«Φροντιστήριο» έκαναν χθες οι Βουλευτές της Κυβέρνησης για τα ομόφυλα ζευγάρια

Ένεκα επερχόμενου νομοσχεδίου που αφορά τα ομόφυλα ζευγάρια κι επειδή δεν τραβήχτηκε προφανώς αυτό το θέμα αρκετά από τα μαλλιά, μπας και περάσουμε επιτέλους στη θέσπιση του νομοσχεδίου, η ισχύουσα κυβέρνηση προχώρησε σε «φροντιστηριακά μαθήματα» προκειμένου να ενισχύσει τη θέση της στην κοινοβουλευτική της ομάδα. Κοινώς, να μετατρέψει τα «όχι» σε «θα δούμε».

Αν κατανοήσει κάποιος πως μέρος της κυβέρνησης ανήκει στη συντηρητική δεξιά δε θα είναι δύσκολο να συμπεράνει, όμως, πως ένα ταχύρυθμο μάθημα δεν πρόκειται να κάνει δουλίτσα. Το εν λόγω φροντιστήριο, έκανε την προσπάθειά του, πάντως. Στη βάση του αφορούσε μια σειρά επιχειρημάτων και γεγονότων που ενισχύουν την ψήφιση του εν λόγου νομοσχεδίου, ενώ μετά το πέρας των «μαθημάτων» υπήρξαν κι εκείνοι που δεν πείστηκαν ποτέ, όπως η Βουλεύτρια κα. Καραμανλή και ο Κώστας Καραγκούνης, που παρέμειναν στη θέση ότι μπορούν να επιλύσουν τις νομικές τρύπες που προκύπτουν με επέκταση του σύμφωνου συμβίωσης και τον κο Βορίδη να μην παρίσταται καν, αφού έχει θίξει και το ενδεχόμενο παραίτησής του, αν περάσει το νομοσχέδιο. Στον αντίποδα παρουσιάστηκε ο κος Γεωργιάδης, ο οποίος επέμεινε πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί!

Σε σχέση με το αν θα τεθεί κομματική πειθαρχία ή όχι καθώς και για το αν τα “‘οχι” θα απέχουν, ο κος Γκιουλέκας ανέφερε ότι «Δεν είναι σωστό να ζητάμε από τους Βουλευτές να απέχουν, εφόσον δεν υπάρχει κομματική πειθαρχία» με τον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ Γιάννη Μπρατάκο να απαντά πως «είμαστε ένα συντεταγμένο κόμμα και όχι καφενές.»

Το σύνθημα του φροντιστηρίου κι η φράση με την οποία ξεκίνησε το «μάθημα», φαίνεται να ήταν το γνωστό ρητό «Ανήκουμε στη Δύση». Ωστόσο, υπάρχει και το οξύμωρο του πράγματος, καθώς δε γίνεται να ανήκεις στη Δύση και να συμπεριφέρεσαι ως θεοκρατικό κράτος, όταν για τα δικαιώματα ανθρώπων συνεδριάζεις με κληρικούς.Όταν επωφελείσαι από την ανθρωποφαγία στην κοινωνία για να κερδίσεις χρόνο και τρέφεσαι από τα δίπολα, για ποια ισότητα μιλάμε;

Δεν είναι λυπηρό, επίσης, για μια κοινωνία ή για μια κυβέρνηση να απολογείται έμμεσα, γιατί πρέπει να δώσει τα ίδια δικαιώματα σε ομόφυλα ζευγάρια; Γιατί έχει φτάσει στο σημείο να είναι τόσο πίσω σε σχέση με την Ευρώπη; Τι συμβαίνει κι ως κοινωνία μας πειράζει τόσο πολύ αυτή η Ευρωπαϊκή Οδηγία, η οποία πρέπει να τηρηθεί; Και τέλος, για ποιον λόγο να θεωρείται φυσιολογική εξέλιξη την υιοθεσία ή την παρένθετη μητρότητα σε ένα ετερόφυλο αλλά όχι σε ένα ομόφυλο ή γιατί τα ετερόφυλα ζευγάρια να ευλογούνται και τα ομόφυλα όχι; Μήπως το ευαγγέλιο που μιλάει για τον γάμο στην Κανά, έκανε κάποιον διαχωρισμό ή μήπως το να είσαι Χριστιανός είναι προνόμιο μόνο των ετερόφυλων;

Κακά τα ψέματα, είναι ένα νομοσχέδιο που δεν επηρεάζει καθόλου την καθημερινότητα της ζωής μας, όπως έχουν επηρεάσει άλλα νομοσχέδια που δε χρειάστηκαν «επιμορφωτικά σεμινάρια» για να πειστούν οι εκάστοτε Βουλευτές να τα ψηφίσουν. Το μόνο κριτήριο το οποίο θα πρέπει να γίνεται δεκτό για την τεκνοθεσία, δεν είναι τι χρωμοσώματα έχει ο κάθε γονέας, αλλά να διαθέτει καλή ψυχική υγεία. Και τέλος.

Επίσης, σε περίπτωση που το έχουμε ξεχάσει εντελώς, ο βουλευτής είναι μέσα σε ένα κοινοβούλιο αφού πρώτα έχει ορκιστεί πως θα υπηρετεί το γενικό καλό και τα συμφέροντα των πολιτών της χώρας. Όταν, λοιπόν, ένας μέσος βουλευτής, έχει ψηφίσει σε αυτή τη χώρα ξανά και ξανά νόμους που έχουν οδηγήσει στη μείωση του κατακεφαλήν εισοδήματος του μέσου πολίτη και δεν έχει θέσει ζήτημα ηθικής, πώς τα θυμάται ξαφνικά αυτή τη χρονική στιγμή, σε ένα νομοσχέδιο που αφορά δικαιώματα ανθρώπων, που αφορά ζητήματα ισότητας και γονεϊκότητας;

Ας αναλογιστούν οι Βουλευτές που, άκουσον άκουσον, χρειάζονται «μαθήματα» σε ζητήματα δικαιωμάτων, (και μάλιστα σε τμήματα, γιατί σήμερα ακολουθεί part 2) κατά πόσο τους αξίζει να είναι εκεί, καθώς με τις απόψεις που εκπροσωπούν, διαιωνίζουν μια στεγανοποιημένη κοινωνία με στερεότυπα άλλων εποχών, που προσπαθούμε να αποτάξουμε.

Τελικά, μήπως μάς χρειάζεται μια επανάληψη της ύλης;