Παναθηναϊκή αποθέωση: «Το ζήσαμε και αυτό πήραμε το έβδομο με Σλούκα αρχηγό!»

Η Βασίλισσα Ρεάλ υποκλίθηκε στο επτάστερο πλέον Παναθηναϊκό, οποίος νίκησε με τελικό σκόρ 80 – 95. Το ξεκίνημα των πρώτων λεπτών δεν έδειχνε σε τίποτα το τι μέλλει γενέσθαι.

Με έναν αρχηγό βγαλμένο από τα πύρινα καζάνια της Κολάσεως, που έχει αποδείξει πως στα δύσκολα παίρνει την ομάδα στους ώμους του και την οδηγεί στην κορυφή, μα ΠΟΙΟΣ να είναι αυτός;! Ποιος άλλος από τον Κώστα Σλούκα.

Πέρσι από αυτή τη στήλη του κάναμε αφιέρωση, καθώς ήταν η απόλυτη βόμβα μεγατόνων της περσινής μεταγραφικής περιόδου.

Φέτος μας χάρισε το έβδομο αστέρι σε αυτή τη βαριά φανέλα που λέγεται Παναθηναϊκός.

Η Ρεάλ των 13 σερί νικών, των τόσων επιτυχιών, υποκλίθηκε, την ανάγκασαν να σκύψει μπροστά στο μεγαλείο του Ελληνικού Μπάσκετ σε έναν τελικό για γερά νεύρα, σε ένα παιχνίδι ξεκάθαρα ψυχολογίας, καθώς αφού προηγήθηκε ο Παναθηναϊκός, οι παίχτες της Ρεάλ κάπως έχασαν τη συγκέντρωσή τους και τους έπιασε εκνευρισμός. Στην αντίπερα όχθη η ψυχραιμία των Λεσόρ με 17 πόντους αλλά και τον mvp (δικαίως) του αγώνα Σλούκα με 24 πόντους, έδειξαν πως αυτή η ομάδα αν και αμφισβητήθηκε από πολλούς, έχει γεννηθεί για τα δύσκολα…

Το σφύριγμα της λήξης ακούγεται, το χρονόμετρο (για τους ψυχαναγκαστικούς) μηδενίζει, η χρυσή κλωστή έχει περάσει στη βελόνα και ράβει επίσημα το έβδομο Ευρωπαϊκό αστέρι για την υπερηφάνεια του ελληνικού μπάσκετ που λέγεται Παναθηναϊκός.

Οι παίχτες αγκαλιασμένοι κλαίνε, οι οπαδοί που ταξίδεψαν (αν και τους ζηλεύουμε λιγάκι) είναι στην απόλυτη ζάλη, ζούνε ένα απερίγραπτο ταξίδι αισθήσεων, δε σκέφτονται απλά πανηγυρίζουν.

Το ίδιο συναίσθημα επικρατεί και όσοι το είδαμε από την τηλεόραση, κλάμα ανατριχίλα, ρίγος.

Ο Βασιλιάς πλέον Αταμάν με τον στρατηγό Σλούκα σηκώνουν το πολυπόθητο κύπελλο, η λύτρωση ήρθε μέσα σε ένα κυριακάτικο βράδυ.

Στο Uber Arena γυρίζονται στιγμές φαντασίας, βγαλμένα από τα πιο τρελά μας όνειρα, αυτή τη φορά δε γελαστήκαμε, ούτε είμαστε γελασμένοι.

Είναι απερίγραπτο συναίσθημα να βλέπει ένα μεγαλόσωμο στις διαστάσεις του Λεσόρ να έχει πάρει το παιδί του αγκαλιά και να κλαίει σαν μικρό παιδί κι αυτός.

Του είπαν ότι δεν είναι σέντερ επιπέδου γιούροκαπ (δημοσιογράφοι αχ αυτή η μάστιγα), τους απέδειξε πως είναι πρωταθλητής Ευρώπης.

Το γλέντι στο Βερολίνο έχει ξεκινήσει στους γύρους δρόμους, μια πόλη πράσινη όπως τότε το 2009,εκεί και πάλι νικητές, εκεί και πάλι παρόντες.

Η ώρα είναι δώδεκα τα ξημερώματα αλλά σε τίποτα δε θυμίζει βράδυ, η Αθήνα γιορτάζει και τα παιδιά της βγήκαν έξω να πανηγυρίσουνε, η Αθήνα φοράει τα καλά της και υποδέχεται στο κέντρο της, κάθε λογής ηλικιών με πράσινες σημαίες, ηλικιωμένα ζευγάρια χέρι – χέρι, να υψώνουν τις γροθιές τους και να φωνάζουν χαρούμενοι, παιδιά στους ώμους των γονιών τους να τραγουδάνε.

Πλέον είναι μια γιορτή για τους οπαδούς τους Παναθηναϊκού, σκαρφαλώνουν στα πιο ψηλά σημεία της Ομόνοιας να βάλουν τη δική τους πράσινη σημαία να κυματίζει, άλλωστε ο επαγγελματίας νικητής τελικών της διοργάνωσης (μα ποιος άλλος) έκανε το καθήκον του σήμερα.

Όσο περνάει η ώρα ο κόσμος, όλο και μαζεύεται από κάθε γωνιά προς κάθε γωνιά, άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους αλλά αγκαλιάζονται φιλιούνται, ο λόγος, αυτό το μοναδικό συναίσθημα της αγάπης για την ομάδα (όποια ομάδα και αν είναι αυτή).

Κανείς δε σκέφτεται πως σε λίγες ώρες θα ξημερώσει Δευτέρα, καθώς δεν το υπολογίζουν την κούραση τη δουλειά.

Βλέπεις το να είσαι οπαδός είναι το μεγαλύτερο ερωτικό συναίσθημα που μπορείς να βιώσεις και εχτές το βράδυ νιώσαμε τον απόλυτο έρωτα, την απόλυτη αγάπη για αυτή την ομάδα, στο δρόμο του Παύλου, του Θανάση του Χρηστάρα, για αυτούς αξίζει να είσαι ένας αγνός ρομαντικός οπαδός.

Σε ευχαριστούμε Παναθηναϊκέ που έφτασες το ελληνικό μπάσκετ για άλλη μια φορά στα ουράνια..

Το ζήσαμε και αυτό πήραμε το έβδομο…..

Πηγή εικόνας: tanea.gr