν έχεις βρει ακόμα τον άνθρωπό σου.
Στην πραγματικότητα, το να παρακαλέσεις έχει να κάνει με σένα και μόνο, όχι με τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Το να φτάσεις σε σημείο τέτοιο, σημαίνει πως δεν κατάφερες να κρατήσεις κάτι που ήθελες. Βιώνεις μια απώλεια και δεν ξέρεις πώς να τη διαχειριστείς. Σαν τα μικρά παιδάκια που τους αρπάζουν το παγωτό και κυλιούνται στο πάτωμα φωνάζοντας. Φεύγει και δεν μπορείς να τον κρατήσεις, φεύγει και σου πετάει την αποτυχία σου στα μούτρα.
Παρακαλάς για συγχώρεση, παρακαλάς για προσοχή, παρακαλάς για να νιώσεις πως κάτι κάνεις; Μπορεί να ακούγεται ρομαντικό ή σαλιάρικο στα αυτιά κάποιου. Έχουν γραφτεί βιβλία, ταινίες, ποιήματα για ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω και διεκδικούν αυτό που θέλουν, αλλά κοντεύουν να χάσουν. Αυτοί γίνανε πρωταγωνιστές, ήρωες γιατί θυσίασαν το εγώ τους, έριξαν τα μούτρα τους και πρόσφεραν τον ήλιο και τα αστέρια στα πόδια του αγαπημένου τους.
Εσύ όμως; Ξέρεις, πλέον δεν υπάρχει βραβείο, κανένα όσκαρ δε θα πάρεις για όσες υποσχέσεις, λόγια, δάκρυα χαρίσεις μπροστά σε έναν επικείμενο χωρισμό. Υπάρχει ένα νέο μυστικό για να καταφέρεις να κρατήσεις όσους είναι προορισμένοι να μείνουν κοντά σου. Και αυτό λέγεται: Εκφράσου τώρα. Δε χρειάζεται να χάσεις τον άλλον για να ξυπνήσεις, δε χρειάζεται να καταλάβεις πως ο άλλος φεύγει για να κάνεις τα πάντα για να μείνει. Τα παρακάλια δεν αγγίζουν ψυχές, αλλά τα όρια του ξενερώματος.
Αν φτάσεις να πρέπει να παρακαλέσεις σημαίνει πως ο άλλος δεν είναι για εσένα και πως εσύ δεν έδωσες όσα είχες να δώσεις την κατάλληλη στιγμή. Δεν μπορείς να προσμένεις σε happy end όταν η «μέση» του έργου έχει βαλτώσει.
Δεν είναι σωστό για τον άλλον να δέχεται την πληθώρα των υπερδραματικών λόγων σου, όταν οι πράξεις σου ισοδυναμούν με ένα μηδενικό. Δεν είναι υγιές για εσένα να ρίχνεις στα γόνατα τον εαυτό σου για έναν άνθρωπο που πιθανόν να του αρέσει να σε βλέπει εκεί κάτω.
Γιατί, πίστεψέ με, ο άνθρωπος που σε αγαπάει δε χρειάζεται τα παρακάλια σου. Και ταυτόχρονα, τον άνθρωπο που θα αγαπήσεις ολοκληρωτικά δε θα μπορείς να μη του το δείχνεις, να μη του το εκφράζεις. Σε αυτόν τον άνθρωπο δε θα φτάσεις ποτέ στο παρακαλετό γιατί εσείς οι δυο θα έχετε μπερδέψει τα όνειρά σας, θα έχετε τσαλακωθεί, λυγίσει, εισχωρήσει ο ένας στον άλλο, θα έχετε πέσει με τα μούτρα στην αγάπη σας. Τι να σας πουν τα παρακάλια του κοσμάκη;
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ρομαντικό απ’ το να διεκδικείς τον άλλον τις μέρες και τις νύχτες που τον έχεις ακριβώς εκεί που θέλεις, μέσα στην αγκαλιά σου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο γενναιόψυχο απ’ τον παλεύεις για να κρατήσεις αυτό που έχεις. Πήξαμε στον αγώνα για τις βουνοκορφές που δεν πατήσαμε, τους ορίζοντες που δεν είδαμε, για τα άγνωστα που θέλουμε να γίνουν γνωστά. Χωρίς να έχουμε ιδέα τι είναι αυτό που θέλουμε πραγματικά.
Να παρακαλείς τον εαυτό σου να φανείς δυνατός όταν σου δοθούν όλα όσα πασχίζεις να κατακτήσεις μια ζωή. Να παρακαλάς να φανείς αντάξιός τους τη στιγμή που θα κυλά στα χέρια σου η ευτυχία.
Όσα έρθουν για να μείνουν θα μείνουν αβίαστα, σιωπηλά και θα σε κάνουν να πετάς στον αέρα κι όχι να σέρνεσαι στη γη. Για όσους θελήσεις να μείνουν, φρόντισε να δείξεις τη δύναμη που σου γεννούν όταν τους έχεις δίπλα σου κι όχι την αδυναμία που σου ξυπνούν όταν φεύγουν.
Στους υγιείς ανθρώπους αρέσει να σε σκέφτονται επειδή έχεις το κεφάλι ψηλά και μπορούν να σε κοιτάξουν στα καθαρά σου μάτια κι όχι να σε θυμούνται, παρατηρώντας το πόσο «μικρός» φάνηκες στις περιστάσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Χαράς Βλαχοδήμου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Χαρά Βλαχοδήμου
