Ο σύνδεσμος «Ελληνίδες Μάνες» κάνει κάλεσμα, διαμηνύοντας ότι «είμαστε περήφανοι για την οικογένειά μας. Ο θεσμός της οικογένειας πλέον δεν είναι σε κρίση. Μια συνάντηση που θα ξανά ενεργοποιήσει το κύτταρο της οικογένειας, την Αξία, την Ανάπτυξη και την Αναγέννηση της κοινωνίας μας». Τη διαμαρτυρία, στηρίζει η Ελληνική Ορθόδοξη Νεολαία, ενώ τα καλέσματα αφορούν δύο τοποθεσίες, μια στην Αθήνα και μια στη Θεσσαλονίκη.
Το παραπάνω θα μπορούσε άνετα να αποτελέσει σποτάκι για κάποιο σκετς σε μια επιθεώρηση, αντ’ αυτού είναι ένα πραγματικό γεγονός, που σε βάζει σε έντονο προβληματισμό κι αυτό γιατί, σύμφωνα με το επίσημο σάιτ του family pride, ολόκληρο το κόνσεπτ συνδέεται με το ζήτημα του δημογραφικού προβλήματος, αλλά συμπεριλαμβάνει και την έννοια της ηθικής, ενώ στο βάθος αχνοφαίνεται (αν όχι χοντροφαίνεται) η λογική ενός «αντι – pride».
Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι πως το κάλεσμα γίνεται και μέσα από μια σελίδα των σόσιαλ, η οποία πολλάκις με τα γραφόμενά της έχει απασχολήσει κατά καιρούς την επικαιρότητα, ιδιαίτερα με τις «συμβουλές» που παρέχονται κι αν μη τι άλλο είναι τόσο «πρωτότυπες» αλλά και «σύγχρονες», όπως το να χαστουκίζεις ένα κορίτσι επειδή του ήρθε περίοδο, ας πούμε.
Κάποιος πιο πονηρεμένος, θα έλεγε πως ο πυρήνας του καλέσματος αυτού, αισθάνεται πως κινδυνεύει το ξεκάθαρα πατριαρχικό στερεότυπο της ελληνικής οικογένειας, για το οποίο μάχεται, με μόνο γνώμονα το φύλο. Κάποιος πιο πονηρεμένος, θα έλεγε, επίσης πως δε νοιάζεται ουσιαστικά για τον θεσμό της οικογένειας, διότι τότε θα ζητούσαν και θα διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες επιβίωσης μιας οικογένειας σε τούτη την πολύπαθη χώρα.
Ας ενημερώσει κάποιος τους διοργανωτές, λοιπόν, πως το δημογραφικό λύνεται με μια σειρά παροχών του κράτους όπως δημόσιους παιδικούς σταθμούς, προστασία της εργαζόμενης μητέρας σε όλη τη διάρκεια της ανηλικότητας του τέκνου, αξιοπρεπές επίπεδο μόρφωσης, περίθαλψης, μείωση ακρίβειας, στήριξη των νέων. Απλά πράγματα, βασικότατα. Από όλα τα παραπάνω «χτυπιέται» η όποια ελληνική οικογένεια, από όλα τα παραπάνω δημιουργείται το δημογραφικό.
Από τι δε δημιουργείται; Από την τυχόν διαφορετικότητα που θα υπάρχει σε μια οικογένεια.
Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
